Δευτέρα, 02 Νοεμβρίου 2009
Σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που ιστορικά βρίσκεται σε μία γεωπολιτικά ρευστή περιοχή, η ανάγκη για «ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις» είναι κοινός τόπος, τόσο σαν ρητορική πολιτική επιδίωξη της πολιτικής ηγεσίας όσο και σαν ενστικτώδες πολιτικό αίτημα του ελληνικού λαού.Το έμπρακτο αποτέλεσμα αυτών των διακηρύξεων και αιτημάτων είναι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και το ευρύτερο αμυντικό σύστημα της χώρας.
Ικανοποιεί το αμυντικό αυτό σύστημα τις βασικές απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτό;Η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.
Υπάχουν δύο βασικά κριτήρια που οδηγούν σε αυτή την απόφανση.
1. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μίας χώρας, και γενικότερα η στρατιωτική της ισχύς είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό εργαλείο στα χέρια της ηγεσίας της, με αποστολή την εξυπηρέτηση της πολιτικής ασφαλείας και εξωτερικών της χώρας. Σε αντίθεση με μία διαδεδομένη απλοϊκή αντίληψη, οι Ένοπλες Δυνάμεις ούτε υπάρχουν απλώς για το απευκταίο ενδεχόμενο πολέμου, ούτε, γενικώς και αορίστως, «αποτρέπουν» ένα «ενδεχόμενο πολέμου» και «διασφαλίζουν την ειρήνη». Η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων υπεισέρχεται καθημερινά, καταλυτικά, μαζί με 3-4 άλλους παράγοντες, στους υπολογισμούς όλων των χωρών, της δικής μας, των γειτονικών και των «Μεγάλων» Δυνάμεων για την χάραξη της πολιτικής τους. Καθημερινά, μας μετράν και τους μετράμε, κι αναλόγως πράττουν και πράττουμε – συνήθως διανθίζοντας τις πολιτικές μας πράξεις με φλύαρες ρητορείες ή ιδεολογικές εκλογικεύσεις.
Η καθημερινή αυτή μέτρηση της ισορροπίας δυνάμεων αποτελεί το πρώτο κριτήριο για την επάρκεια των Ενόπλων Δυνάμεων. Και η μικρή-πικρή αλήθεια, περισσότερο γνωστή στους μυημένους, μισο-κατανοητή στους απλούς πολίτες , είναι ότι στη καθημερινή αυτή διαδικασία οι Ένοπλες Δυνάμεις ζυγίζονται, μετρώνται και ευρίσκονται ελλιπείς. Οι λεπτομέρειες είναι πολλές και σημαντικές, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό. Και η απόδειξη είναι απλούστερη: η συνεχής διολίσθηση της χώρας σε κατάσταση μειωμένης κυριαρχίας, όπου η άσκηση όλο και βασικότερων δικαιωμάτων της τελούν υπό την αίρεση ξένων χωρών – κι ας φτιασιδώνεται ή εκλογικεύεται παντοιοτρόπως η απλή αυτή πραγματικότητα.
2. Η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τους παράγοντες ισχύος που μία χώρα παρέχει σε αυτές: ανθρώπινο δυναμικό, χρηματικούς πόρους, βιομηχανική και τεχνολογική δυνατότητα, και άλλοι, πιο άδηλοι. Οι πόροι αυτοί επηρεάζουν σημαντικά την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων. Την επηρεάζουν, αλλά δεν την καθορίζουν. Οι Ένοπλες Δυνάμεις όλων των χωρών με παρεμφερείς πληθυσμούς και προϋπολογισμούς δεν είναι εξίσου ισχυρές, και κυρίως: δεν είναι εξίσου ικανές. Η ικανότητα αυτή εξαρτάται κυρίως από την ποιότητα του ιδίου του οργανισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Η συνήθης παράθεση αριθμών και τύπων συστημάτων (και μάλιστα κυρίων οπλικών συστημάτων) αποτελεί απλό ερασιτεχνισμό. Η διερεύνηση πιο ειδικών – και συχνά κρίσιμων – χαρακτηριστικών τους είναι ένα βήμα παραπέρα, αλλά παραμένει άστοχη, και συχνά παραπειστική.Η ουσία της στρατιωτικής ισορροπίας βρίσκεται στον ίδιο το στρατιωτικό οργανισμό, και στα βασικά, κρίσιμα αλλά αϋλα χαρακτηριστικά του: την πολιτική του στο ανθρώπινο δυναμικό, στην αντίληψή του για την εκπαίδευση σε κάθε επίπεδο, η στρατιωτική παιδεία, οι οργανωτικές του αντιλήψεις, ο τρόπος που συγκροτεί και αναπτύσσει το δόγμα του, ο τρόπος που σχεδιάζει τη δομή δυνάμεων, ο τρόπος που παρακολουθει τις τεχνολογικές εξελίξεις, τις επηρεάζει, τις αφομοιώνει και τις αξιοποεί, οι σχετικοί μηχανισμοί και δεκάδες άλλοι παράγοντες που τελικά διαμορφώνουν τη στρατιωτική νοοτροπία (”military culture” είναι ο διεθνής όρος) του οργανισμού.
Με βάση αυτό, λοιπόν, το κριτήριο, με βάση δηλαδή την ποιότητα του οργανισμού, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν έναν απολύτως ανεπαρκή οργανισμό. Η στρατιωτική ισχύς που αναπτύσουν δεν είναι απλώς κατώτερη των πολιτικών αναγκών, αλλά και πολύ κατώτερη των πόρων που τίθενται στη διάθεσή τους. Σε Ένοπλες Δυνάμεις που, ιστορικά, σπάνια μόνον και συγκυριακά, φημίστηκαν για την αποτελεσματικότητά τους, η σημερινή κατάσταση αποτελεί μάλλον το κατώτατο ιστορικό τους σημείο ποιότητας και αποτελεσματικότητας. Οι λιγοστοί πυρήνες που συγκυριακά και περιστασιακά αφίστανται αυτής της κατάστασης δεν αλλάζουν τη συνολική εικόνα, και κυρίως, δε μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική κατάσταση μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Κι αν με τα παραπάνω δύο κριτήρια διαφαίνεται η ανεπάρκεια των ΕΔ, που μπορεί να αποδοθούν οι αιτίες αυτής της καταστάσεως? Οι λόγοι είναι πολλοί, και ειδικοί, αλλά σε γενικές γραμμές μπορούν να αποκρυσταλλωθούν σε δύο βασικούς:
1. Λόγω, ακριβώς, της όχι ιδιαίτερα βαθιάς στρατιωτικής παιδείας, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις τείνουν να παρακολουθούν τη γενικότερη στρατιωτική εξέλιξη των Δυτικών Ενόπλων Δυνάμεων, σε στρατηγικό επίπεδο, με μία έντονη τάση αρχοντοχωριατισμού, μιμούμενες πρακτικές και τάσεις που αντιστοιχούν σε γεωπολιτικά περιβάλλοντα και στρατιωτικούς οργανισμούς και καταστάσεις τελείως ξένα προς την ελληνική. Αυτό δεν αφορά μόνον τις προφανείς εξελίξεις στη πολιτική εθνικής άμυνας (όπου, πχ, φαίνεται, στα καλά καθούμενα, να γίνονται κεντρική μέριμνα των Ενόπλων Δυνάμεων οι… ασύμμετρες απειλές, ενώ το πολύ πιο σύνθετο ενδεχόμενης κλιμάκωσης της κατάστασης στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας ,που θα είναι πλησιέστερο, στη φύση του, με τον Μακεδονικό Αγώνα των αρχών του 20ου αιώνα, δεν απασχολεί ούτε την ελληνική στρατιωτική σκέψη ούτε τον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό). Αφορά και τη μίμηση πολύ πιο εμμέσων και λεπτών τάσεων, οι οποίες διαφαίνονται σε επιλογές εκ πρώτης όψεως άσχετες με τα επιχειρησιακά πρόβλήματα καθ’εαυτά. Η εισδοχή γυναικών στις Ένοπλες Δυνάμεις, κατά μίμηση των τάσεων που επικράτησαν στις Δυτικές Ένοπλες Δυνάμεις, ακριβώς τη στιγμή που καθίστατο σαφές ότι αυτές δεν πρόκεται να εμπλακούν σε μεγάλο συμβατικό πόλεμο, κι ακριβώς για το λόγο αυτό, είναι μία χαρακτηριστική ένδειξη της τάσης αυτής.
2. Λόγω του πολιτικού επαρχιωτισμού, κι ενδεχομένως κι άλλων, λιγότερο αθώων λόγων, η πολιτική κατεύθυνση που δίνεται από την ηγετική ομάδα της χώρας στην αμυντική πολιτική αποτελεί μίμηση πολιτικών κατευθύνσεων αμυντικής πολιτικής που αφορά… παράλληλους κόσμους με τον ελληνικό. Όταν ο Υπουργός Αμύνης της χώρας επικαλείται το… «μέρισμα της ειρήνης» για να εξαγγείλει την μείωση των αμυντικών δαπανών, δε μαρτυρά απλώς ότι αυτός (και το πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκει) δεν ξέρει τι ακριβώς είναι το «μέρισμα της ειρήνης». Μαρτυρά ότι συνολικά η πολιτική ανάλυση της ηγετικής ομάδας του αποτελεί απλό παπαγαλισμό «σπασμένων σκέψεων από ξένες γλώσσες», για να θυμηθούμε τον ποιητή. Κι όταν ο μέχρι πρότινος Γενικός Γραμματέας επί των Εξοπλισμών λέει στον Αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, «έλα μωρέ, σιγά μη γίνει πόλεμος», δείχνει ότι αυτός και ο πολιτικός του χώρος δεν έχει καν «σπασμένες σκέψεις». Σκέτο κενό.
Αλλά αυτή πολιτική κατεύθυνση διαμορφώνει αντίστοιχα μία αμυντική πολιτική που θεωρεί τις Ένοπλες Δυνάμεις μία δημόσια υπηρεσία με ειδικό ενδυματολογικό καθεστώς, κι όχι πολεμικό οργανισμό, με κριτήριο την ικανότα να ανταπεξέλθει στην πραγματικότητα ενός πολέμου ή μίας πολεμικής κρίσης
Η παραπάνω θέση δεν έχει σαν στόχο να «ασκήσει κριτική» στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ούτε εμφορείται από εχθρική διάθεση προς αυτές. Αντιθέτως: εκφράζει αγωνία γιατί ένας κεντρικός πυλώνας της ασφάλειας της χώρας δεν βρίσκεται στην κατάσταση που θα όφειλε.Μία αμυντική πολιτική που έχει γνώση του αντικειμένου της και συναίσθηση του ρόλου της με αυτά τα θέματα οφείλει κατ’ εξοχήν να ασχοληθεί. Τα εξοπλιστικά θέματα είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικά, και φυσικά έχουν σοβαρές οικονομικές και αμυντικές προεκτάσεις, αλλά δεν αποτελούν τον πυρήνα του προβλήματος.
http://www.enkripto.com/2009/11/blog-post.html
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
447,37 Ευρώ κοστίζει η ζωή αστυνομικού
Όταν πριν λίγες ημέρες, ήλθε στην Βουλή το ζήτημα της κ. Κούνεβα, στην οποία δόθηκε ένα διαμέρισμα από το ελληνικό κράτος, μετά την δολοφονική επίθεση την οποία δέχτηκε, ο μοναδικός που τόλμησε να αναφερθεί σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης ήταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Άμεσα δέχτηκε ολομέτωπη επίθεση από το σύνολο του τύπου, δήθεν διότι ήταν ένας… κακός που δεν ήθελε να δοθεί το σπίτι στην Κούνεβα. Αυτό όμως που έλεγε ο κ. Καρατζαφέρης, ήταν ότι όπως ακριβώς δόθηκε στην κ. Κούνεβα το σπίτι θα έπρεπε να δίδονται και σε άλλους.Αλλά ας τα πούμε τώρα έξω από τα δόντια. Το διαμέρισμα δόθηκε στην κ. Κούνεβα, επειδή αυτή απετέλεσε για κάποιο χρονικό διάστημα ένα… «σύμβολο» της Αριστεράς.
Στο όνομά της έγιναν επεισόδια, πορείες και παίχτηκαν οι σκηνές των γνωστών μπάχαλων, με το ΣΥΡΙΖΑ να φωνάζει υστερικά, τους κουκουλοφόρους να τα σπάνε, και το ΠΑΣΟΚ ως… ήρεμη δύναμη, να έρχεται να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη.
Είναι κάτι το οποίο έχουμε δει να «παίζεται» αρκετές φορές, για να καταλάβουμε την διαδικασία. Ας πούμε, για να μην χαρακτηριστούμε κακοί, ότι δικαίως πήρε η κ. Κούνεβα το σπίτι, μετά τον χαρακτηρισμό της επίθεσης εναντίον της ως εργατικού ατυχήματος.
Οι «μπάτσοι» δεν είναι άνθρωποι;
Και ας παραλληλίσουμε την υπόθεση της κ. Κούνεβα, με αυτή της οικογένειας του αστυνομικού Μιχάλη Σπανουδάκη. Ο οποίος δολοφονήθηκε από έναν Αλβανό ληστή τραπεζών, καθώς προσπαθούσε να αποτρέψει μία ληστεία στην Νίκαια. Την ιστορία την ξέρετε, είμαι σίγουρος.
Ας δούμε ποια είναι η κατάσταση της συγκεκριμένης υπόθεσης, σήμερα όπως διαγράφεται από την σχετική ερώτηση, την οποία έκανε ο βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Μάκης Βορίδης, χρησιμοποιώντας ως πηγή την εφημερίδα μας. Και μόνο το θέμα, με το οποίο αποστέλλεται η ερώτηση, αξίζει να το διαβάσετε: «Πενιχρή σύνταξη στη χήρα δολοφονηθέντος αστυνομικού».
Και γράφει στην ερώτησή του, ο κ. Βορίδης:
Εννέα μήνες έχουν περάσει σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερη Ωρα» (23/11/09), από την δολοφονία του 36χρονου αρχιφύλακα Μιχάλη Σπανουδάκη που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες Αλβανού ληστή στην Τράπεζα Κύπρου στη Νίκαια που προσέτρεξε να βοηθήσει στη σύλληψή του, παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόταν σε υπηρεσία.
Η οικογένειά του (σύζυγος και ανήλικο τέκνο) με θλίψη πληροφορήθηκαν ότι εγκρίθηκε πρόσφατα η καταβολή της πενιχρής σύνταξης των 447,37 Ευρώ με τα οποία καλούνται να ζήσουν αξιοπρεπώς, χωρίς καμία άλλη παροχή, ή εφ’ άπαξ βοήθημα από το ιδιαίτερα «ευαίσθητο» Δημόσιο, όταν πρόκειται για περιπτώσεις που αναδεικνύονται μετ’ επιτάσεως από τα ΜΜΕ.
Και όπως πρέπει, καταλήγει ερωτώντας τον υπουργό:1. Προτίθεται η Κυβέρνηση να χορηγήσει εφ’ άπαξ βοήθημα ή άλλο τακτικό επίδομα στη χήρα του ηρωικού αστυνομικού και αν όχι, γιατί;2. Προτίθεται εναλλακτικά να αναγνωρίσει 35 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας στον δολοφονηθέντα, ώστε το ύψος της σύνταξής του να ανέλθει στα 1500 Ευρώ και αν όχι, γιατί;
Αν δεν είσαι αριστερός την έβαψες
Η κ. Κούνεβα, έπεσε θύμα κατά πάσα πιθανότητα κάποιου οργανωμένου κυκλώματος. Αφορμή ήταν η συνδικαλιστική της δράση, όπως τουλάχιστον ωρύονται οι πάντες. Από την άλλη ο Μιχάλης Σπανουδάκης είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος έπεσε στο καθήκον, θυσιάστηκε προσπαθώντας να προφυλάξει όχι μόνο τους… συναδέλφους του, αλλά το σύνολο της κοινωνίας μας.
Η κ. Κούνεβα τα έβαλε με τον «εργοδότη» της, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ο Μιχάλης Σπανουδάκης με έναν αδίστακτο εγκληματία, που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να είχε δολοφονήσει κάποιον άλλον αθώο πολίτη ή περαστικό.
Γιατί τόση διαφορά στην αντιμετώπισή τους από το επίσημο κράτος; Γιατί η κ. Κούνεβα είναι ένα σύμβολο και ο Σπανουδάκης ένας… μπάτσος; Γιατί η μία ζωντανή, να παίρνει ένα διαμέρισμα, και η οικογένεια του άλλου 400 ευρώ (και κάτι ψιλά) και μάλιστα μετά από τόσους μήνες;
Δημήτρης Παπαγεωργίου
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
http://www.elora.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=1811:44737-----&catid=5:hellas&Itemid=4
"Όχι στη Δραγώνα, Έξω οι Ανθέλληνες απο το Υπ. Παιδείας"
Το Σάββατο 19/12/2009 πλήθος Ελλήνων πατριωτών συμμετείχε στην πορεία που διοργάνωσε η ΝΕ.Ο.Σ εναντίον των ανθελληνικών επιλογών του Υπουργείου Παιδείας.
Η τοποθέτηση ανθελλήνων – υπερασπιστών της Νέας Τάξης πραγμάτων που υπαγορεύει την εθνική και πολιτισμική ισοπέδωση – σε νευραλγικούς τομείς, όπως αυτός την Γενικής Γραμματείας Παιδείας, έδωσε το έναυσμα σε 900 περίπου Έλληνες Πατριώτες να βγουν στο δρόμο και να διατρανώσουν
την αντίρρησή τους και την πρόθεσή τους να μη συνταχτούν με αυτό που η διεθνιστική ιδεολογία πρεσβεύει και επιβάλλει.
Δίπλα στους νέους και νέες φιλοπάτριδες βρέθηκαν οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ, Άδωνις Γεωργιάδης, Θάνος Πλεύρης, Ηλίας Πολατίδης και Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος. Δυναμικό παρόν έδωσαν και άλλα Στελέχη του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού καθώς και ο δημοσιογράφος Σπύρος Χατζάρας.
Δυναμικό παρόν επίσης έδωσαν συναγωνιστές από την Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα, μέλη του συλλόγου «Παλαίχθων» καθώς και καθηγητές από την
«Πατριωτική κίνηση εκπαιδευτικών».
Στο τέλος της πορείας ο Πρόεδρος της ΝΕ.Ο.Σ. καθώς και η Υπεύθυνη Βορειοηπειρωτικού Τομέα της ΝΕ.Ο.Σ κα. Αθηνά Κρεμμύδα θυροκόλλησαν τη διαμαρτυρία στην είσοδο του πολιτικού γραφείου της κας. Διαμαντοπούλου.
ΕΞΩ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!!!!!
Εκ του Γραφείου Τύπου ΝΕ.Ο.Σ.
Η τοποθέτηση ανθελλήνων – υπερασπιστών της Νέας Τάξης πραγμάτων που υπαγορεύει την εθνική και πολιτισμική ισοπέδωση – σε νευραλγικούς τομείς, όπως αυτός την Γενικής Γραμματείας Παιδείας, έδωσε το έναυσμα σε 900 περίπου Έλληνες Πατριώτες να βγουν στο δρόμο και να διατρανώσουν
την αντίρρησή τους και την πρόθεσή τους να μη συνταχτούν με αυτό που η διεθνιστική ιδεολογία πρεσβεύει και επιβάλλει.Δίπλα στους νέους και νέες φιλοπάτριδες βρέθηκαν οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ, Άδωνις Γεωργιάδης, Θάνος Πλεύρης, Ηλίας Πολατίδης και Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος. Δυναμικό παρόν έδωσαν και άλλα Στελέχη του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού καθώς και ο δημοσιογράφος Σπύρος Χατζάρας.
Δυναμικό παρόν επίσης έδωσαν συναγωνιστές από την Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα, μέλη του συλλόγου «Παλαίχθων» καθώς και καθηγητές από την
«Πατριωτική κίνηση εκπαιδευτικών».Στο τέλος της πορείας ο Πρόεδρος της ΝΕ.Ο.Σ. καθώς και η Υπεύθυνη Βορειοηπειρωτικού Τομέα της ΝΕ.Ο.Σ κα. Αθηνά Κρεμμύδα θυροκόλλησαν τη διαμαρτυρία στην είσοδο του πολιτικού γραφείου της κας. Διαμαντοπούλου.
ΕΞΩ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!!!!!
Εκ του Γραφείου Τύπου ΝΕ.Ο.Σ.
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Για έναν μοντέρνο πατριωτισμό
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15-08-09
Tου Νίκου Ξυδάκη
Στο μάθημα της πατριδογνωσίας, παλιότερα, μαθαίναμε: Τι εξάγει η Ελλάς: σταφίδα, ελαιόλαδο, σύκα, πορτοκάλια, μεταλλεύματα... Αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες. Την ίδια εποχή, μια άλλη μικρή μεσογειακή χώρα, το Ισραήλ, εξήγαγε κι αυτή τα ίδια περίπου - θυμόμαστε τα πορτοκάλια Γιάφας και τις μπανάνες Ισραήλ.
Σήμερα, η Ελλάδα εξάγει ελάχιστη σταφίδα, διότι η καλλιέργειά της εγκαταλείφθηκε, το ελαιόλαδο αντιμετωπίζει τον σαρωτικό ανταγωνισμό του ισπανικού και του ιταλικού, τα σύκα έχουν εγκαταλειφθεί κι αυτά εν πολλοίς, τα πορτοκάλια μάς τα επιστρέφουν ως μειονεκτικά ακόμη και οι Ρώσοι, ενώ και αρκετά ορυχεία έχουν εγκαταλειφθεί.
Το Ισραήλ εξακολουθεί να εξάγει πορτοκάλια και μανταρίνια (και να τα εισάγουμε εμείς...), αλλά η εξαγωγική του δύναμη βρίσκεται προ πολλού σε άλλα είδη: εξάγει υψηλή τεχνολογία... Από μικροεπεξεργαστές, νανοτεχνολογία και λογισμικό, έως τεχνολογία ηλιακής ενέργειας και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ).
Την κατάσταση της έρευνας και της ανάπτυξης τεχνολογικών καινοτομιών στο μεσογειακό και παρόμοιο ιστορικά Ισραήλ, αλλά και τη δυσάρεστη σημερινή διαφορά προσανατολισμού Ελλάδος -Ισραήλ, μας τη θύμισε σε φωτισμένο άρθρο του προ ημερών ένας νέος Ελληνας επιστήμονας και τεχνοκράτης, ο δρ Τάσος Γκόλνας, που δουλεύει στις ΗΠΑ ως αναλυτής στην SunEdison, την κορυφαία αμερικανική εταιρεία παραγωγής ηλιακής ενέργειας και τεχνολογίας. Με σπουδές Φυσικής και Μηχανικής (διδάκτωρ του Στάνφορντ) και καριέρα σε εταιρείες υψηλής τεχνολογίας της Σίλικον Βάλεϊ, με ολοκληρωμένη, εν τω βάθει εποπτεία του διεθνούς τοπίου στην ηλιακή ενέργεια και τις ΑΠΕ, αλλά και με επιτόπια γνώση του ισραηλινού «οικοσυστήματος» παραγωγής καινοτομιών, ο δρ Γκόλνας είναι σε θέση να μας πει τι κάνει σήμερα το Ισραήλ. Αυτό κάνει στο άρθρο του, στο μπλογκ reality-tape.com, υπό τον προκλητικό τίτλο «Καινοτομία και σιωνισμός» (http://www.reality-tape.com/neu/?p=1101).
Εν συνόψει, ο δρ Γκόλνας περιγράφει πώς το Ισραήλ αντλεί ανθρώπινο δυναμικό και τεχνογνωσία από τον πανίσχυρο στρατό του, τη γνωστή ΙDF, αλλά και από το think tank της εβραϊκής διασποράς των ΗΠΑ, για να αναπτύξει τεχνολογίες αιχμής για ειρηνικούς εμπορικούς σκοπούς, και πώς τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνει μια σειρά από επιτυχίες και αριστείες σε διάφορα πεδία: από την ανάπτυξη των γνωστών επεξεργαστών Centrino, για λογαριασμό της Intel, έως τις αλλεπάλληλες καινοτομίες στην τεχνολογία ημιαγωγών και ηλιακής ενέργειας.
Δεν περιγράφει μόνο. Ο Ελληνας επιστήμονας βλέπει αναλογίες: Αφού και η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να συντηρεί δυσανάλογα μεγάλο στρατό και να προβαίνει σε δυσανάλογα μεγάλες αμυντικές δαπάνες (ως προς τους άλλους Ευρωπαίους), δεν θα μπορούσε άραγε να σχηματίσει ένα οικοσύστημα εταιρειών έρευνας, σχεδιασμού και ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας, παρόμοιο υπό κλίμακα με το ισραηλινό;
Ο δρ Γκόλνας μας βάζει ενώπιον διπλής πρόκλησης. Θυμίζει, καταρχάς, τα περίφημα «αντισταθμιστικά οφέλη», για τα οποία γίνεται λόγος έπειτα από κάθε πανάκριβη «αγορά του αιώνα»: αγοράζουμε αεροπλάνα ή άρματα, αλλά εισάγουμε τεχνογνωσία, κατασκευάζουμε μέρη τους εν Ελλάδι, ανοίγουν θέσεις εργασίας κ.λπ. Αυτό συμβαίνει, αλλά μόνο εν μέρει, και εντέλει μόνο για προϊόντα αμυντικής τεχνολογίας. Για πολλούς λόγους, δεν υπάρχει μακρόπνοη εθνική στρατηγική για το πώς θα εξασφαλιστούν συνέργειες μεταξύ στρατιωτικών και εμπορικών έργων, με μεγάλη διάρκεια και αποδοτικότητα για την κοινωνία. Ενας λόγος είναι ότι η Ελλάδα «ψωνίζει» οπλικά συστήματα με βάση τις μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες, δηλαδή ψωνίζει ΚΑΙ εύνοια: άλλοτε από τους συμμάχους Γάλλους, άλλοτε από τους φίλους Αμερικανούς, άλλοτε από τους Ρώσους κι άλλοτε από ευρωπαϊκά κονσόρτσιουμ. Αυτή η αναγκαστική τακτική δεν αλλάζει εύκολα.
Αλλά ο σοβαρότερος ίσως λόγος είναι ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα μια κουλτούρα βιομηχανίας και παραγωγής, ανάπτυξης· δεν επικρατεί η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα και η καινοτομία, αυτά ηττώνται από τη διάχυτη και κυρίαρχη κουλτούρα του εισαγωγικού εμπορίου, των μεσαζόντων, των πλασιέ, των αντιπροσώπων ξένων οίκων, των μιζαδόρων. Αυτή η κυρίαρχη κουλτούρα του «imports και μίζα» διαβρώνει τη διοίκηση και την οικονομία. Υπηρετείται από μια πολιτική ελίτ οκνηρή πνευματικά και υποτελή πολιτικά, και διαμορφώνει μια κοινωνία αναλόγως ράθυμη, κλειστή, εχθρική προς τους νεωτερισμούς, εντέλει μια κοινωνία που δεν σέβεται τον εαυτό της και το μέλλον των παιδιών της. Μια κοινωνία αντιπατριωτική.
Εδώ συναντάμε τη δεύτερη πρόκληση που εμπεριέχεται στον συλλογισμό του δρος Γκόλνα: Αφού μπορούν αυτοί, στο Ισραήλ, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς, στην Ελλάδα, έστω υπό κλίμακα; Αφού μπορεί η Κορέα, αφού μπορεί η Ιρλανδία, γιατί να μην μπορεί και η Ελλάδα; Και επιστήμονες διαθέτει, και νέα μυαλά, και αριστούχους φοιτητές σε κάθε γωνιά εκτός συνόρων, και ισχυρή Διασπορά στις ΗΠΑ και παντού, όπως έδειξε και το μανιφέστο αγωνίας για την έρευνα που συνυπέγραψαν πέρσι 22 κορυφαίοι επιστήμονες.
Γιατί λοιπόν εδώ, παρά τα αλλεπάλληλα κοινοτικά πακέτα στήριξης, παρά τα έργα υποδομής με ευρωπαϊκά χρήματα, γιατί λαχανιάζουμε διαρκώς πίσω από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. προσπαθώντας για τα αυτονόητα, πώς δηλαδή θα καταργήσουμε τις τοξικές χωματερές και πώς θα διευθετήσουμε τα λύματα; Γιατί το μεγαλύτερο έργο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν η φιέστα των Ολυμπιακών; Γιατί το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων είναι η νομιμοποίηση των αυθαίρετων οικοδομών και η πριμοδότηση των Ι.Χ. αυτοκινήτων;
Διότι έτσι εννοεί η πολιτική ελίτ την ανάπτυξη: Μπάζωμα, τσιμέντωμα, real estate, παζάρεμα για φόρους, διόγκωση του εισαγωγικού εμπορίου, κατανάλωση. Διότι ακόμη και στο λογισμικό, την πιο άυλη τεχνολογία, η πολιτική ελίτ, διά χειρός Αλογοσκούφη, έδρασε σαν υποτελής νεόπλουτος: έκανε πανάκριβο shopping και έδεσε τη χώρα στο άρμα της Microsoft, αντί να την ανοίξει στο μέλλον του Open Source και να χρηματοδοτήσει τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά spin-offs για μια ανεξάρτητη εθνική στρατηγική πληροφορικής.
Ο συλλογισμός του δρος Γκόλνα απηχεί τη σκέψη και την επιθυμία πολλών Ελλήνων, απανταχού της Γης. Πρόκειται για ανθρώπους μορφωμένους, δραστήριους, κοσμοπολίτες, εφευρετικούς, αριστείς στα πεδία τους· πρόκειται πάνω απ’ όλα για ανθρώπους που αγαπούν την πατρίδα τους, που νιώθουν ότι χρωστούν κάτι στο δημόσιο σχολείο τους, που θέλουν να είναι περήφανοι για τον τόπο τους. Ο συλλογισμός «αφού μπορούν οι άλλοι, γιατί όχι κι εμείς;» θεμελιώνει έναν μοντέρνο πατριωτισμό, απολύτως ρεαλιστικό και τρομακτικά αναγκαίο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/08/2009_325783
Tου Νίκου Ξυδάκη
Στο μάθημα της πατριδογνωσίας, παλιότερα, μαθαίναμε: Τι εξάγει η Ελλάς: σταφίδα, ελαιόλαδο, σύκα, πορτοκάλια, μεταλλεύματα... Αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες. Την ίδια εποχή, μια άλλη μικρή μεσογειακή χώρα, το Ισραήλ, εξήγαγε κι αυτή τα ίδια περίπου - θυμόμαστε τα πορτοκάλια Γιάφας και τις μπανάνες Ισραήλ.
Σήμερα, η Ελλάδα εξάγει ελάχιστη σταφίδα, διότι η καλλιέργειά της εγκαταλείφθηκε, το ελαιόλαδο αντιμετωπίζει τον σαρωτικό ανταγωνισμό του ισπανικού και του ιταλικού, τα σύκα έχουν εγκαταλειφθεί κι αυτά εν πολλοίς, τα πορτοκάλια μάς τα επιστρέφουν ως μειονεκτικά ακόμη και οι Ρώσοι, ενώ και αρκετά ορυχεία έχουν εγκαταλειφθεί.
Το Ισραήλ εξακολουθεί να εξάγει πορτοκάλια και μανταρίνια (και να τα εισάγουμε εμείς...), αλλά η εξαγωγική του δύναμη βρίσκεται προ πολλού σε άλλα είδη: εξάγει υψηλή τεχνολογία... Από μικροεπεξεργαστές, νανοτεχνολογία και λογισμικό, έως τεχνολογία ηλιακής ενέργειας και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ).
Την κατάσταση της έρευνας και της ανάπτυξης τεχνολογικών καινοτομιών στο μεσογειακό και παρόμοιο ιστορικά Ισραήλ, αλλά και τη δυσάρεστη σημερινή διαφορά προσανατολισμού Ελλάδος -Ισραήλ, μας τη θύμισε σε φωτισμένο άρθρο του προ ημερών ένας νέος Ελληνας επιστήμονας και τεχνοκράτης, ο δρ Τάσος Γκόλνας, που δουλεύει στις ΗΠΑ ως αναλυτής στην SunEdison, την κορυφαία αμερικανική εταιρεία παραγωγής ηλιακής ενέργειας και τεχνολογίας. Με σπουδές Φυσικής και Μηχανικής (διδάκτωρ του Στάνφορντ) και καριέρα σε εταιρείες υψηλής τεχνολογίας της Σίλικον Βάλεϊ, με ολοκληρωμένη, εν τω βάθει εποπτεία του διεθνούς τοπίου στην ηλιακή ενέργεια και τις ΑΠΕ, αλλά και με επιτόπια γνώση του ισραηλινού «οικοσυστήματος» παραγωγής καινοτομιών, ο δρ Γκόλνας είναι σε θέση να μας πει τι κάνει σήμερα το Ισραήλ. Αυτό κάνει στο άρθρο του, στο μπλογκ reality-tape.com, υπό τον προκλητικό τίτλο «Καινοτομία και σιωνισμός» (http://www.reality-tape.com/neu/?p=1101).
Εν συνόψει, ο δρ Γκόλνας περιγράφει πώς το Ισραήλ αντλεί ανθρώπινο δυναμικό και τεχνογνωσία από τον πανίσχυρο στρατό του, τη γνωστή ΙDF, αλλά και από το think tank της εβραϊκής διασποράς των ΗΠΑ, για να αναπτύξει τεχνολογίες αιχμής για ειρηνικούς εμπορικούς σκοπούς, και πώς τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνει μια σειρά από επιτυχίες και αριστείες σε διάφορα πεδία: από την ανάπτυξη των γνωστών επεξεργαστών Centrino, για λογαριασμό της Intel, έως τις αλλεπάλληλες καινοτομίες στην τεχνολογία ημιαγωγών και ηλιακής ενέργειας.
Δεν περιγράφει μόνο. Ο Ελληνας επιστήμονας βλέπει αναλογίες: Αφού και η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να συντηρεί δυσανάλογα μεγάλο στρατό και να προβαίνει σε δυσανάλογα μεγάλες αμυντικές δαπάνες (ως προς τους άλλους Ευρωπαίους), δεν θα μπορούσε άραγε να σχηματίσει ένα οικοσύστημα εταιρειών έρευνας, σχεδιασμού και ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας, παρόμοιο υπό κλίμακα με το ισραηλινό;
Ο δρ Γκόλνας μας βάζει ενώπιον διπλής πρόκλησης. Θυμίζει, καταρχάς, τα περίφημα «αντισταθμιστικά οφέλη», για τα οποία γίνεται λόγος έπειτα από κάθε πανάκριβη «αγορά του αιώνα»: αγοράζουμε αεροπλάνα ή άρματα, αλλά εισάγουμε τεχνογνωσία, κατασκευάζουμε μέρη τους εν Ελλάδι, ανοίγουν θέσεις εργασίας κ.λπ. Αυτό συμβαίνει, αλλά μόνο εν μέρει, και εντέλει μόνο για προϊόντα αμυντικής τεχνολογίας. Για πολλούς λόγους, δεν υπάρχει μακρόπνοη εθνική στρατηγική για το πώς θα εξασφαλιστούν συνέργειες μεταξύ στρατιωτικών και εμπορικών έργων, με μεγάλη διάρκεια και αποδοτικότητα για την κοινωνία. Ενας λόγος είναι ότι η Ελλάδα «ψωνίζει» οπλικά συστήματα με βάση τις μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες, δηλαδή ψωνίζει ΚΑΙ εύνοια: άλλοτε από τους συμμάχους Γάλλους, άλλοτε από τους φίλους Αμερικανούς, άλλοτε από τους Ρώσους κι άλλοτε από ευρωπαϊκά κονσόρτσιουμ. Αυτή η αναγκαστική τακτική δεν αλλάζει εύκολα.
Αλλά ο σοβαρότερος ίσως λόγος είναι ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα μια κουλτούρα βιομηχανίας και παραγωγής, ανάπτυξης· δεν επικρατεί η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα και η καινοτομία, αυτά ηττώνται από τη διάχυτη και κυρίαρχη κουλτούρα του εισαγωγικού εμπορίου, των μεσαζόντων, των πλασιέ, των αντιπροσώπων ξένων οίκων, των μιζαδόρων. Αυτή η κυρίαρχη κουλτούρα του «imports και μίζα» διαβρώνει τη διοίκηση και την οικονομία. Υπηρετείται από μια πολιτική ελίτ οκνηρή πνευματικά και υποτελή πολιτικά, και διαμορφώνει μια κοινωνία αναλόγως ράθυμη, κλειστή, εχθρική προς τους νεωτερισμούς, εντέλει μια κοινωνία που δεν σέβεται τον εαυτό της και το μέλλον των παιδιών της. Μια κοινωνία αντιπατριωτική.
Εδώ συναντάμε τη δεύτερη πρόκληση που εμπεριέχεται στον συλλογισμό του δρος Γκόλνα: Αφού μπορούν αυτοί, στο Ισραήλ, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς, στην Ελλάδα, έστω υπό κλίμακα; Αφού μπορεί η Κορέα, αφού μπορεί η Ιρλανδία, γιατί να μην μπορεί και η Ελλάδα; Και επιστήμονες διαθέτει, και νέα μυαλά, και αριστούχους φοιτητές σε κάθε γωνιά εκτός συνόρων, και ισχυρή Διασπορά στις ΗΠΑ και παντού, όπως έδειξε και το μανιφέστο αγωνίας για την έρευνα που συνυπέγραψαν πέρσι 22 κορυφαίοι επιστήμονες.
Γιατί λοιπόν εδώ, παρά τα αλλεπάλληλα κοινοτικά πακέτα στήριξης, παρά τα έργα υποδομής με ευρωπαϊκά χρήματα, γιατί λαχανιάζουμε διαρκώς πίσω από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. προσπαθώντας για τα αυτονόητα, πώς δηλαδή θα καταργήσουμε τις τοξικές χωματερές και πώς θα διευθετήσουμε τα λύματα; Γιατί το μεγαλύτερο έργο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν η φιέστα των Ολυμπιακών; Γιατί το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων είναι η νομιμοποίηση των αυθαίρετων οικοδομών και η πριμοδότηση των Ι.Χ. αυτοκινήτων;
Διότι έτσι εννοεί η πολιτική ελίτ την ανάπτυξη: Μπάζωμα, τσιμέντωμα, real estate, παζάρεμα για φόρους, διόγκωση του εισαγωγικού εμπορίου, κατανάλωση. Διότι ακόμη και στο λογισμικό, την πιο άυλη τεχνολογία, η πολιτική ελίτ, διά χειρός Αλογοσκούφη, έδρασε σαν υποτελής νεόπλουτος: έκανε πανάκριβο shopping και έδεσε τη χώρα στο άρμα της Microsoft, αντί να την ανοίξει στο μέλλον του Open Source και να χρηματοδοτήσει τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά spin-offs για μια ανεξάρτητη εθνική στρατηγική πληροφορικής.
Ο συλλογισμός του δρος Γκόλνα απηχεί τη σκέψη και την επιθυμία πολλών Ελλήνων, απανταχού της Γης. Πρόκειται για ανθρώπους μορφωμένους, δραστήριους, κοσμοπολίτες, εφευρετικούς, αριστείς στα πεδία τους· πρόκειται πάνω απ’ όλα για ανθρώπους που αγαπούν την πατρίδα τους, που νιώθουν ότι χρωστούν κάτι στο δημόσιο σχολείο τους, που θέλουν να είναι περήφανοι για τον τόπο τους. Ο συλλογισμός «αφού μπορούν οι άλλοι, γιατί όχι κι εμείς;» θεμελιώνει έναν μοντέρνο πατριωτισμό, απολύτως ρεαλιστικό και τρομακτικά αναγκαίο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/08/2009_325783
Ιρακινοί και αφγανοί αντάρτες-«κυβερνοπειρατές» έκλεψαν τις εκπομπές UAV των ΗΠΑ
18-12-2009 07:53:53
Αντάρτες στο Ιράκ κατάφεραν να μπουν στη συχνότητα εκπομπής Μη Επανδρωμένου Ιπτάμενου Οχήματος (UAV) των ΗΠΑ και να παρακολουθήσουν την εκπομπή του σήματος εικόνας που έστελνε προς το Αρχηγείο των Αμερικανικών δυνάμεων στη Βαγδάτη, σύμφωνα με όσα μετέδωσαν αμερικανικά ΜΜΕ.
Σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ Σιίτες μαχητές κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν προγράμματα-όπως το SkyGrabber-για να εισέλθουν εντός της συχνότητας εκπομπής.
Μέσω αυτής της παρακολούθησης οι Σιίτες κατάφεραν να εντοπίσουν ποιες εγκαταστάσεις ή θέσεις εντόπισαν οι Αμερικανοί, καταφέρνοντας έτσι να τις εκκενώσουν πριν δεχθούν πλήγμα.
Οι δυνατότητα αυτή των σιιτών μαχητών στο Ιράκ ήρθε στο φως, όταν καταδρομείς των ΗΠΑ μετά από επιχείρηση, ανακάλυψαν μέσα σε φορητό υπολογιστή ιρακινών ανταρτών το βίντεο που είχε κινηματογραφήσει ένα UAV Pretador σε κοντινή περιοχή.
Από την πλευρά του, το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press επικαλούμενο αξιωματούχο του Πενταγώνου, έκανε γνωστό πως οι αμερικανοί στρατιωτικοί διαθέτουν αποδείξεις για μια τουλάχιστον παρόμοια περίπτωση και από αφγανούς αντάρτες.
Ενας άλλος αμερικανός στρατιωτικός μιλώντας στην εφημερίδα Wall Street Journal επεσήμανε πως ναι μεν είναι μια ανησυχητική εξέλιξη, αλλά μπορεί να αντιμετωπισθεί άμεσα με την προσθήκη ενός «τείχους προστασίας» (Firewall), ενώ διαβεβαίωσε πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανένας να «εισβάλει» στις συχνότητες εντολών διακυβέρνησης και ν’ αναλάβει τον έλεγχο του UAV.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=10029&Itemid=45
Αντάρτες στο Ιράκ κατάφεραν να μπουν στη συχνότητα εκπομπής Μη Επανδρωμένου Ιπτάμενου Οχήματος (UAV) των ΗΠΑ και να παρακολουθήσουν την εκπομπή του σήματος εικόνας που έστελνε προς το Αρχηγείο των Αμερικανικών δυνάμεων στη Βαγδάτη, σύμφωνα με όσα μετέδωσαν αμερικανικά ΜΜΕ.Σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ Σιίτες μαχητές κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν προγράμματα-όπως το SkyGrabber-για να εισέλθουν εντός της συχνότητας εκπομπής.
Μέσω αυτής της παρακολούθησης οι Σιίτες κατάφεραν να εντοπίσουν ποιες εγκαταστάσεις ή θέσεις εντόπισαν οι Αμερικανοί, καταφέρνοντας έτσι να τις εκκενώσουν πριν δεχθούν πλήγμα.
Οι δυνατότητα αυτή των σιιτών μαχητών στο Ιράκ ήρθε στο φως, όταν καταδρομείς των ΗΠΑ μετά από επιχείρηση, ανακάλυψαν μέσα σε φορητό υπολογιστή ιρακινών ανταρτών το βίντεο που είχε κινηματογραφήσει ένα UAV Pretador σε κοντινή περιοχή.
Από την πλευρά του, το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press επικαλούμενο αξιωματούχο του Πενταγώνου, έκανε γνωστό πως οι αμερικανοί στρατιωτικοί διαθέτουν αποδείξεις για μια τουλάχιστον παρόμοια περίπτωση και από αφγανούς αντάρτες.
Ενας άλλος αμερικανός στρατιωτικός μιλώντας στην εφημερίδα Wall Street Journal επεσήμανε πως ναι μεν είναι μια ανησυχητική εξέλιξη, αλλά μπορεί να αντιμετωπισθεί άμεσα με την προσθήκη ενός «τείχους προστασίας» (Firewall), ενώ διαβεβαίωσε πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανένας να «εισβάλει» στις συχνότητες εντολών διακυβέρνησης και ν’ αναλάβει τον έλεγχο του UAV.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=10029&Itemid=45
Εξ ολοκλήρου ελληνικής σχεδίασης η κορβέτα που παρουσιάστηκε χθες στο ΓΕΝ
16-12-2009 19:33:01
Μία εντελώς νέα σχεδίαση της οποίας ορισμένες προσεγγίσεις όσον αφορά τα υποσυστήματα έχουν αντληθεί από αντίστοιχες δοκιμασμένες και επιχειρησιακές κλάσης σκαφών είναι τελικά η κορβέτα που παρουσιάστηκε χθές στο ΓΕΝ.
Πρόκειται για ένα σκάφος ελληνικής σχεδίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από ισχυρά χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους (stealth). Στο σχεδιασμό της έχει προβλεφθεί η μείωση του θερμικού ίχνους του πλοίου καθώς και του ίχνους των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών.
Βασική ιδέα της σχεδίασης είναι η επίτευξη όσο το δυνατό μεγαλύτερης ευελιξίας για τα υποσυστήματα που μπορεί να φέρει το σκάφος. Έτσι ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη, μπορεί να προσαρμοστεί ο εξοπλισμός του. Οι σχεδιαστές του πλοίου κατόπιν έρευνας της αγοράς, και της συμβατότητας των υποσυστημάτων μεταξύ τους, έχουν δημιουργήσει μία λίστα από επιμέρους υποσυστήματα για κάθε τμήμα του πλοίου. Με αυτό τον τρόπο ο πελάτης μπορεί να επιλέξει συστήματα που ήδη γνωρίζει, να επιλέξει συστήματα που αναπτύχθηκαν πρόσφατα, ή και να συνδυάσει τα δοκιμασμένα και νέα συστήματα επιτυγχάνοντας έτσι οικονομία και πρωτοπορία.
Εκτιμάται ότι το εκτόπισμα του σκάφους κυμαίνεται στους 2200 τόνους, και το μήκος του είναι περίπου 100 μέτρα. Από πληροφορίες ο οπλισμός του περιλαμβάνει ένα πρωραίο πυροβόλο των 76mm/62, 8 με 12 κάθετα εκτοξευόμενα αντιαεροπορικά βλήματα μέσου βεληνεκούς (MICA, ESSM), 8 βλήματα SSM, αντιαεροπορικό/αντιπυραυλικό σύστημα RAM, δύο πολυβόλα 12,7mm για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και πιθανόν δύο επιπλέον πυροβόλα μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Επιπρόσθετα το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει ομάδα ειδικών δυνάμεων, η οποία θα επιχειρεί από το πλοίο με τη βοήθεια δύο RHIB τα οποία καλύπτονται από παραπέτασμα ώστε να μην επηρεάζεται το ίχνος του καραβιού.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου περιλαμβάνει Radar 3D, δύο Radar ναυσιπλοΐας, Σύστημα Διαχείρισης Μάχης, Δορυφορικές Επικοινωνίες, και σύστημα FLIR.
Το σημαντικότερο όμως όσον αφορά αυτή την νέα σχεδίαση είναι η ιδιαίτερη έμφαση που έχουν δώσει οι σχεδιαστές του στην μείωση του ίχνους του σκάφους. Και αυτό διότι ακόμα και για ένα πλοίο όπως η σουηδική κλάση Visby με έντονα χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους, το Αιγαίο δεν θεωρείται επιχειρησιακά ένα εύκολο περιβάλλον. Σύμφωνα με έμπειρους αξιωματικούς του ΠΝ το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου θεωρείται μία από τις πιο δυσκολότερες περιοχές για τη δράση σκαφών επιφανείας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι σχεδιαστές της νέας ελληνικής κορβέτας φρόντισαν ώστε το σκάφος να έχει επαρκή και ισχυρό οπλισμό, μικρότερο ίχνος και ταχύτητα που εκτιμάται ότι φτάνει τους 30 κόμβους. Για την πρόωση του πλοίου έχει επιλεγεί ο συνδυασμός αεροστροβίλου και κινητήρων ντίζελ.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Μία εντελώς νέα σχεδίαση της οποίας ορισμένες προσεγγίσεις όσον αφορά τα υποσυστήματα έχουν αντληθεί από αντίστοιχες δοκιμασμένες και επιχειρησιακές κλάσης σκαφών είναι τελικά η κορβέτα που παρουσιάστηκε χθές στο ΓΕΝ.Πρόκειται για ένα σκάφος ελληνικής σχεδίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από ισχυρά χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους (stealth). Στο σχεδιασμό της έχει προβλεφθεί η μείωση του θερμικού ίχνους του πλοίου καθώς και του ίχνους των ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών.
Βασική ιδέα της σχεδίασης είναι η επίτευξη όσο το δυνατό μεγαλύτερης ευελιξίας για τα υποσυστήματα που μπορεί να φέρει το σκάφος. Έτσι ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη, μπορεί να προσαρμοστεί ο εξοπλισμός του. Οι σχεδιαστές του πλοίου κατόπιν έρευνας της αγοράς, και της συμβατότητας των υποσυστημάτων μεταξύ τους, έχουν δημιουργήσει μία λίστα από επιμέρους υποσυστήματα για κάθε τμήμα του πλοίου. Με αυτό τον τρόπο ο πελάτης μπορεί να επιλέξει συστήματα που ήδη γνωρίζει, να επιλέξει συστήματα που αναπτύχθηκαν πρόσφατα, ή και να συνδυάσει τα δοκιμασμένα και νέα συστήματα επιτυγχάνοντας έτσι οικονομία και πρωτοπορία.
Εκτιμάται ότι το εκτόπισμα του σκάφους κυμαίνεται στους 2200 τόνους, και το μήκος του είναι περίπου 100 μέτρα. Από πληροφορίες ο οπλισμός του περιλαμβάνει ένα πρωραίο πυροβόλο των 76mm/62, 8 με 12 κάθετα εκτοξευόμενα αντιαεροπορικά βλήματα μέσου βεληνεκούς (MICA, ESSM), 8 βλήματα SSM, αντιαεροπορικό/αντιπυραυλικό σύστημα RAM, δύο πολυβόλα 12,7mm για την αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών και πιθανόν δύο επιπλέον πυροβόλα μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Επιπρόσθετα το πλοίο θα μπορεί να μεταφέρει ομάδα ειδικών δυνάμεων, η οποία θα επιχειρεί από το πλοίο με τη βοήθεια δύο RHIB τα οποία καλύπτονται από παραπέτασμα ώστε να μην επηρεάζεται το ίχνος του καραβιού.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του πλοίου περιλαμβάνει Radar 3D, δύο Radar ναυσιπλοΐας, Σύστημα Διαχείρισης Μάχης, Δορυφορικές Επικοινωνίες, και σύστημα FLIR.
Το σημαντικότερο όμως όσον αφορά αυτή την νέα σχεδίαση είναι η ιδιαίτερη έμφαση που έχουν δώσει οι σχεδιαστές του στην μείωση του ίχνους του σκάφους. Και αυτό διότι ακόμα και για ένα πλοίο όπως η σουηδική κλάση Visby με έντονα χαρακτηριστικά απόκρυψης ίχνους, το Αιγαίο δεν θεωρείται επιχειρησιακά ένα εύκολο περιβάλλον. Σύμφωνα με έμπειρους αξιωματικούς του ΠΝ το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου θεωρείται μία από τις πιο δυσκολότερες περιοχές για τη δράση σκαφών επιφανείας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οι σχεδιαστές της νέας ελληνικής κορβέτας φρόντισαν ώστε το σκάφος να έχει επαρκή και ισχυρό οπλισμό, μικρότερο ίχνος και ταχύτητα που εκτιμάται ότι φτάνει τους 30 κόμβους. Για την πρόωση του πλοίου έχει επιλεγεί ο συνδυασμός αεροστροβίλου και κινητήρων ντίζελ.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Οι Ελβετοί θέλουν να διώξουν τους ξένους εγκληματίες
Δευτέρα, 14 Δεκέμβριος 2009 19:57
Να ένα ευρωπαϊκό κόμμα, που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και προσφεύγει στο λαό, αυτή τη φορά ζητώντας την απέλαση όσων αλλοδαπών έχουν διαπράξει εγκλήματα! Την ώρα λοιπόν που οι «προοδευτικοί» μέντορες της Γηραιάς Ηπείρου ωρύονται με τη γνωστή επιχειρηματολογία (περί ξενοφοβίας και ρατσισμού) για την απόρριψη της κατασκευής τεμενών στη χριστιανική Ελβετία, το εθνικιστικό κόμμα UDC/SVP, απαιτεί το αυτονόητο. Και αυτό, χωρίς να πτοείται από τις κραυγές του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, ο οποίος ζήτησε επισήμως από την ελβετική κυβέρνηση να «ακυρώσει» το προηγούμενο δημοψήφισμα (δηλαδή τη Δημοκρατία, αλλά τι ξέρουν αυτοί από ανάλογα πολιτεύματα...), χωρίς όμως να αναφέρει λέξη για τις συνεχείς δολοφονίες χριστιανών στο Πακιστάν και στην Ινδονησία (για τις οποίες ΟΥΔΕΙΣ εκ των Ευρωπαίων «προοδευτικών» διαμαρτυρήθηκε) και την απαγόρευση ανέγερσης χριστιανικών ναών στη Σαουδική Αραβία.
Η δε υποκρισία των μουσουλμάνων, πάει σύννεφο: «Υπάρχει κίνδυνος κλιμάκωσης με ανάλογες απαγορεύσεις σε άλλες χώρες κατά συμβόλων της μουσουλμανικής θρησκείας. Η ελβετική κυβέρνηση πρέπει να μελετήσει συνταγματικά ή νομικά μέσα για την ακύρωση αυτής της απόφασης», υπογράμμισε στον Ελβετό πρέσβη στον ΟΗΕ ο Πακιστανός ομόλογός του, Ζαμίρ Ακράμ, μιλώντας εκ μέρους των 56 κρατών που μετάσχουν του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης. Τώρα: η ελβετική κυβέρνηση, θέλει δε θέλει, πρέπει να ορίσει δημοψήφισμα. Το UDC/SVP, έχει μαζέψει 21.000 υπογραφές, δηλαδή πολύ πάνω από όσες ορίζει το σύνταγμα της χώρας για δημοψήφισμα και ουδείς αρμόδιος μπορεί νομότυπα να αρνηθεί... Τα δημοψηφίσματα, αναδεικνύονται τελικά στον πολιτικό εφιάλτη της ευρωπαϊκής εθνομηδενιστικής αριστεράς και των νεοφιλελεύθερων.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3136:2009-12-14-20-01-25&catid=97:2008-10-17-07-33-49&Itemid=284
Να ένα ευρωπαϊκό κόμμα, που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και προσφεύγει στο λαό, αυτή τη φορά ζητώντας την απέλαση όσων αλλοδαπών έχουν διαπράξει εγκλήματα! Την ώρα λοιπόν που οι «προοδευτικοί» μέντορες της Γηραιάς Ηπείρου ωρύονται με τη γνωστή επιχειρηματολογία (περί ξενοφοβίας και ρατσισμού) για την απόρριψη της κατασκευής τεμενών στη χριστιανική Ελβετία, το εθνικιστικό κόμμα UDC/SVP, απαιτεί το αυτονόητο. Και αυτό, χωρίς να πτοείται από τις κραυγές του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, ο οποίος ζήτησε επισήμως από την ελβετική κυβέρνηση να «ακυρώσει» το προηγούμενο δημοψήφισμα (δηλαδή τη Δημοκρατία, αλλά τι ξέρουν αυτοί από ανάλογα πολιτεύματα...), χωρίς όμως να αναφέρει λέξη για τις συνεχείς δολοφονίες χριστιανών στο Πακιστάν και στην Ινδονησία (για τις οποίες ΟΥΔΕΙΣ εκ των Ευρωπαίων «προοδευτικών» διαμαρτυρήθηκε) και την απαγόρευση ανέγερσης χριστιανικών ναών στη Σαουδική Αραβία.Η δε υποκρισία των μουσουλμάνων, πάει σύννεφο: «Υπάρχει κίνδυνος κλιμάκωσης με ανάλογες απαγορεύσεις σε άλλες χώρες κατά συμβόλων της μουσουλμανικής θρησκείας. Η ελβετική κυβέρνηση πρέπει να μελετήσει συνταγματικά ή νομικά μέσα για την ακύρωση αυτής της απόφασης», υπογράμμισε στον Ελβετό πρέσβη στον ΟΗΕ ο Πακιστανός ομόλογός του, Ζαμίρ Ακράμ, μιλώντας εκ μέρους των 56 κρατών που μετάσχουν του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης. Τώρα: η ελβετική κυβέρνηση, θέλει δε θέλει, πρέπει να ορίσει δημοψήφισμα. Το UDC/SVP, έχει μαζέψει 21.000 υπογραφές, δηλαδή πολύ πάνω από όσες ορίζει το σύνταγμα της χώρας για δημοψήφισμα και ουδείς αρμόδιος μπορεί νομότυπα να αρνηθεί... Τα δημοψηφίσματα, αναδεικνύονται τελικά στον πολιτικό εφιάλτη της ευρωπαϊκής εθνομηδενιστικής αριστεράς και των νεοφιλελεύθερων.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3136:2009-12-14-20-01-25&catid=97:2008-10-17-07-33-49&Itemid=284
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Είμαστε ώριμοι για δημοψηφίσματα;
Εξαρτάται από το αν πρόκειται για εθνικά ή (ας τα ονομάσουμε) «κομματικά» δημοψηφίσματα, είτε για την επικύρωση δοτής διαδοχής (βλ. Παπανδρέου), είτε για την εκλογή (βλ. Σαμαράς) νέου κομματικού Προέδρου.
Ανώριμοι για εθνικές επιλογές
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έκριναν ότι οι Έλληνες πολίτες είμαστε ανώριμοι να αποφασίσουμε δια δημοψηφισμάτων για καίρια ζητήματα που επρόκειτο να επηρεάσουν σημαντικά, και ήδη επηρεάζουν, την καθημερινότητά μας, αλλά και την γενικότερη πορεία της πατρίδος μας (είσοδος στην ΟΝΕ, υιοθέτηση του ευρώ, όνομα των Σκοπίων, είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε., ποσόστωση στους μετανάστες).
Το δικομματικό κατεστημένο κατευθυνόμενο, από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών – τα οποία βρήκαν τρόπο να προσπεράσουν το ΟΧΙ των Γάλλων και των Ολλανδών για το Ευρωσύνταγμα – κρίνει ανώριμο το, αμιγές ακόμη, ελληνικό εκλογικό σώμα για τέτοια δημοψηφίσματα. Δικαιολογημένα, ίσως, αφού όπως κατεδείχθη πριν λίγες ημέρες από το δημοψήφισμα στην Ελβετία, οι θεμελιακές αξίες της Ευρώπης των Εθνών, μεταξύ των οποίων και ο Χριστιανισμός, επιμένουν να ανθίστανται στο άρμα της πολυκουλτουριάρικης πολτοποίησης των μελών της Ε.Ε.
Πέραν των σχετικών διατάξεων για διεξαγωγή εθνικών (άρθρο 44 Συντάγματος) και τοπικών (άρθρο 216 Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων) δημοψηφισμάτων, αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι στον «Κανονισμό Λειτουργίας Νομαρχιακών Οργανώσεων» του ΠΑΣΟΚ προβλέπονται δημοψηφίσματα σε επίπεδο νομαρχίας (άρθρο 14). Παρά τις τόσες προβλέψεις για άμεση δημοκρατία, η σχετική συνταγματική διάταξη δεν εκρίθη σκόπιμο να ενεργοποιηθεί μεταπολιτευτικά παρά μόνον για το Πολιτειακό, ενώ το «δημοκρατικό» ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται διατεθειμένο να προσφύγει σε δημοψηφίσματα για θέματα όπως το δικαίωμα ψήφου στους (λαθρο)μετανάστες και οι θέσεις της χώρας στα εθνικά θέματα, ενεργοποιώντας έστω τον εσωτερικό κανονισμό του.
Ώριμοι για κομματικές εξυπηρετήσεις
Αντίθετα, η προσφυγή στην κομματική «βάση» υιοθετήθηκε ως η πιο πρόσφορη και αδιαμφισβήτητη διαδικασία για να εδραιωθεί τόσο η ανάληψη της προεδρίας του Γ.Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, όσο και η εκλογή του Α.Σαμαρά στην ΝΔ. Μάλιστα, όπως τονίζεται στις μετεκλογικές συζητήσεις, η καθυστέρηση της κας Μπακογιάννη να συναινέσει στην εκλογή από την βάση αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για την ήττα της. Ιδιαίτερη δε εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι και στα δύο κόμματα το έλλειμμα αντίστοιχης καταστατικής πρόβλεψης, ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, δημιουργώντας ελπίδες για διεύρυνση της άμεσης δημοκρατίας στην πολιτική ζωή της χώρας.
Μετά από αυτά, συνάγεται αναπόφευκτα ότι τα δύο κατεστημένα κόμματα επιστράτευσαν εκ του ασφαλούς τα «κομματικά δημοψηφίσματα» με στόχο να προσδώσουν στις μελλοντικές κινήσεις του Προέδρου τους – είτε ως Πρωθυπουργού, είτε ως Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως – ένα μανδύα δημοκρατικότητας και το απαραίτητο άλλοθι για την διαχείριση της τύχης της χώρας. Και λέμε «εκ του ασφαλούς» γιατί όπως αποδεικνύεται ως τώρα στην πράξη, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι στο πηδάλιο του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, και τα δύο κόμματα εφαρμόζουν πιστά τις πολιτικές της Νέας Τάξης πραγμάτων και της Παγκοσμιοποιήσεως. Ο πολίτης, όμως, δεν μπορεί πλέον να διαμαρτυρηθεί, γιατί αυτός «εξέλεξε» τον καπετάνιο.
Αντιθέτως, δεν υπάρχει η ίδια «ασφάλεια» εάν δοθεί η δυνατότητα στους Έλληνες να αποφασίσουν για εθνικά και οικονομικά ζητήματα, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. Επομένως, η προσφυγή ή μη σε δημοψηφίσματα εξαρτάται από τα σχέδια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ενώ όποτε επιστρατεύεται αποσκοπεί στην δημιουργία της ψευδαισθήσεως στο εκλογικό σώμα ότι συμμετέχει στην διαμόρφωση ενός αποτελέσματος, και κατ’ επέκταση στην δημιουργία πολιτικής, η οποία ούτως ή άλλως έχει εξασφαλιστεί από τον περιορισμό των διαθεσίμων επιλογών.
Το μόνο κόμμα που, όχι μόνο δεν φοβάται, αλλά εμπιστεύεται το αισθητήριο των Ελλήνων (όσο ακόμη επιτρέπουν σε αυτό το αισθητήριο να πηγάζει από τις πατροπαράδοτες αξίες μας) αποδεικνύεται ο ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος ζητά επιμόνως την διενέργεια εθνικών δημοψηφισμάτων.
Η πρόκληση για ΝΔ και Σαμαρά
Έστω και μέσω ενός «κομματικού δημοψηφίσματος» οι ελπίδες των πικραμένων μελών της ΝΔ, τόσο από την μεταπολιτευτική ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αναντίστοιχης με τα ιστορικά γεγονότα, όσο και από την φοβία της ΝΔ απέναντι σε αριστερά διεθνιστικά συμπλέγματα, αναπτερώθηκαν με την εκλογή του κ. Σαμαρά, ο οποίος τώρα καλείται να λάβει ξεκάθαρες θέσεις σε μία σειρά εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων, όπως τα έθεσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και να ανακόψει την πορεία του ΠΑΣΟΚ τον ερχόμενο Μάρτιο υιοθετώντας την πρόταση του κ. Καρατζαφέρη για συγκυβέρνηση από τα κόμματα της ευρύτερης παρατάξεως.
Οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. είναι γνωστές και συνεπείς προς τις διαχρονικές αξίες της παρατάξεως, αλλά και τις ιστορικές επιταγές της Ελλάδος. Μένει να δούμε αν η ΝΔ και ο νέος Πρόεδρός της έλαβαν το μήνυμα. Οψόμεθα!
Ανώριμοι για εθνικές επιλογές
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έκριναν ότι οι Έλληνες πολίτες είμαστε ανώριμοι να αποφασίσουμε δια δημοψηφισμάτων για καίρια ζητήματα που επρόκειτο να επηρεάσουν σημαντικά, και ήδη επηρεάζουν, την καθημερινότητά μας, αλλά και την γενικότερη πορεία της πατρίδος μας (είσοδος στην ΟΝΕ, υιοθέτηση του ευρώ, όνομα των Σκοπίων, είσοδος της Τουρκίας στην Ε.Ε., ποσόστωση στους μετανάστες).
Το δικομματικό κατεστημένο κατευθυνόμενο, από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών – τα οποία βρήκαν τρόπο να προσπεράσουν το ΟΧΙ των Γάλλων και των Ολλανδών για το Ευρωσύνταγμα – κρίνει ανώριμο το, αμιγές ακόμη, ελληνικό εκλογικό σώμα για τέτοια δημοψηφίσματα. Δικαιολογημένα, ίσως, αφού όπως κατεδείχθη πριν λίγες ημέρες από το δημοψήφισμα στην Ελβετία, οι θεμελιακές αξίες της Ευρώπης των Εθνών, μεταξύ των οποίων και ο Χριστιανισμός, επιμένουν να ανθίστανται στο άρμα της πολυκουλτουριάρικης πολτοποίησης των μελών της Ε.Ε.
Πέραν των σχετικών διατάξεων για διεξαγωγή εθνικών (άρθρο 44 Συντάγματος) και τοπικών (άρθρο 216 Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων) δημοψηφισμάτων, αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι στον «Κανονισμό Λειτουργίας Νομαρχιακών Οργανώσεων» του ΠΑΣΟΚ προβλέπονται δημοψηφίσματα σε επίπεδο νομαρχίας (άρθρο 14). Παρά τις τόσες προβλέψεις για άμεση δημοκρατία, η σχετική συνταγματική διάταξη δεν εκρίθη σκόπιμο να ενεργοποιηθεί μεταπολιτευτικά παρά μόνον για το Πολιτειακό, ενώ το «δημοκρατικό» ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται διατεθειμένο να προσφύγει σε δημοψηφίσματα για θέματα όπως το δικαίωμα ψήφου στους (λαθρο)μετανάστες και οι θέσεις της χώρας στα εθνικά θέματα, ενεργοποιώντας έστω τον εσωτερικό κανονισμό του.
Ώριμοι για κομματικές εξυπηρετήσεις
Αντίθετα, η προσφυγή στην κομματική «βάση» υιοθετήθηκε ως η πιο πρόσφορη και αδιαμφισβήτητη διαδικασία για να εδραιωθεί τόσο η ανάληψη της προεδρίας του Γ.Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, όσο και η εκλογή του Α.Σαμαρά στην ΝΔ. Μάλιστα, όπως τονίζεται στις μετεκλογικές συζητήσεις, η καθυστέρηση της κας Μπακογιάννη να συναινέσει στην εκλογή από την βάση αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για την ήττα της. Ιδιαίτερη δε εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι και στα δύο κόμματα το έλλειμμα αντίστοιχης καταστατικής πρόβλεψης, ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, δημιουργώντας ελπίδες για διεύρυνση της άμεσης δημοκρατίας στην πολιτική ζωή της χώρας.
Μετά από αυτά, συνάγεται αναπόφευκτα ότι τα δύο κατεστημένα κόμματα επιστράτευσαν εκ του ασφαλούς τα «κομματικά δημοψηφίσματα» με στόχο να προσδώσουν στις μελλοντικές κινήσεις του Προέδρου τους – είτε ως Πρωθυπουργού, είτε ως Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως – ένα μανδύα δημοκρατικότητας και το απαραίτητο άλλοθι για την διαχείριση της τύχης της χώρας. Και λέμε «εκ του ασφαλούς» γιατί όπως αποδεικνύεται ως τώρα στην πράξη, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι στο πηδάλιο του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, και τα δύο κόμματα εφαρμόζουν πιστά τις πολιτικές της Νέας Τάξης πραγμάτων και της Παγκοσμιοποιήσεως. Ο πολίτης, όμως, δεν μπορεί πλέον να διαμαρτυρηθεί, γιατί αυτός «εξέλεξε» τον καπετάνιο.
Αντιθέτως, δεν υπάρχει η ίδια «ασφάλεια» εάν δοθεί η δυνατότητα στους Έλληνες να αποφασίσουν για εθνικά και οικονομικά ζητήματα, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. Επομένως, η προσφυγή ή μη σε δημοψηφίσματα εξαρτάται από τα σχέδια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ενώ όποτε επιστρατεύεται αποσκοπεί στην δημιουργία της ψευδαισθήσεως στο εκλογικό σώμα ότι συμμετέχει στην διαμόρφωση ενός αποτελέσματος, και κατ’ επέκταση στην δημιουργία πολιτικής, η οποία ούτως ή άλλως έχει εξασφαλιστεί από τον περιορισμό των διαθεσίμων επιλογών.
Το μόνο κόμμα που, όχι μόνο δεν φοβάται, αλλά εμπιστεύεται το αισθητήριο των Ελλήνων (όσο ακόμη επιτρέπουν σε αυτό το αισθητήριο να πηγάζει από τις πατροπαράδοτες αξίες μας) αποδεικνύεται ο ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος ζητά επιμόνως την διενέργεια εθνικών δημοψηφισμάτων.
Η πρόκληση για ΝΔ και Σαμαρά
Έστω και μέσω ενός «κομματικού δημοψηφίσματος» οι ελπίδες των πικραμένων μελών της ΝΔ, τόσο από την μεταπολιτευτική ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αναντίστοιχης με τα ιστορικά γεγονότα, όσο και από την φοβία της ΝΔ απέναντι σε αριστερά διεθνιστικά συμπλέγματα, αναπτερώθηκαν με την εκλογή του κ. Σαμαρά, ο οποίος τώρα καλείται να λάβει ξεκάθαρες θέσεις σε μία σειρά εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων, όπως τα έθεσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και να ανακόψει την πορεία του ΠΑΣΟΚ τον ερχόμενο Μάρτιο υιοθετώντας την πρόταση του κ. Καρατζαφέρη για συγκυβέρνηση από τα κόμματα της ευρύτερης παρατάξεως.
Οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. είναι γνωστές και συνεπείς προς τις διαχρονικές αξίες της παρατάξεως, αλλά και τις ιστορικές επιταγές της Ελλάδος. Μένει να δούμε αν η ΝΔ και ο νέος Πρόεδρός της έλαβαν το μήνυμα. Οψόμεθα!
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗ ΣΤΗΝ …ΒΟΥΛΗ!
Στην επίθεση φαίνεται πως πέρασε πλέον, ο πρώην αμυντικός του Ολυμπιακού και νυν Βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργος Ανατολάκης, με αποτέλεσμα να τρέψει σε άτακτη φυγή το Υπουργείο Πολιτισμού! Αφορμή στάθηκε το γεγονός, ότι επίσημος φορέας του Κράτους, το «Εθνικό(?) Κέντρο Βιβλίου», είχε προτείνει για βράβευση το ‘ανεκδιήγητο’ βιβλίο του Γκουρογιάννη, που έβριζε τους Ελληνες πολεμιστές στην Κύπρο το 74, ως .. ‘πρεζάκια, βιαστές και εγκληματίες πολέμου’!!! O Aνατολάκης δεν έχασε την ευκαιρία και έκανε επίθεση με επίκαιρη ερώτηση στον Υπουργό κ. Γερουλάνο, ζητώντας του να απαντήσει αν αντιλαμβάνεται ότι με αυτόν τον τρόπο η χώρα μας βοηθάει την προπαγάνδα της Τουρκίας και των Σκοπίων. (Να θυμίσουμε ότι το βιβλίο παρουσιάζει και τον Ελληνικό Στρατό, να έχει κάνει ‘εθνοκάθαρση’ στην Μακεδονία το 1911!). Μετά από αυτό, το Υπουργείο ‘προτίμησε’ τελικά να βραβεύσει κάποιο άλλο βιβλίο, ενώ είχε το έργο του Γκουρογιάννη πρώτο στην λίστα υποψηφιοτήτων και το είχε προωθήσει με διάφορους τρόπους… Και όχι μόνο αυτό..! Κανείς από το Υπουργείο δεν εμφανίστηκε την Παρασκευή στην Βουλή να απαντήσει στον Γιώργο Ανατολάκη! Ο Γερουλάνος δήλωσε κώλυμμα απουσίας στο εξωτερικό, αλλά και ούτε έστειλε την Υφυπουργό του να απαντήσει στην θέση του..!Πηγή: http://www.greekalert.com/2009/12/blog-post_12.html
Η επανεμφάνιση της θεωρίας του “Εθνικού Κέντρου”
Άρθρο Χρήστου Ιακώβου
Μέσα στον ανελέητο βομβαρδισμό της ελλαδικής προεκλογικής περιόδου ακούστηκαν πολλά για το Κυπριακό. Το γεγονός δεν εκπλήσσει, αφού το Κυπριακό στην Αθήνα προσφέρεται πλέον ως πεδίο δημόσιας προβολής και ανέξοδης δημαγωγίας. Η πράξη όμως αυτή έχει φέρει εκ νέου στην επιφάνεια και υπομιμνήσκει το ζήτημα του ρόλου που ιστορικά διεδραμάτισαν ή ακόμη μπορούν διαδραματίσουν κάποιες πολιτικές δυνάμεις μέσα στο Ελλαδικό κράτος σε σχέση με τον εξωελλαδικό ελληνισμό, και πιο ειδικά με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η πολιτική φιλοσοφία και στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και νέου πρωθυπουργού της Ελλάδος, όπως έχει αποτυπωθεί εμπράκτως καθ’ όλη τη διάρκεια του δημοψηφίσματος του 2004 και επαναλήφθηκε ρητορικά προσφάτως στον πολιτικό του λόγο δεν ήταν τίποτε άλλο από μία σημειολογική επίκληση της «σοφίας» και δήθεν «υπεύθυνης» εποπτείας των εθνικών προτεραιοτήτων από την Αθήνα σε σχέση με τις επιλογές που θα πρέπει να κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτή υπήρξε, δυστυχώς, η στάση με την οποία ο Αθηναϊκός μανδαρινισμός αντιμετώπισε τον Κυπριακό Ελληνισμό από την εποχή του αντιαποικιακού αγώνα μέχρι σήμερα.
Η Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και η τραγική απόληξή της υπήρξαν το ορόσημο για την αναίρεση της Μεγάλης Ιδέας ως βασικής συντεταγμένης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η ήττα του 1922 και η συνεπακόλουθη συσπείρωση του μεγαλυτέρου μέρους του Ελληνισμού μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους είχε ως συνέπεια την σταδιακή ταύτιση του ελληνικού κράτους με το ελληνικό έθνος καθώς επίσης και τη δημιουργία νέων ρυθμιστικών αρχών στην εξωτερική πολιτική και πιο ειδικά στη διαχείριση των συμφερόντων των υπολειμμάτων του εξωελλαδικού ελληνισμού. Η πολιτική αυτή αποκρυσταλλώθηκε από τον Βενιζέλο μέσα από τις διπλωματικές συγκυρίες του μεσοπολέμου. Η νέα διπλωματική προσέγγιση που καθιέρωσε ο Βενιζέλος στηριζόταν στην διασφάλιση της επιβίωσης του εξωελλαδικού ελληνισμού μέσω της διπλωματίας καλών σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις και της πολιτικής κατευνασμού προς εκείνα τα κράτη κάτω από την κυριαρχία των οποίων βρισκόντουσαν διάφορα τμήματα του Ελληνισμού, και πιο ειδικά με την Τουρκία.
Με αυτή την νέα λογική η Αθήνα προσέγγισε το εθνικό αίτημα των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα, την δεκαετία του 1950, μέσα από μία Αγγλοελλαδική και Ελλαδοτουρκική προσέγγιση, έστω και αν αυτό οδηγούσε στην εγκατάλειψη του αιτήματος για Ένωση, που και η ίδια η Αθήνα απεδέχθη, και σταδιακά έφερε τη νέα πολιτική της σε αντιπαράθεση με τους στόχους του Ελληνικού εθνικού κινήματος στην Κύπρο. Αυτό οδήγησε, αναπόδραστα, σε σταδιακή αποξένωση από τα πολιτικά αιτήματα των ντόπιων Ελλήνων. Η εμμονή της Αθήνας στην επιβολή των επιλογών της με εκβιαστικό τρόπο πάνω στους πολιτικά «ανώριμους» Κυπρίους, όπως εμφατικά τόνιζαν Ελλαδίτες διπλωμάτες λίγο πριν την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, είχε σαν συνέπεια η ελλαδική στοχοθεσία στο κυπριακό βαθμιαία να αλλάζει μέσω μίας διαδικασίας που τα βασικά της χαρακτηριστικά ήταν η παθητικότητα, η έλλειψη συνοχής, η αναποτελεσματικότητα και, τέλος, η συρρίκνωση στόχων. Το ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι η Αθήνα μετά τις πιέσεις που ασκούσε άφηνε να φαίνεται η τελική επιλογή ότι προερχόταν από τους ίδιους τους Κυπρίους και όταν αργότερα ενέσκηπταν προβλήματα (1963-1974) κατελόγιζε την ευθύνη στους κακούς χειρισμούς της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, παρασιωπώντας και αποφεύγοντας τις δικές της ευθύνες.
Η τραγική θέση στην οποία βρέθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία μετά το 1974 καθώς επίσης και η ισχυρή διπλωματική υποστήριξη που χρειάστηκε για να ενταχθεί στην ΕΕ δημιούργησαν νέες συνθήκες αυξημένης εξάρτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ελλαδική διπλωματία. Η καθολική εποπτεία των εθνικών συμφερόντων από την Αθήνα και η αλαζονική πανσοφία των διπλωματικών μανδαρίνων του Ελλαδικού υπουργείου εξωτερικών, που θέλουν να διατηρούν για τον εαυτό τους το ρόλο των τιμητών της υποτιθέμενης πολιτικής ανικανότητας και ανευθυνότητας του Κυπριακού Ελληνισμού, απετέλεσαν τη βάση υλοποίησης της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου στο Κυπριακό και της επανεμφανισθείσας θεωρίας του «εθνικού κέντρου». Αυτή η πολιτική δεν απετέλεσε καινοτομία στην ιστορία του κυπριακού ζητήματος. Είναι μία συνέχεια της λογικής που διέπει τη στάση της Αθήνας ως «εθνικού κέντρου» μετά το 1922, μίας στάσης που επέβαλε μία κολοβή Κυπριακή Δημοκρατία το 1960, την οποία υπέσκαψε τραγικά το 1974 και την οποία προσπάθησε να οδηγήσει σε διάλυση το δίδυμο Σημίτη-Παπανδρέου το 2004, στο βωμό μίας αβέβαιης ελληνοτουρκικής φιλίας. Η λογική αυτή πλέον, χωρίς παραπέτασμα, αποκρυσταλλώνει το δυσάρεστο για τον κυπριακό ελληνισμό συμπέρασμα ότι τα συμφέροντα του Αθηναϊκού κράτους βρίσκονται σε υψηλότερη προτεραιότητα απ’ ότι τα συμφέροντα του εξωελλαδικού ελληνισμού. Η αποστασιοποίηση του Καραμανλή στο Κυπριακό και η στάση του στο δημοψήφισμα απετέλεσε εκ των πραγμάτων και αποστασιοποίηση από το δόγμα του «Εθνικού Κέντρου». Αυτό που πραγματικά δεν επιθυμεί η Κύπρος από την κυβερνητική αλλαγή στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα από το νέο πρωθυπουργό, είναι η επαναφορά ως συντεταγμένης της ελλαδικής πολιτικής στο Κυπριακό της θεωρίας του «εθνικού κέντρου».
www.geopolitics-gr.blogspot.com
Πηγή: http://www.eurokerdos.com/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B7/%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B72009/%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82127%CE%9D%CE%BF%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%822009/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%99%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%B2%CE%BF%CF%85/tabid/831/Default.aspx
Μέσα στον ανελέητο βομβαρδισμό της ελλαδικής προεκλογικής περιόδου ακούστηκαν πολλά για το Κυπριακό. Το γεγονός δεν εκπλήσσει, αφού το Κυπριακό στην Αθήνα προσφέρεται πλέον ως πεδίο δημόσιας προβολής και ανέξοδης δημαγωγίας. Η πράξη όμως αυτή έχει φέρει εκ νέου στην επιφάνεια και υπομιμνήσκει το ζήτημα του ρόλου που ιστορικά διεδραμάτισαν ή ακόμη μπορούν διαδραματίσουν κάποιες πολιτικές δυνάμεις μέσα στο Ελλαδικό κράτος σε σχέση με τον εξωελλαδικό ελληνισμό, και πιο ειδικά με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η πολιτική φιλοσοφία και στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και νέου πρωθυπουργού της Ελλάδος, όπως έχει αποτυπωθεί εμπράκτως καθ’ όλη τη διάρκεια του δημοψηφίσματος του 2004 και επαναλήφθηκε ρητορικά προσφάτως στον πολιτικό του λόγο δεν ήταν τίποτε άλλο από μία σημειολογική επίκληση της «σοφίας» και δήθεν «υπεύθυνης» εποπτείας των εθνικών προτεραιοτήτων από την Αθήνα σε σχέση με τις επιλογές που θα πρέπει να κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτή υπήρξε, δυστυχώς, η στάση με την οποία ο Αθηναϊκός μανδαρινισμός αντιμετώπισε τον Κυπριακό Ελληνισμό από την εποχή του αντιαποικιακού αγώνα μέχρι σήμερα.
Η Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και η τραγική απόληξή της υπήρξαν το ορόσημο για την αναίρεση της Μεγάλης Ιδέας ως βασικής συντεταγμένης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η ήττα του 1922 και η συνεπακόλουθη συσπείρωση του μεγαλυτέρου μέρους του Ελληνισμού μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους είχε ως συνέπεια την σταδιακή ταύτιση του ελληνικού κράτους με το ελληνικό έθνος καθώς επίσης και τη δημιουργία νέων ρυθμιστικών αρχών στην εξωτερική πολιτική και πιο ειδικά στη διαχείριση των συμφερόντων των υπολειμμάτων του εξωελλαδικού ελληνισμού. Η πολιτική αυτή αποκρυσταλλώθηκε από τον Βενιζέλο μέσα από τις διπλωματικές συγκυρίες του μεσοπολέμου. Η νέα διπλωματική προσέγγιση που καθιέρωσε ο Βενιζέλος στηριζόταν στην διασφάλιση της επιβίωσης του εξωελλαδικού ελληνισμού μέσω της διπλωματίας καλών σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις και της πολιτικής κατευνασμού προς εκείνα τα κράτη κάτω από την κυριαρχία των οποίων βρισκόντουσαν διάφορα τμήματα του Ελληνισμού, και πιο ειδικά με την Τουρκία.
Με αυτή την νέα λογική η Αθήνα προσέγγισε το εθνικό αίτημα των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα, την δεκαετία του 1950, μέσα από μία Αγγλοελλαδική και Ελλαδοτουρκική προσέγγιση, έστω και αν αυτό οδηγούσε στην εγκατάλειψη του αιτήματος για Ένωση, που και η ίδια η Αθήνα απεδέχθη, και σταδιακά έφερε τη νέα πολιτική της σε αντιπαράθεση με τους στόχους του Ελληνικού εθνικού κινήματος στην Κύπρο. Αυτό οδήγησε, αναπόδραστα, σε σταδιακή αποξένωση από τα πολιτικά αιτήματα των ντόπιων Ελλήνων. Η εμμονή της Αθήνας στην επιβολή των επιλογών της με εκβιαστικό τρόπο πάνω στους πολιτικά «ανώριμους» Κυπρίους, όπως εμφατικά τόνιζαν Ελλαδίτες διπλωμάτες λίγο πριν την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, είχε σαν συνέπεια η ελλαδική στοχοθεσία στο κυπριακό βαθμιαία να αλλάζει μέσω μίας διαδικασίας που τα βασικά της χαρακτηριστικά ήταν η παθητικότητα, η έλλειψη συνοχής, η αναποτελεσματικότητα και, τέλος, η συρρίκνωση στόχων. Το ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι η Αθήνα μετά τις πιέσεις που ασκούσε άφηνε να φαίνεται η τελική επιλογή ότι προερχόταν από τους ίδιους τους Κυπρίους και όταν αργότερα ενέσκηπταν προβλήματα (1963-1974) κατελόγιζε την ευθύνη στους κακούς χειρισμούς της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, παρασιωπώντας και αποφεύγοντας τις δικές της ευθύνες.
Η τραγική θέση στην οποία βρέθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία μετά το 1974 καθώς επίσης και η ισχυρή διπλωματική υποστήριξη που χρειάστηκε για να ενταχθεί στην ΕΕ δημιούργησαν νέες συνθήκες αυξημένης εξάρτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ελλαδική διπλωματία. Η καθολική εποπτεία των εθνικών συμφερόντων από την Αθήνα και η αλαζονική πανσοφία των διπλωματικών μανδαρίνων του Ελλαδικού υπουργείου εξωτερικών, που θέλουν να διατηρούν για τον εαυτό τους το ρόλο των τιμητών της υποτιθέμενης πολιτικής ανικανότητας και ανευθυνότητας του Κυπριακού Ελληνισμού, απετέλεσαν τη βάση υλοποίησης της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου στο Κυπριακό και της επανεμφανισθείσας θεωρίας του «εθνικού κέντρου». Αυτή η πολιτική δεν απετέλεσε καινοτομία στην ιστορία του κυπριακού ζητήματος. Είναι μία συνέχεια της λογικής που διέπει τη στάση της Αθήνας ως «εθνικού κέντρου» μετά το 1922, μίας στάσης που επέβαλε μία κολοβή Κυπριακή Δημοκρατία το 1960, την οποία υπέσκαψε τραγικά το 1974 και την οποία προσπάθησε να οδηγήσει σε διάλυση το δίδυμο Σημίτη-Παπανδρέου το 2004, στο βωμό μίας αβέβαιης ελληνοτουρκικής φιλίας. Η λογική αυτή πλέον, χωρίς παραπέτασμα, αποκρυσταλλώνει το δυσάρεστο για τον κυπριακό ελληνισμό συμπέρασμα ότι τα συμφέροντα του Αθηναϊκού κράτους βρίσκονται σε υψηλότερη προτεραιότητα απ’ ότι τα συμφέροντα του εξωελλαδικού ελληνισμού. Η αποστασιοποίηση του Καραμανλή στο Κυπριακό και η στάση του στο δημοψήφισμα απετέλεσε εκ των πραγμάτων και αποστασιοποίηση από το δόγμα του «Εθνικού Κέντρου». Αυτό που πραγματικά δεν επιθυμεί η Κύπρος από την κυβερνητική αλλαγή στην Αθήνα, και πιο συγκεκριμένα από το νέο πρωθυπουργό, είναι η επαναφορά ως συντεταγμένης της ελλαδικής πολιτικής στο Κυπριακό της θεωρίας του «εθνικού κέντρου».
www.geopolitics-gr.blogspot.com
Πηγή: http://www.eurokerdos.com/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B7/%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B72009/%CE%A4%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82127%CE%9D%CE%BF%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%822009/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%99%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%B2%CE%BF%CF%85/tabid/831/Default.aspx
Η αποτυχία της στρατηγικής του Ελσίνκι
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι το 1999, η ελληνική εξωτερική πολιτική έκανε μία στροφή η οποία χαρακτηρίστηκε ως στρατηγική επιλογή. Επεχείρησε να μεταφέρει εντός του πεδίου της ΕΕ το σύνολο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων περιλαμβανομένου και του Κυπριακού. Η Ελλάδα, θεωρώντας ότι το είδος των επιχειρημάτων της (επίκληση του Διεθνούς Δικαίου στην Κύπρο και στο Αιγαίο) δεν ήταν επαρκώς πειστικό έναντι της τουρκικής ισχύος, προτίμησε να απεμπλακεί από το βάρος της υπερασπίσεως των ελληνικών επιχειρημάτων.
Ως προς το Κυπριακό η επιλογή αυτή προσέφερε μία διέξοδο στην ακινησία ετών η οποία όμως έτυχε διαχείρισης από τον αμερικανοβρετανικό παράγοντα και οδήγησε στο Σχέδιο Ανάν με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την ελληνική πλευρά.
Από την άλλη, η εμπλοκή της Ε.Ε. στις ελληνοτουρκικές διαφορές του Αιγαίου δεν ήταν επιτυχής. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν υπήρχε περιθώριο σημαντικών βελτιώσεων, εκτός εάν κάποια από τις δύο πλευρές απεφάσιζε να απομακρυνθεί ουσιωδώς από τις πάγιες θέσεις που υποστηρίζει από τη δεκαετία του 1970. Η Τουρκία, αφού εξασφάλισε την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών, έκτοτε επιχειρεί να ακυρώσει την ελληνική στρατηγική μεταφοράς των ελληνοτουρκικών διαφορών στο πεδίο της ΕΕ. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν θέλει να εμφανισθεί ως εμπόδιο στην ευρωπαϊκή της πορεία, στόχος της τουρκικής πολιτικής είναι να κατοχυρώσει ότι τα θέματα του Αιγαίου αποτελούν μακροχρόνια προβλήματα αποκλειστικώς διμερούς χαρακτήρα.
Πολλοί αναλυτές επεσήμαναν από το 1999 ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αυτόματη επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Οι εν λόγω διαφορές δεν συνδέονται με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ. Επί παραδείγματι, ούτε η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ούτε η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου σχετίζονται με κάποιες ευρωπαϊκές σταθερές. Επομένως, η Ε.Ε. δεν μπορεί να προσδιορίσει τη λύση.
Αντιθέτως, η ΕΕ μπορεί να παρέμβει σε δύο σημεία. Το ένα αφορά τον τρόπο επιλύσεως των διμερών θεμάτων. Η ΕΕ μπορεί να ορίσει ως υποχρεωτική την προσφυγή σε διαδικασίες που θα καταλήγουν σε επίλυση των διαφορών. Κατά δεύτερο αλλά μείζονα λόγο, η ΕΕ μπορεί να υποχρεώσει στην τήρηση ειρηνικών και φιλικών κανόνων συμπεριφοράς μεταξύ των δύο κρατών. Στο Ελσίνκι το 1999 επελέγη η παρέμβαση της ΕΕ μόνον ως προς τον τρόπο επιλύσεως των διαφορών.
Οι ελληνοτουρκικές διαφορές αναφέρονται σε θέματα κυριαρχίας και κατ’ επέκτασιν γοήτρου εκάστου κράτους. Είναι δηλαδή θέματα στα οποία είναι γενικώς δύσκολες οι υποχωρήσεις. Επιπλέον, ο εσωτερικός πόλεμος κεμαλικών και ισλαμιστών περιορίζει ασφυκτικά τις δυνατότητες υποχωρήσεως της τουρκικής πλευράς. Οι κεμαλικοί επιθυμούν να δώσουν μάχη στην εξωτερική πολιτική, που μπορεί να μειώσει τον εσωτερικό αντίπαλο στα μάτια της τουρκικής κοινής γνώμης, αποδεικνύοντας ότι είναι μειοδότης. Αντιθέτως, οι ισλαμιστές δεν έχουν λόγο να συγκρουσθούν σε ένα θέμα που δεν τους ενδιαφέρει άμεσα σε σχέση με τον έλεγχο των κυρίαρχων μηχανισμών στο τουρκικό κράτος. Επομένως, ήταν και παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει έστω και στοιχειώδης υποχώρηση της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά θέματα.
Πέραν των διμερών προβλημάτων, η Ελλάδα επικεντρώνεται και στα βήματα εκδημοκρατισμού, που υποχρεωτικώς θα ακολουθήσει για την ένταξή της η Τουρκία. Η Ευρώπη όμως δείχνει να επαναλαμβάνει στην Τουρκία με πολιτικούς όρους ό,τι συνέβη με στρατιωτικούς όρους στο Ιράκ. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να εξουδετερώσουν στρατιωτικά το αυταρχικό πλην όμως «κοσμικό» καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Στη μετά Σαντάμ εποχή κυριαρχούν οι Σιίτες ισλαμιστές ηγέτες οι οποίοι έχουν πλέον και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η ΕΕ, αντιστοίχως, επιχειρεί να ανατρέψει τις ισορροπίες κατά των κεμαλικών και υπέρ του αντιπάλου τους, Ερντογάν. Οι κεμαλικοί είναι οπαδοί του κοσμικού κράτους, πολύ πιο φιλοδυτικοί από τους ισλαμιστές. Το σοβαρότατο έλλειμμά τους εντοπίζεται στον εκδημοκρατισμό της χώρας και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων. Οι ισλαμιστές, όμως, που είναι ένθερμοι θιασώτες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, επιδιώκουν να ενισχύσουν το ρόλο του Ισλάμ στην καθημερινή δημόσια ζωή και να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίηση που η σχέση με τα ευρωπαϊκά κόμματα προσφέρει στο δικό τους. Συνεπώς, όποια και αν είναι η κατάληξη αυτής της αντιπαράθεσης δεν είναι βέβαιον ότι η ενταξιακή πορεία θα οδηγήσει αναγκαστικά σε μία δημοκρατική και φιλοδυτική Τουρκία.
Επανεκτιμώντας, δέκα χρόνια μετά, τη στρατηγική επιλογή της Ελληνικής διπλωματίας στο Ελσίνκι μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι ο χρόνος δεν λειτούργησε υπέρ της Ελλάδος. Αντιθέτως, σήμερα η Τουρκία είναι πιο επιθετική στο Αιγαίο, πιο υπονομευτική στο θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης, συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη στο διαδικαστικό θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και στο Κυπριακό αρνείται να εφαρμόσει στοιχειώδεις και συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την ενταξιακή της πορεία. Επιπλέον, αν αναλύσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις συγκριτικά, σε μακροστρατηγικούς παράγοντες, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία, σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από δέκα χρόνια, είναι δημογραφικά πολυπληθέστερη, οικονομικά πλουσιότερη και στρατιωτικά ισχυρότερη, ενώ η Ελλάς παρουσιάζει αντιστρόφως δυσανάλογη εικόνα. Συμπερασματικά, οι προσδοκίες της Ελλάδος από τη στρατηγική επιλογή που έκανε στο Ελσίνκι αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες, ενώ η Τουρκία εξαγόρασε χρόνο για να μετατρέψει σταδιακώς τις αδυναμίες του 1999 σε θέσεις ισχύος μέσα σε δέκα χρόνια.
http://geopolitics-gr.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html
Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι το 1999, η ελληνική εξωτερική πολιτική έκανε μία στροφή η οποία χαρακτηρίστηκε ως στρατηγική επιλογή. Επεχείρησε να μεταφέρει εντός του πεδίου της ΕΕ το σύνολο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων περιλαμβανομένου και του Κυπριακού. Η Ελλάδα, θεωρώντας ότι το είδος των επιχειρημάτων της (επίκληση του Διεθνούς Δικαίου στην Κύπρο και στο Αιγαίο) δεν ήταν επαρκώς πειστικό έναντι της τουρκικής ισχύος, προτίμησε να απεμπλακεί από το βάρος της υπερασπίσεως των ελληνικών επιχειρημάτων.
Ως προς το Κυπριακό η επιλογή αυτή προσέφερε μία διέξοδο στην ακινησία ετών η οποία όμως έτυχε διαχείρισης από τον αμερικανοβρετανικό παράγοντα και οδήγησε στο Σχέδιο Ανάν με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την ελληνική πλευρά.
Από την άλλη, η εμπλοκή της Ε.Ε. στις ελληνοτουρκικές διαφορές του Αιγαίου δεν ήταν επιτυχής. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν υπήρχε περιθώριο σημαντικών βελτιώσεων, εκτός εάν κάποια από τις δύο πλευρές απεφάσιζε να απομακρυνθεί ουσιωδώς από τις πάγιες θέσεις που υποστηρίζει από τη δεκαετία του 1970. Η Τουρκία, αφού εξασφάλισε την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών, έκτοτε επιχειρεί να ακυρώσει την ελληνική στρατηγική μεταφοράς των ελληνοτουρκικών διαφορών στο πεδίο της ΕΕ. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν θέλει να εμφανισθεί ως εμπόδιο στην ευρωπαϊκή της πορεία, στόχος της τουρκικής πολιτικής είναι να κατοχυρώσει ότι τα θέματα του Αιγαίου αποτελούν μακροχρόνια προβλήματα αποκλειστικώς διμερούς χαρακτήρα.
Πολλοί αναλυτές επεσήμαναν από το 1999 ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αυτόματη επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Οι εν λόγω διαφορές δεν συνδέονται με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ. Επί παραδείγματι, ούτε η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ούτε η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου σχετίζονται με κάποιες ευρωπαϊκές σταθερές. Επομένως, η Ε.Ε. δεν μπορεί να προσδιορίσει τη λύση.
Αντιθέτως, η ΕΕ μπορεί να παρέμβει σε δύο σημεία. Το ένα αφορά τον τρόπο επιλύσεως των διμερών θεμάτων. Η ΕΕ μπορεί να ορίσει ως υποχρεωτική την προσφυγή σε διαδικασίες που θα καταλήγουν σε επίλυση των διαφορών. Κατά δεύτερο αλλά μείζονα λόγο, η ΕΕ μπορεί να υποχρεώσει στην τήρηση ειρηνικών και φιλικών κανόνων συμπεριφοράς μεταξύ των δύο κρατών. Στο Ελσίνκι το 1999 επελέγη η παρέμβαση της ΕΕ μόνον ως προς τον τρόπο επιλύσεως των διαφορών.
Οι ελληνοτουρκικές διαφορές αναφέρονται σε θέματα κυριαρχίας και κατ’ επέκτασιν γοήτρου εκάστου κράτους. Είναι δηλαδή θέματα στα οποία είναι γενικώς δύσκολες οι υποχωρήσεις. Επιπλέον, ο εσωτερικός πόλεμος κεμαλικών και ισλαμιστών περιορίζει ασφυκτικά τις δυνατότητες υποχωρήσεως της τουρκικής πλευράς. Οι κεμαλικοί επιθυμούν να δώσουν μάχη στην εξωτερική πολιτική, που μπορεί να μειώσει τον εσωτερικό αντίπαλο στα μάτια της τουρκικής κοινής γνώμης, αποδεικνύοντας ότι είναι μειοδότης. Αντιθέτως, οι ισλαμιστές δεν έχουν λόγο να συγκρουσθούν σε ένα θέμα που δεν τους ενδιαφέρει άμεσα σε σχέση με τον έλεγχο των κυρίαρχων μηχανισμών στο τουρκικό κράτος. Επομένως, ήταν και παραμένει εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει έστω και στοιχειώδης υποχώρηση της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά θέματα.
Πέραν των διμερών προβλημάτων, η Ελλάδα επικεντρώνεται και στα βήματα εκδημοκρατισμού, που υποχρεωτικώς θα ακολουθήσει για την ένταξή της η Τουρκία. Η Ευρώπη όμως δείχνει να επαναλαμβάνει στην Τουρκία με πολιτικούς όρους ό,τι συνέβη με στρατιωτικούς όρους στο Ιράκ. Οι ΗΠΑ επέλεξαν να εξουδετερώσουν στρατιωτικά το αυταρχικό πλην όμως «κοσμικό» καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Στη μετά Σαντάμ εποχή κυριαρχούν οι Σιίτες ισλαμιστές ηγέτες οι οποίοι έχουν πλέον και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η ΕΕ, αντιστοίχως, επιχειρεί να ανατρέψει τις ισορροπίες κατά των κεμαλικών και υπέρ του αντιπάλου τους, Ερντογάν. Οι κεμαλικοί είναι οπαδοί του κοσμικού κράτους, πολύ πιο φιλοδυτικοί από τους ισλαμιστές. Το σοβαρότατο έλλειμμά τους εντοπίζεται στον εκδημοκρατισμό της χώρας και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων. Οι ισλαμιστές, όμως, που είναι ένθερμοι θιασώτες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, επιδιώκουν να ενισχύσουν το ρόλο του Ισλάμ στην καθημερινή δημόσια ζωή και να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίηση που η σχέση με τα ευρωπαϊκά κόμματα προσφέρει στο δικό τους. Συνεπώς, όποια και αν είναι η κατάληξη αυτής της αντιπαράθεσης δεν είναι βέβαιον ότι η ενταξιακή πορεία θα οδηγήσει αναγκαστικά σε μία δημοκρατική και φιλοδυτική Τουρκία.
Επανεκτιμώντας, δέκα χρόνια μετά, τη στρατηγική επιλογή της Ελληνικής διπλωματίας στο Ελσίνκι μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι ο χρόνος δεν λειτούργησε υπέρ της Ελλάδος. Αντιθέτως, σήμερα η Τουρκία είναι πιο επιθετική στο Αιγαίο, πιο υπονομευτική στο θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης, συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη στο διαδικαστικό θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και στο Κυπριακό αρνείται να εφαρμόσει στοιχειώδεις και συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την ενταξιακή της πορεία. Επιπλέον, αν αναλύσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις συγκριτικά, σε μακροστρατηγικούς παράγοντες, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία, σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από δέκα χρόνια, είναι δημογραφικά πολυπληθέστερη, οικονομικά πλουσιότερη και στρατιωτικά ισχυρότερη, ενώ η Ελλάς παρουσιάζει αντιστρόφως δυσανάλογη εικόνα. Συμπερασματικά, οι προσδοκίες της Ελλάδος από τη στρατηγική επιλογή που έκανε στο Ελσίνκι αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες, ενώ η Τουρκία εξαγόρασε χρόνο για να μετατρέψει σταδιακώς τις αδυναμίες του 1999 σε θέσεις ισχύος μέσα σε δέκα χρόνια.
http://geopolitics-gr.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Άσκηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων: Ερώτηση Κοραντή-Βορίδη προς Υπ.Εξ.
ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΠΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΪΡΑΝΗ
Ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών κατέθεσαν ο Μάκης Βορίδης και ο Γιάννης Κοραντής ΤΟΝ ΝΟΈΜΒΡΙΟ με θέμα τα «κυριαρχικά δικαιώματα στην Πρέσπα και τη Δοϊράνη». Επικαλούμενοι τη διεθνή νομολογία του ΟΗΕ, σύμφωνα με την οποία, εάν μεταξύ δυο όμορων κρατών υπάρχουν λίμνες φυσικές ή τεχνητές, τα 2/3 αυτών περιέρχονται στο μεγαλύτερο από τα κράτη αυτά και το 1/3 στο μικρότερο, παρατηρούν το εξής πολύ ενδιαφέρον:Στα βόρεια σύνορά μας, το σημείο επαφής της χώρας μας με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία παλαιότερα και με την ΠΓΔΜ εδώ και δέκα χρόνια, είναι οι λίμνες Μεγάλη Πρέσπα και Δοϊράνη. Οσο υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, ως 
μεγαλύτερη χώρα, κατείχε τα 2/3 των λιμνών αυτών, ενώ μετά τη διάλυσή της, η ΠΓΔΜ, χώρα σαφώς μικρότερη από την Ελλάδα, συνεχίζει λόγω αβελτηρίας των Ελληνικών κυβερνήσεων, να κατέχει μέχρι σήμερα τα 2/3 τους.Οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. ερωτούν τον κ. Δρούτσα αν προτίθεται η κυβέρνηση να διεκδικήσει τη νομική κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στις λίμνες σύμφωνα με τη σχετική νομολογία. Εμείς, πάντως, πολύ φοβούμαστε πως έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση θα τους δώσουμε και το δικό μας «κομμάτι» σε ένδειξη… καλής θελήσεως!
Ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών κατέθεσαν ο Μάκης Βορίδης και ο Γιάννης Κοραντής ΤΟΝ ΝΟΈΜΒΡΙΟ με θέμα τα «κυριαρχικά δικαιώματα στην Πρέσπα και τη Δοϊράνη». Επικαλούμενοι τη διεθνή νομολογία του ΟΗΕ, σύμφωνα με την οποία, εάν μεταξύ δυο όμορων κρατών υπάρχουν λίμνες φυσικές ή τεχνητές, τα 2/3 αυτών περιέρχονται στο μεγαλύτερο από τα κράτη αυτά και το 1/3 στο μικρότερο, παρατηρούν το εξής πολύ ενδιαφέρον:Στα βόρεια σύνορά μας, το σημείο επαφής της χώρας μας με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία παλαιότερα και με την ΠΓΔΜ εδώ και δέκα χρόνια, είναι οι λίμνες Μεγάλη Πρέσπα και Δοϊράνη. Οσο υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, ως 
μεγαλύτερη χώρα, κατείχε τα 2/3 των λιμνών αυτών, ενώ μετά τη διάλυσή της, η ΠΓΔΜ, χώρα σαφώς μικρότερη από την Ελλάδα, συνεχίζει λόγω αβελτηρίας των Ελληνικών κυβερνήσεων, να κατέχει μέχρι σήμερα τα 2/3 τους.Οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. ερωτούν τον κ. Δρούτσα αν προτίθεται η κυβέρνηση να διεκδικήσει τη νομική κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στις λίμνες σύμφωνα με τη σχετική νομολογία. Εμείς, πάντως, πολύ φοβούμαστε πως έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση θα τους δώσουμε και το δικό μας «κομμάτι» σε ένδειξη… καλής θελήσεως! gkaratheodoris.http://gataros.blogspot.com/2009/12/blog-post_6723.html
Εκλεψαν το λείψανο του Τάσσου Παπαδόπουλου!
Λευκωσία: Μια μακάβρια υπόθεση διερευνά από την Παρασκευή το πρωί η Αστυνομία. Άγνωστοι, σύλησαν τον τάφο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου στο κοιμητήριο Δευτεράς και πήραν μέσα από το φέρετρο τη σορό του.Άγνωστοι σύλησαν τον τάφο του πρώην προέδρου Τάσσου ΠαπαδόπουλουΣτο νεκροταφείο Δευτεράς βρίσκεται ισχυρή αστυνομική δύναμη με επικεφαλής τον Βοηθό Αρχηγό Επιχειρήσεων και τον Αστυνομικό Διευθυντή Λευκωσίας. Ήδη έρευνες άρχισαν προς διάφορες κατευθύνσεις από μέλη του ΤΑΕ Αρχηγείου και του ΤΑΕ Λευκωσίας. Στο χώρο βρέθηκε και ο Αρχηγός Αστυνομίας Μιχάλης Παπαγεωργίου.Το πρωτοφανές γεγονός συνέβη χθες βράδυ και η γνωστοποίηση του προκάλεσε σοκ ανά το παγκύπριο. Σοκαρισμένη είναι και η οικογένεια του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας που έσπευσε στο νεκροταφείο.Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η Αστυνομία ενημερώθηκε τηλεφωνικά από πολίτη για το μακάβριο αυτό γεγονός.Ως εγκληματική, βανδαλιστική πράξη ιεροσυλίας χαρακτήρισε το γεγονός ο πρώην στενός συνεργάτης του αείμνηστου Τ.Παπαδόπουλου, Χρύσης Παντελίδης.Περισσότερα: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_4713.html#ixzz0ZN77Se55
Ανανέωση: από DefenceNet
Η οικογένεια του Τάσσου Παπαδόπουλου εξέδωσε ανακοίνωση για το συμβάν δηλώνοντας ότι: «'Η ανίερη αυτή πράξη των τυμβωρύχων, πέραν της θλίψης και οργής που προκαλεί, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να ενταφιάσει την πολιτική και να διαγράψει τις παρακαταθήκες που κατέλειπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Οπου και αν βρίσκεται τώρα η σορός του, η φωνή του θα ακούγεται και θα διαρκεί, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της εθνικής μας υπόθεσης».
Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργος Καρατζαφέρης αναχωρώντας για την Κύπρο, προκειμένου να παραστεί στο ετήσιο μνημόσυνο του Τάσου Παπαδόπουλου, δήλωσε για τη σύληση του τάφου του πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας:
«Φανατικοί εξτρεμιστές και πάντως όχι Χριστιανοί, πρέπει να σύλησαν τον τάφο του πρώην Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσου Παπαδόπουλου. Και νεκρός φοβίζει ο αντιστασιακός του "ΟΧΙ" στο σχέδιο Ανάν».
Περισσότερα: http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=9941&Itemid=87
Στο χειρουργείο ανθυπαστυνόμος των ΜΑΤ
Σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση υποβλήθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο ο ανθυπαστυνόμος των ΜΑΤ που χτυπήθηκε από πέτρα το απόγευμα της προηγούμενης Κυριακής, στα Εξάρχεια κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που έγιναν με αφορμή τη μνήμη της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο διμοιρίτης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένο σαγόνι αλλά και με συντριπτικό κάταγμα στην άνω γνάθο. Στον σοβαρά τραυματισμένο αστυνομικό κρίθηκε αναγκαίο να γίνει οστεοσύνθεση με σιδεράκια. Ο αστυνομικός, όταν δέχθηκε την πέτρα, βρισκόταν με τους άνδρες του δίπλα από το Πολυτεχνείο στην οδό Στουρνάρη.Για τον σοβαρό τραυματισμό του συναδέλφου του, ο ανθυπαστυνόμος των ΜΑΤ Κώστας Καραδήμας ανέφερε στη zougla.gr ότι: «Ο διμοιρίτης χτυπήθηκε τόσο άσχημα που αν δεν φορούσε το κράνος του σίγουρα τώρα δεν θα ζούσε. Θα χρειαστεί να βγει σε αναρρωτική άδεια ακόμη και για έναν χρόνο. Και όμως, για όλο αυτό το διάστημα θα έχει περικοπή του μισθού του κατά το 1/3. Πώς θα ζήσει την οικογένεια του; Έχει παιδιά να μεγαλώσει... Αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει. Είναι κάτι που του συνέβη σε διατεταγμένη υπηρεσία.» Ο δράστης που τραυμάτισε τον ανθυπαστυνόμο δεν εντοπίστηκε, ενώ δεν έχει εξακριβωθεί αν η πέτρα εκσφενδονίστηκε μέσα από το Πολυτεχνείο.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3099:2009-12-09-10-44-35&catid=107:short-news&Itemid=317
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3099:2009-12-09-10-44-35&catid=107:short-news&Itemid=317
Ο Βορίδης έφερε το σκοπιανό εξπρές του μεσονυχτίου στη Βουλή
Πάλι καλά που υπάρχουν βουλευτές σαν τον Μάκη Βορίδη και αναδεικνύουν εθνικά θέματα για τα οποία η πλειοψηφία των εθνοπατέρων μας κάνει την πάπια. Με ερώτησή του προς τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου με θέμα: «Βασανιστήρια σε Έλληνα πολίτη στις φυλακές των Σκοπίων», ο κ. Βορίδης αναφέρει:
«Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» της 8/12/09 με τίτλο «Εξπρές του Μεσονυχτίου σε Σκοπιανή φυλακή», εξιστορείται σε εκτενές ρεπορτάζ, η απίστευτη περιπέτεια ενός Έλληνα πολίτη ο οποίος προσχηματικά συνελήφθη, κρατήθηκε χωρίς κατηγορητήριο και βασανίστηκε επανειλημμένα σε διάφορες φυλακές των Σκοπίων εν έτει 2001, πριν αφεθεί ελεύθερος πέντε μήνες μετά, κατόπιν παρέμβασης της Ιντερπόλ Βρυξελλών.
Από το δημοσίευμα εξάλλου προκύπτει ότι απαγορεύτηκε παντελώς στον Έλληνα πολίτη, καθ’ όλη την διάρκεια της κράτησής του, η επικοινωνία με το Ελληνικό προξενείο καθώς και τους συγγενείς του στην Ελλάδα, αφού τόσο οι αστυνομικές όσο και οι δικαστικές αρχές του κρατιδίου φέρονται να μην «αναγνωρίζουν» εν τοις πράγμασι τη δικαιοδοσία του Ελληνικού προξενείου για οποιαδήποτε παρέμβαση στο έδαφος της χώρας.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Πόσοι Έλληνες πολίτες έχουν κρατηθεί από τότε (2001) μέχρι σήμερα σε σκοπιανές φυλακές και με ποιες κατηγορίες; Ενημερώνονται οι Ελληνικές αρχές για τις συνθήκες κράτησης που επικρατούν στη χώρα;
2. Έχει γνώση το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών της υπόθεσης παράνομης κράτησης και βασανισμού Έλληνα πολίτη που αποκαλύπτει η εφημερίδα; Σε ποια διαβήματα έχει προχωρήσει διαχρονικά το Υπουργείο Εξωτερικών στους διεθνείς Οργανισμούς, με αφορμή την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα Σκόπια; 3. Με ποιον τρόπο διασφαλίζει η Ελληνική Πολιτεία την ανθρώπινη κράτηση και τη δίκαιη δίκη σε Έλληνες πολίτες που συλλαμβάνονται στα Σκόπια;».
Να περιμένουμε απάντηση κύριε Παπανδρέου;
Εξπρές του μεσονυχτίου σε σκοπιανή φυλακή!
του Νίκου Χιδίρογλου από την "Ελεύθερη Ώρα"
Την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της χώρας, προσκαλούσε τους ομολόγους του των Σκοπίων και της Αλβανίας στις Πρέσπες, σε μια τριμερή (δήθεν) για το περιβάλλον, αποκαλύπτονταν πράγματα για την ΠΓΔΜ, που σοκάρουν. Η "Ελεύθερη Ωρα", δημοσιοποιεί ένα νέο εξπρές του μεσονυκτίου, με θύμα τον συμπολίτη μας Ιωάννη Ζευγά. Πρόκειται για μια υπόθεση που εκθέτει και την (τότε αλλά και τη νυν) κυβέρνηση της χώρας μας, καθώς αυτή προσπαθεί (κατ’ εντολήν;) να προωθήσει, παρασκηνιακά έστω, την ένταξη των Σκοπίων στις ευρωατλαντικές δομές, με κάθε μέσο…
Εδώ θα θέλαμε να τονίσουμε ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τα δικαιώματα ήταν ανέκαθεν υποκριτικό και χρησιμοποιήθηκε μόνο ως εργαλείο κοινωνικής μηχανικής (και υπονόμευσης του εθνικού κορμού). Όσοι διαφωνούν με αυτή μας την τοποθέτηση, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου για την αιματηρή επέμβαση των τουρκικών αρχών ασφαλείας στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της γείτονος. «Η τουρκική κυβέρνηση ρυθμίζει το καθεστώς των φυλακών προς τη σωστή κατεύθυνση», είχε πει τότε, αποτρέποντας μάλιστα στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, την έκδοση σχετικής απόφασης, κατόπιν εισήγησης του Βέλγου ομολόγου του, τον Μάρτιο του 2001! Οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου είχαν ξεσηκώσει σφοδρές διαμαρτυρίες από όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα. «Είναι ντροπή για την Ελλάδα, ντροπή για την κυβέρνηση, ντροπή για τους Έλληνες αυτή η δήλωση του κ. Παπανδρέου», είχε γράψει ο Στάθης στην «Ελευθεροτυπία», στις 16 Μαΐου 2001.
Εμείς, παρά τις φραστικές απειλές που δέχθηκε ο συντάκτης μας από κυβερνητικό στέλεχος στο ΥΠΕΞ, μόλις τον προσεγγίσαμε ζητώντας διευκρινίσεις για την υπόθεση, τη δημοσιεύουμε. Όσοι θεωρούν ότι θα μας αποτρέψουν από τη δημοσίευση του σχετικού ρεπορτάζ, πλανώνται πλάνη οικτρά… Εξάλλου, οι αγώνες για τη διαφάνεια και την ισχυροποίηση των θεσμών, απαιτούν θυσίες. Από εδώ και πέρα όμως, δεν θα ανεχτούμε άλλο «παραινέσεις» τέτοιου τύπου. Αν τους χαλάμε τα σχέδια, λυπόμαστε. Οφείλουμε όμως να απονείμουμε τα εύσημα στην ΕΛΑΣ, που το 2001, έκανε σωστά τη δουλειά της, ενημερώνοντας άμεσα αυτούς που έπρεπε για την αθωότητα του κ. Ζευγά (παραθέτουμε τα σχετικά έγγραφα) και προκαλώντας και την κινητοποίηση της Ιντερπόλ. Κύριε Οικονόμου, τα συγχαρητήριά μας, έχετε στη διάθεσή σας καλά και άξια στελέχη.
Η υπόθεση-κόλαφος για τα Σκόπια
Ο Γιάννης Ζευγάς συνελήφθη από Σκοπιανούς στη μεθόριο ΠΓΔΜ-Βουλγαρίας, στις 23 Ιουνίου 2001, περίοδος που είχαν ξεσπάσει στη γειτονική μας χώρα εχθροπραξίες μεταξύ των Σλάβων και Αλβανόφωνων αυτονομιστών. Αιτία του ταξιδιού του κ. Ζευγά, η τακτοποίηση των απαιτούμενων εγγράφων για το ταξίδι παιδιών της ελληνικής ομογένειας στα Σκόπια. Τα παιδιά, θα φιλοξενούνταν για 20 ημέρες σε κατασκήνωση στα Άβδηρα της Ξάνθης, όπου στη διάρκεια της παραμονής τους, θα διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα. Ο κ. Ζευγάς βιαζόταν, προκειμένου να απομακρύνει τα παιδιά από την κόλαση του πολέμου. Στην προαναφερόμενη κατασκήνωση, θα φιλοξενούνταν παράλληλα και παιδιά από την ομογένεια της Βουλγαρίας.
Το πρόσχημα για τη σύλληψη του κ. Ζευγά, ήταν ένα ένταλμα που είχε αρχικά εκδώσει η Ιντερπόλ, μετά την κλοπή του διαβατηρίου στη Βουλγαρία του Έλληνα υπηκόου και τη χρήση του από έναν Βούλγαρο κακοποιό (Π. Κ., σωματέμπορος και πλαστογράφος), που είχε συλληφθεί στις Βρυξέλες και κρατείται στις φυλακές της Αντβέρπης (φωτό). Όμως, ο κ. Ζευγάς είχε δηλώσει έγκαιρα την κλοπή του ταξιδιωτικού του εγγράφου στο ελληνικό προξενείο στη Φιλιππούπολη και είχε εκδώσει νέο διαβατήριο στην αρμόδια Νομαρχία Καβάλας. Αυτό επιβεβαιώθηκε άμεσα από τις αρμόδιες αρχές και προς την αστυνομία των Σκοπίων και προς την Ιντερπόλ, ενώ και ο Βούλγαρος κακοποιός είχε στο μεταξύ συλληφθεί. Οπότε, οι Σκοπιανοί όφειλαν να απελευθερώσουν αμέσως τον Έλληνα πολίτη. Κάτι που φυσικά δεν έκαναν. Αποκαλύφθηκε όμως στην πορεία, ότι είχαν ενοχληθεί από την (καθ’ όλα νόμιμη) δραστηριότητα του κ. Ζευγά, στους κόλπους της ελληνικής ομογένειας στην ΠΓΔΜ. Στη διάρκεια της κράτησής του προσπάθησαν να τον τρελάνουν, για να μην μπορέσει να αποκαλύψει τα όσα είδε στις φυλακές. Αυτός όμως, για κακή τους τύχη, άντεξε. Και η μαρτυρία του σήμερα, μετά των σχετικών εγγράφων, που μαρτυρούν του λόγου του το αληθές, είναι πολύτιμη.
Η κράτηση και τα βασανιστήρια
«Φχατιχμέ γκο». Με αυτή την έκφραση που στο ιδίωμα των Σκοπιανών σημαίνει «τον πιάσαμε», άρχισαν τα βάσανα του κ. Ζευγά (ο οποίος σημειωτέον μιλάει το σκοπιανό γλωσσικό ιδίωμα). Οδηγήθηκε αρχικά στις φυλακές της Κρίβα Παλάνκα, όπου η πλειοψηφία των κρατουμένων ήταν Αλβανόφωνοι, «ύποπτοι» για συνεργασία με τον UCK. Εκεί άρχισαν οι βαρβαρότητες εις βάρος του. Την πρώτη νύχτα της κράτησής του, τον κρέμασαν με χειροπέδες από το κάγκελο σε ανακριτικό κελί, όπου κακοποίησαν μπροστά του πολλούς Αλβανόφωνους, χτυπώντας τους στα νεφρά, στη σπονδυλική στήλη και στο κεφάλι με κλομπ. Όταν λιποθυμούσαν, τους έβρεχαν με λάστιχο με παγωμένο νερό για να επανακτήσουν τις αισθήσεις τους. Έβρεξαν και τον κ. Ζευγά πολλάκις, χωρίς όμως σε εκείνη τη φάση να τον κτυπήσουν.
Φυλακές Κουμάνοβο
Δύο ημέρες αργότερα, τον μετέφεραν στη φυλακή του Κουμάνοβο. Το μεταγωγικό σταμάτησε 200 μέτρα από την πύλη της φυλακής και τον έσυραν δέσμιο, φωνάζοντας στον κόσμο που παρακολουθούσε στο δρόμο «αυτός είναι βρομιάρης Έλληνας». Στη διάρκεια της διαδρομής, τον χτυπούσαν συνεχώς με κλομπ στα νεφρά, προκαλώντας του αφόρητο πόνο, με αποτέλεσμα να πέφτει κάτω συνεχώς. Στην είσοδο της φυλακής, ένας βαθμοφόρος σωφρονιστικός υπάλληλος του είπε: «Εσύ είσαι ο Έλληνας, δεν θα βγεις ζωντανός από εδώ». Η ανάκριση άρχισε αμέσως: «Από πού είσαι;»«Από την Καβάλα της Ελλάδας». «Ξέρεις ότι η Καβάλα ανήκει στο κράτος μας, στη Μακεδονία; Βάλτε τον Έλληνα στο χοιροστάσιο». Όπου χοιροστάσιο, ένα κελί απομόνωσης, γεμάτο κόπρανα. Όταν ο κ. Ζευγάς ζήτησε νερό, ο δεσμοφύλακας του έδειξε δύο άδεια μπουκάλια και του είπε: «Τα βλέπεις αυτά; Κατούρα μέσα και πιες. Στην Ελλάδα έχετε καλύτερο νερό;» Την επόμενη ημέρα, ο κ. Ζευγάς, λόγω των χτυπημάτων που είχε δεχθεί έξω από τη φυλακή, ούρησε αίμα. Μόλις είδε την κατάσταση αυτή ο δεσμοφύλακας, τον ειρωνεύτηκε: «Βλέπω ότι στην Ελλάδα κατουράτε κρασί», του είπε. Τον οδήγησε στην τουαλέτα, όπου ο κ. Ζευγάς μάταια προσπάθησε να βρει τρεχούμενο νερό. Ήπιε, αναγκαστικά, από τη λεκάνη της τουαλέτας… Ήθελαν να τον εξευτελίσουν οι Σκοπιανοί!
Την επόμενη, του έδωσαν για πρώτη φορά τροφή και ένα ποτήρι νερό. Την τέταρτη μέρα κράτησης, τον μετέφεραν συνοδεία ενόπλων, στο δικαστήριο του Κουμάνοβο. Στη διάρκεια της μετάβασης, τον κακοποίησαν εκ νέου βάναυσα, χτυπώντας τον με υποκόπανους όπλων. Μάλιστα, ο βαθμοφόρος που προΐστατο της μεταγωγής, φώναξε στον στρατιώτη που τον χτύπησε: «Δεν έπρεπε να τον χτυπήσεις και στο στομάχι. Θα τον σκοτώσουμε προτού πάει στη φυλακή». Ο στρατιώτης απάντησε στον αξιωματικό του: «Αυτά τα σκουλήκια τους Έλληνες πρέπει να τους σκοτώνεις και όχι να τους δικάζεις».
Νομική στην «ευρωπαϊκή» ΠΓΔΜ
Στο δικαστήριο, τον περίμεναν μια εισαγγελέας, μια δακτυλογράφος και ένας φοβισμένος Έλληνας μειονοτικός, μεταφραστής. Ο κ. Ζευγάς, βλέποντας τον ομοεθνή μας να τρέμει στην κυριολεξία, ζήτησε την απαλλαγή του, εξηγώντας στο τοπικό ιδίωμα: «Σας παρακαλώ κ. εισαγγελεύς, επιθυμώ να τηλεφωνήσω στο ελληνικό προξενείο, ώστε να μιλήσω για την κράτησή μου και να μου στείλουν ορκωτό μεταφραστή και δικηγόρο». Η εισαγγελεύς απάντησε οργισμένα: «Εδώ είναι Μακεδονία και στη Μακεδονία δεν έχουμε ελληνικό προξενείο». Ο κ. Ζευγάς επέμεινε: «Από τη στιγμή που μου αρνείστε άδικα την επαφή μου με το προξενείο μου, τότε λόγω και της ιδιότητάς μου ως μεταφραστή βαλκανικών γλωσσών, θα ήθελα να σας απαντώ εγώ στα σλαβικά στις ερωτήσεις σας». Η ανταπάντηση της εισαγγελέως, ήταν χαρακτηριστικής της λογικής των Σκοπιανών: «Αυτό έλειπε, να μη γνωρίζεις τα μακεδονικά. Βλέπω στα χαρτιά σου ότι είσαι γεννημένος στη Μακεδονία του Αιγαίου, στην Καβάλα». Η εισαγγελέας, με τη δικαιολογία ότι ο κ. Ζευγάς καταζητούνταν από την Ιντερπόλ, διέταξε την προφυλάκιση του συμπολίτη μας για ένα μήνα. Οι Σκοπιανοί ήταν βέβαια ήδη ενήμεροι ότι δεν υφίστατο θέμα… Είχε αρχίσει ούτως ή άλλως η καταστρατήγηση κάθε έννοιας διεθνούς Δικαίου. Μόλις γύρισε στη φυλακή ο κ. Ζευγάς, του πήραν αποτυπώματα: τον έβαλαν και έσκυψε κάτω από ένα τραπέζι, του κάλυψαν το πρόσωπο με ένα πανί, τοποθέτησαν τα χέρια του πάνω σε μπαρούτι, και κατόπιν, πήραν τα αποτυπώματά του. Έτσι, φαινόταν καθαρά ότι στα χέρια του υπήρχε μπαρούτι, που σήμαινε ότι «χρησιμοποίησε» όπλο. Αυτό το έκαναν κυρίως στους Αλβανόφωνους, «στήνοντας» υποθέσεις για να πετυχαίνουν καταδίκες.
Φυλακές Σκοπίων και… νέα βάσανα
Άμεσα, έγινε η μεταγωγή του κ. Ζευγά στις φυλακές Σούτκα των Σκοπίων, ένα σωφρονιστικό κατάστημα όπου «φιλοξενούνταν» οι αντιστασιακοί την περίοδο διακυβέρνησης της Γιουγκοσλαβίας από τον Τίτο. Εκεί, αφού τον υπέβαλαν σε νέους εξευτελισμούς, του αφαίρεσαν με βίαιο τρόπο το σταυρό που φορούσε: «Έλληνα, εδώ μέσα δεν υπάρχει Θεός για να σε βοηθήσει», του είπαν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Τον οδήγησαν σε ένα κελί με άλλους δέκα κρατούμενους, μεταξύ των και ένας Αλβανόφωνος από το Τέτοβο, ένα παιδί 13 ετών, που κατηγορείτο για συμμετοχή στον UCK. Οι πόνοι στη σπονδυλική στήλη και στα νεφρά από την κακοποίηση που είχε υποστεί, τον θέριζαν, ενώ ουρούσε συνεχώς αίμα.
«Ανάκριση»
Το ίδιο βράδυ, τον πήγαν για ανάκριση, από τον επιθεωρητή Μπόμπι Αλεξόφσκι και μια ανακρίτρια, αγνώστου ονομασίας. Εκεί, του έδειξαν φωτογραφίες του ατόμου που είχε πλαστογραφήσει το διαβατήριό του: «Όπως καταλαβαίνεις Ζευγά, η ζωή σου τελειώνει εδώ. Αυτές οι φωτογραφίες αποδεικνύουν ότι εσύ είσαι αυτός που καταζητείται». Ο κ. Ζευγάς, απάντησε: «Κύριε εισαγγελέα, όπως βλέπετε, δεν είμαι εγώ στις φωτογραφίες. Πρώτ’ απ’ όλα, αυτός είναι φαλακρός, υπέρβαρος και με ανοιχτόχρωμα μάτια». Ο εισαγγελέας κοντοστάθηκε και συνομίλησε με την ανακρίτρια. Ήταν εμφανές ότι δεν υπήρχε η παραμικρή ομοιότητα… Όμως, αποδεικνυόταν και η διαφορά στα δακτυλικά αποτυπώματα. Όμως, ο Αλεξόφσκι, επέμεινε: «Υπέγραψε ότι είσαι εσύ να τελειώνουμε». Ο κ. Ζευγάς, αρνήθηκε και ζήτησε να του επιτρέψουν να επικοινωνήσει με το ελληνικό προξενείο, ώστε να ειδοποιηθούν και οι δικοί του στην Ελλάδα. Η απάντηση του Αλεξόφσκι, ας τη δουν στο ΥΠΕΞ: «Θα σου το πω μια φορά μόνο και κατάλαβέ το: στη Μακεδονία, δεν υπάρχει ελληνικό προξενείο κι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα για τηλεφώνημα. Εδώ είναι Μακεδονία», του είπε κλωτσώντας μια καρέκλα με θυμό.
Φοβισμένη δικηγόρος εν όψει…
Πέντε ημέρες αργότερα, εμφανίστηκε στη φυλακή μια ηλικιωμένη (και πολύ φοβισμένη) δικηγόρος, που όρισε το κράτος των Σκοπίων για την υπεράσπισή του. Στην παράκληση του κ. Ζευγά να τον βοηθήσει να επικοινωνήσει με το ελληνικό προξενείο και τους οικείους του, του απάντησε: «Ξέρετε ότι αν ειδοποιήσω το ελληνικό προξενείο, θα διακινδυνεύσω τη θέση μου. Είμαι μια δικηγόρος που ο μισθός της δεν ξεπερνά τα 100 γερμανικά μάρκα το μήνα». Ο κ. Ζευγάς επέμεινε και της είπε να ενημερώσει τουλάχιστον τηλεφωνικά κάποιους γνωστούς του στα Σκόπια και στη Βουλγαρία, που με τη σειρά τους θα ενημέρωναν την οικογένειά του και της υποσχέθηκε αμοιβή 300 γερμανικών μάρκων, λέγοντάς την παράλληλα ότι θα την απάλλασσε από την υπεράσπισή του. Μετά από μια εβδομάδα, έφτασε στα Σκόπια ο πατέρας Ζευγάς, συνοδευόμενος από έναν Σκοπιανό φίλο του Γιάννη (ο φίλος εκείνος, απολύθηκε, όλως τυχαίως, τις επόμενες ημέρες από τη δουλειά του) και κουβαλώντας τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούσαν την αθωότητα του κ. Γιάννη Ζευγά.
Στρατιωτική φυλακή
Αμέσως μετά, άρχισαν τα ψυχολογικά βασανιστήρια. Ο συμπολίτης μας, έπρεπε να αποφυλακιστεί, καθώς η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στις ελληνικές υπηρεσίες. Είχε δει όμως πολλά στις φυλακές… Από την άλλη, δεν μπορούσαν να τον ξεκάνουν χωρίς πολύ σοβαρές πολιτικές & διπλωματικές επιπτώσεις. Έτσι, βάλθηκαν να τον τρελάνουν. Κι ενώ η βοή από τους βομβαρδισμούς στα γύρω αλβανικά χωριά ακουγόταν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα, ο κ. Ζευγάς μεταφέρθηκε σε στρατιωτική φυλακή. «Έλληνα, νόμισες ότι θα σε αφήσουμε; Ξέρεις πως σιχαινόμαστε τους Έλληνες. Τώρα θα δεις τι θα πει στρατιωτική φυλακή. Στάθηκες τυχερός, τώρα θα δούμε πόσο θα αντέξεις». Ο κ. Ζευγάς οδηγήθηκε σε ένα κελί 2,5Χ2,5, με Αλβανόφωνους κρατούμενους από το αλβανικό χωριό Λούμποτεν (όπου το 2001 έγιναν από τους Σκοπιανούς φρικτά εγκλήματα πολέμου), όλους φρικτά και συστηματικά κακοποιημένους και βασανισμένους. Συνέχεια άνοιγε η πόρτα του κελιού και πέταγαν μέσα αιμόφυρτους ανθρώπους, μερικοί μάλιστα υπερήλικες, που μόλις ανέπνεαν. Εκεί έμαθε για τις πολλές δολοφονίες Αλβανόφωνων από Σκοπιανούς παρακρατικούς, (μεταξύ τους και ενός 6χρονου παιδιού, του Ερτζάν Αλιού), για τις συλλήψεις ανήλικων, για τα φρικτά βασανιστήρια, ενώ αργότερα έμαθε ότι κάποιοι ηλικιωμένοι Αλβανόφωνοι δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και απεβίωσαν στη φυλακή. Οι ευρωπαϊκές αλλά και η αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια γνωρίζουν, αλλά σιωπούν…
Νέα προφυλάκιση
Λίγες ημέρες αργότερα, με νέο έγγραφο διατάχθηκε η επιμήκυνση της προφυλάκισης για ακόμα ένα μήνα. «Εσύ Έλληνα θα βγεις μετά από 100 χρόνια από αυτό το κελί». Στα τέλη Αυγούστου, ήρθε εκ νέου στα Σκόπια ο πατέρας Ζευγάς. Πριν δει τον πατέρα του, ο κ. Γιάννης Ζευγάς οδηγήθηκε στον αξιωματικό υπηρεσίας της στρατιωτικής φυλακής. Αυτός, αφού τον έβαλε να διαβάσει τα στοιχεία του διαβατηρίου του, του είπε: «Πριν από λίγο διάβασες ότι είσαι γεννημένος στην Καβάλα. Άρα είσαι δικός μας, Μακεδόνας και όχι Έλληνας. Γιατί ρε προδότη μιλάς ελληνικά και όχι τη γλώσσα μας, τη μακεδονική; Τώρα που θα πας στον πατέρα σου θα μιλήσεις στα σλαβικά και όχι στα ελληνικά, αλλιώς όταν γυρίσεις, θα σου σπάσουμε το κεφάλι». Η συνάντηση έγινε, αλλά χωρίς ομιλίες…
Βασανιστήρια από Σκοπιανούς
Η αλληλεγγύη των Αλβανόφωνων στον κ. Ζευγά στη φυλακή, ήταν μεγάλη. Μέχρι και μίνι εξέγερση πήγε να προκληθεί, όταν κακοποιήθηκε και αυτό έγινε γνωστό. Όταν κατέφτασε ο Αλεξόφσκι για να τον ανακρίνει εκ νέου, ο κ. Ζευγάς γνώριζε πλέον ότι δεν μπορούσαν να του κάνουν τίποτα, καθώς η Ιντερπόλ των Βρυξελών πίεζε συνεχώς για την απελευθέρωσή του, απορώντας για την κωλυσιεργία των Σκοπιανών (στη φωτό το έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. προς τη βελγική αστυνομία που διευκρινίζει ότι ο κ. Ζευγάς δεν είναια αυτός που αναζητά η βελγική αστυνομία και ζητά την παρέμβασή της στις αρχές των Σκοπίων για την απελευθέρωσή του). Όμως, ο Αλεξόφσκι, προσπαθούσε να βγάλει κάτι: «Εσύ Ζευγά σαν Μακεδόνας, μπορείς να μας πεις πόσοι απόδημοι Μακεδόνες κατοικούν στην Ελλάδα και στην Καβάλα; Οι Έλληνες σας καταπιέζουν; Πόσα σχολεία υπάρχουν όπου διδάσκεται η μακεδονική γλώσσα;» Η απάντηση του κ. Ζευγά, οδήγησε στο βασανισμό του: «Μακεδονία είναι μόνο η Ελλάδα και δεν υπάρχουν σχολεία που να διδάσκουν τη δική σας γλώσσα, ούτε υπάρχουν Σλάβοι στην Ελλάδα». Οι δεσμοφύλακες έπιασαν τον κ. Ζευγά και έβαλαν το κεφάλι του ανάμεσα στην πόρτα και στον τοίχο, ενώ ένας σωφρονιστικός υπάλληλος τον πατούσε στο κεφάλι με τη μπότα του. Αμέσως, ο κ. Ζευγάς έπαθε ρινορραγία και όταν τον πέταξαν μισολιπόθυμο μετά στο κελί, παρουσίασε συμπτώματα υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ακολούθησε χαμός, καθώς μόλις οι συγκρατούμενοί του είδαν την κατάστασή του, άρχισαν να κτυπούν τις πόρτες των κελιών και ζήτησαν φάρμακα από τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι τα χορήγησαν αμέσως.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, του ανακοινώθηκε άλλη μια (καταχρηστική) παράταση της προφυλάκισής του. Του δόθηκαν αυτή τη φορά όμως επίσημα έγγραφα, όπου αποδεικνυόταν ότι όλοι οι αρμόδιοι στα Σκόπια γνώριζαν από την πρώτη στιγμή την αθωότητά του. Μόλις του ανακοινώθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου ότι θα αποφυλακιστεί, οι Αλβανοί συγκρατούμενοί του, του είπαν: «Γιάννη, εσύ πέρασες ακόμη χειρότερα από εμάς, όμως είσαι ο μόνος που ξέρει τι έγινε μέσα σ’ αυτές τις φυλακές και θέλουμε όταν φτάσεις στην Ελλάδα να μην ξεχάσεις τι περνάνε οι μειονότητες σε αυτή τη χώρα. Κι εσείς οι Έλληνες έχετε εδώ 300.000 μειονότητα, που και αυτοί υποφέρουν, αλλά κανείς δεν τολμάει να μιλήσει επειδή φοβούνται για τη ζωή τους… Γιάννη πρόσεχε. Είσαι ο μόνος Ευρωπαίος που ξέρει τι έγινε εδώ. Μην ξεχάσεις τίποτε, πρόσεχε μέχρι να μπεις στην Ελλάδα. Αυτοί είναι ικανοί να σε σκοτώσουν στο δρόμο».
* Δεκάδες Αλβανόφωνοι των Σκοπίων, που είδαν τα σπίτια τους να καίγονται το 2001 κατά τη διάρκεια της αιματηρής επιδρομής των Σκοπιανών παρακρατικών στο Λούμποτεν, έχουν εξουσιοδοτήσει επισήμως τον κ. Ζευγά να τους εκπροσωπεί ενώπιον των αρμόδιων διεθνών αρχών.
http://www.elora.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=1790:2009-12-08-19-01-05&catid=7:--&Itemid=2
Την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της χώρας, προσκαλούσε τους ομολόγους του των Σκοπίων και της Αλβανίας στις Πρέσπες, σε μια τριμερή (δήθεν) για το περιβάλλον, αποκαλύπτονταν πράγματα για την ΠΓΔΜ, που σοκάρουν. Η "Ελεύθερη Ωρα", δημοσιοποιεί ένα νέο εξπρές του μεσονυκτίου, με θύμα τον συμπολίτη μας Ιωάννη Ζευγά. Πρόκειται για μια υπόθεση που εκθέτει και την (τότε αλλά και τη νυν) κυβέρνηση της χώρας μας, καθώς αυτή προσπαθεί (κατ’ εντολήν;) να προωθήσει, παρασκηνιακά έστω, την ένταξη των Σκοπίων στις ευρωατλαντικές δομές, με κάθε μέσο…
Εδώ θα θέλαμε να τονίσουμε ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τα δικαιώματα ήταν ανέκαθεν υποκριτικό και χρησιμοποιήθηκε μόνο ως εργαλείο κοινωνικής μηχανικής (και υπονόμευσης του εθνικού κορμού). Όσοι διαφωνούν με αυτή μας την τοποθέτηση, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου για την αιματηρή επέμβαση των τουρκικών αρχών ασφαλείας στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της γείτονος. «Η τουρκική κυβέρνηση ρυθμίζει το καθεστώς των φυλακών προς τη σωστή κατεύθυνση», είχε πει τότε, αποτρέποντας μάλιστα στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, την έκδοση σχετικής απόφασης, κατόπιν εισήγησης του Βέλγου ομολόγου του, τον Μάρτιο του 2001! Οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου είχαν ξεσηκώσει σφοδρές διαμαρτυρίες από όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα. «Είναι ντροπή για την Ελλάδα, ντροπή για την κυβέρνηση, ντροπή για τους Έλληνες αυτή η δήλωση του κ. Παπανδρέου», είχε γράψει ο Στάθης στην «Ελευθεροτυπία», στις 16 Μαΐου 2001.
Εμείς, παρά τις φραστικές απειλές που δέχθηκε ο συντάκτης μας από κυβερνητικό στέλεχος στο ΥΠΕΞ, μόλις τον προσεγγίσαμε ζητώντας διευκρινίσεις για την υπόθεση, τη δημοσιεύουμε. Όσοι θεωρούν ότι θα μας αποτρέψουν από τη δημοσίευση του σχετικού ρεπορτάζ, πλανώνται πλάνη οικτρά… Εξάλλου, οι αγώνες για τη διαφάνεια και την ισχυροποίηση των θεσμών, απαιτούν θυσίες. Από εδώ και πέρα όμως, δεν θα ανεχτούμε άλλο «παραινέσεις» τέτοιου τύπου. Αν τους χαλάμε τα σχέδια, λυπόμαστε. Οφείλουμε όμως να απονείμουμε τα εύσημα στην ΕΛΑΣ, που το 2001, έκανε σωστά τη δουλειά της, ενημερώνοντας άμεσα αυτούς που έπρεπε για την αθωότητα του κ. Ζευγά (παραθέτουμε τα σχετικά έγγραφα) και προκαλώντας και την κινητοποίηση της Ιντερπόλ. Κύριε Οικονόμου, τα συγχαρητήριά μας, έχετε στη διάθεσή σας καλά και άξια στελέχη.
Η υπόθεση-κόλαφος για τα Σκόπια
Ο Γιάννης Ζευγάς συνελήφθη από Σκοπιανούς στη μεθόριο ΠΓΔΜ-Βουλγαρίας, στις 23 Ιουνίου 2001, περίοδος που είχαν ξεσπάσει στη γειτονική μας χώρα εχθροπραξίες μεταξύ των Σλάβων και Αλβανόφωνων αυτονομιστών. Αιτία του ταξιδιού του κ. Ζευγά, η τακτοποίηση των απαιτούμενων εγγράφων για το ταξίδι παιδιών της ελληνικής ομογένειας στα Σκόπια. Τα παιδιά, θα φιλοξενούνταν για 20 ημέρες σε κατασκήνωση στα Άβδηρα της Ξάνθης, όπου στη διάρκεια της παραμονής τους, θα διδάσκονταν την ελληνική γλώσσα. Ο κ. Ζευγάς βιαζόταν, προκειμένου να απομακρύνει τα παιδιά από την κόλαση του πολέμου. Στην προαναφερόμενη κατασκήνωση, θα φιλοξενούνταν παράλληλα και παιδιά από την ομογένεια της Βουλγαρίας.Το πρόσχημα για τη σύλληψη του κ. Ζευγά, ήταν ένα ένταλμα που είχε αρχικά εκδώσει η Ιντερπόλ, μετά την κλοπή του διαβατηρίου στη Βουλγαρία του Έλληνα υπηκόου και τη χρήση του από έναν Βούλγαρο κακοποιό (Π. Κ., σωματέμπορος και πλαστογράφος), που είχε συλληφθεί στις Βρυξέλες και κρατείται στις φυλακές της Αντβέρπης (φωτό). Όμως, ο κ. Ζευγάς είχε δηλώσει έγκαιρα την κλοπή του ταξιδιωτικού του εγγράφου στο ελληνικό προξενείο στη Φιλιππούπολη και είχε εκδώσει νέο διαβατήριο στην αρμόδια Νομαρχία Καβάλας. Αυτό επιβεβαιώθηκε άμεσα από τις αρμόδιες αρχές και προς την αστυνομία των Σκοπίων και προς την Ιντερπόλ, ενώ και ο Βούλγαρος κακοποιός είχε στο μεταξύ συλληφθεί. Οπότε, οι Σκοπιανοί όφειλαν να απελευθερώσουν αμέσως τον Έλληνα πολίτη. Κάτι που φυσικά δεν έκαναν. Αποκαλύφθηκε όμως στην πορεία, ότι είχαν ενοχληθεί από την (καθ’ όλα νόμιμη) δραστηριότητα του κ. Ζευγά, στους κόλπους της ελληνικής ομογένειας στην ΠΓΔΜ. Στη διάρκεια της κράτησής του προσπάθησαν να τον τρελάνουν, για να μην μπορέσει να αποκαλύψει τα όσα είδε στις φυλακές. Αυτός όμως, για κακή τους τύχη, άντεξε. Και η μαρτυρία του σήμερα, μετά των σχετικών εγγράφων, που μαρτυρούν του λόγου του το αληθές, είναι πολύτιμη.
Η κράτηση και τα βασανιστήρια
«Φχατιχμέ γκο». Με αυτή την έκφραση που στο ιδίωμα των Σκοπιανών σημαίνει «τον πιάσαμε», άρχισαν τα βάσανα του κ. Ζευγά (ο οποίος σημειωτέον μιλάει το σκοπιανό γλωσσικό ιδίωμα). Οδηγήθηκε αρχικά στις φυλακές της Κρίβα Παλάνκα, όπου η πλειοψηφία των κρατουμένων ήταν Αλβανόφωνοι, «ύποπτοι» για συνεργασία με τον UCK. Εκεί άρχισαν οι βαρβαρότητες εις βάρος του. Την πρώτη νύχτα της κράτησής του, τον κρέμασαν με χειροπέδες από το κάγκελο σε ανακριτικό κελί, όπου κακοποίησαν μπροστά του πολλούς Αλβανόφωνους, χτυπώντας τους στα νεφρά, στη σπονδυλική στήλη και στο κεφάλι με κλομπ. Όταν λιποθυμούσαν, τους έβρεχαν με λάστιχο με παγωμένο νερό για να επανακτήσουν τις αισθήσεις τους. Έβρεξαν και τον κ. Ζευγά πολλάκις, χωρίς όμως σε εκείνη τη φάση να τον κτυπήσουν.
Φυλακές Κουμάνοβο
Δύο ημέρες αργότερα, τον μετέφεραν στη φυλακή του Κουμάνοβο. Το μεταγωγικό σταμάτησε 200 μέτρα από την πύλη της φυλακής και τον έσυραν δέσμιο, φωνάζοντας στον κόσμο που παρακολουθούσε στο δρόμο «αυτός είναι βρομιάρης Έλληνας». Στη διάρκεια της διαδρομής, τον χτυπούσαν συνεχώς με κλομπ στα νεφρά, προκαλώντας του αφόρητο πόνο, με αποτέλεσμα να πέφτει κάτω συνεχώς. Στην είσοδο της φυλακής, ένας βαθμοφόρος σωφρονιστικός υπάλληλος του είπε: «Εσύ είσαι ο Έλληνας, δεν θα βγεις ζωντανός από εδώ». Η ανάκριση άρχισε αμέσως: «Από πού είσαι;»«Από την Καβάλα της Ελλάδας». «Ξέρεις ότι η Καβάλα ανήκει στο κράτος μας, στη Μακεδονία; Βάλτε τον Έλληνα στο χοιροστάσιο». Όπου χοιροστάσιο, ένα κελί απομόνωσης, γεμάτο κόπρανα. Όταν ο κ. Ζευγάς ζήτησε νερό, ο δεσμοφύλακας του έδειξε δύο άδεια μπουκάλια και του είπε: «Τα βλέπεις αυτά; Κατούρα μέσα και πιες. Στην Ελλάδα έχετε καλύτερο νερό;» Την επόμενη ημέρα, ο κ. Ζευγάς, λόγω των χτυπημάτων που είχε δεχθεί έξω από τη φυλακή, ούρησε αίμα. Μόλις είδε την κατάσταση αυτή ο δεσμοφύλακας, τον ειρωνεύτηκε: «Βλέπω ότι στην Ελλάδα κατουράτε κρασί», του είπε. Τον οδήγησε στην τουαλέτα, όπου ο κ. Ζευγάς μάταια προσπάθησε να βρει τρεχούμενο νερό. Ήπιε, αναγκαστικά, από τη λεκάνη της τουαλέτας… Ήθελαν να τον εξευτελίσουν οι Σκοπιανοί!Την επόμενη, του έδωσαν για πρώτη φορά τροφή και ένα ποτήρι νερό. Την τέταρτη μέρα κράτησης, τον μετέφεραν συνοδεία ενόπλων, στο δικαστήριο του Κουμάνοβο. Στη διάρκεια της μετάβασης, τον κακοποίησαν εκ νέου βάναυσα, χτυπώντας τον με υποκόπανους όπλων. Μάλιστα, ο βαθμοφόρος που προΐστατο της μεταγωγής, φώναξε στον στρατιώτη που τον χτύπησε: «Δεν έπρεπε να τον χτυπήσεις και στο στομάχι. Θα τον σκοτώσουμε προτού πάει στη φυλακή». Ο στρατιώτης απάντησε στον αξιωματικό του: «Αυτά τα σκουλήκια τους Έλληνες πρέπει να τους σκοτώνεις και όχι να τους δικάζεις».
Νομική στην «ευρωπαϊκή» ΠΓΔΜ
Στο δικαστήριο, τον περίμεναν μια εισαγγελέας, μια δακτυλογράφος και ένας φοβισμένος Έλληνας μειονοτικός, μεταφραστής. Ο κ. Ζευγάς, βλέποντας τον ομοεθνή μας να τρέμει στην κυριολεξία, ζήτησε την απαλλαγή του, εξηγώντας στο τοπικό ιδίωμα: «Σας παρακαλώ κ. εισαγγελεύς, επιθυμώ να τηλεφωνήσω στο ελληνικό προξενείο, ώστε να μιλήσω για την κράτησή μου και να μου στείλουν ορκωτό μεταφραστή και δικηγόρο». Η εισαγγελεύς απάντησε οργισμένα: «Εδώ είναι Μακεδονία και στη Μακεδονία δεν έχουμε ελληνικό προξενείο». Ο κ. Ζευγάς επέμεινε: «Από τη στιγμή που μου αρνείστε άδικα την επαφή μου με το προξενείο μου, τότε λόγω και της ιδιότητάς μου ως μεταφραστή βαλκανικών γλωσσών, θα ήθελα να σας απαντώ εγώ στα σλαβικά στις ερωτήσεις σας». Η ανταπάντηση της εισαγγελέως, ήταν χαρακτηριστικής της λογικής των Σκοπιανών: «Αυτό έλειπε, να μη γνωρίζεις τα μακεδονικά. Βλέπω στα χαρτιά σου ότι είσαι γεννημένος στη Μακεδονία του Αιγαίου, στην Καβάλα». Η εισαγγελέας, με τη δικαιολογία ότι ο κ. Ζευγάς καταζητούνταν από την Ιντερπόλ, διέταξε την προφυλάκιση του συμπολίτη μας για ένα μήνα. Οι Σκοπιανοί ήταν βέβαια ήδη ενήμεροι ότι δεν υφίστατο θέμα… Είχε αρχίσει ούτως ή άλλως η καταστρατήγηση κάθε έννοιας διεθνούς Δικαίου. Μόλις γύρισε στη φυλακή ο κ. Ζευγάς, του πήραν αποτυπώματα: τον έβαλαν και έσκυψε κάτω από ένα τραπέζι, του κάλυψαν το πρόσωπο με ένα πανί, τοποθέτησαν τα χέρια του πάνω σε μπαρούτι, και κατόπιν, πήραν τα αποτυπώματά του. Έτσι, φαινόταν καθαρά ότι στα χέρια του υπήρχε μπαρούτι, που σήμαινε ότι «χρησιμοποίησε» όπλο. Αυτό το έκαναν κυρίως στους Αλβανόφωνους, «στήνοντας» υποθέσεις για να πετυχαίνουν καταδίκες.
Φυλακές Σκοπίων και… νέα βάσανα
Άμεσα, έγινε η μεταγωγή του κ. Ζευγά στις φυλακές Σούτκα των Σκοπίων, ένα σωφρονιστικό κατάστημα όπου «φιλοξενούνταν» οι αντιστασιακοί την περίοδο διακυβέρνησης της Γιουγκοσλαβίας από τον Τίτο. Εκεί, αφού τον υπέβαλαν σε νέους εξευτελισμούς, του αφαίρεσαν με βίαιο τρόπο το σταυρό που φορούσε: «Έλληνα, εδώ μέσα δεν υπάρχει Θεός για να σε βοηθήσει», του είπαν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Τον οδήγησαν σε ένα κελί με άλλους δέκα κρατούμενους, μεταξύ των και ένας Αλβανόφωνος από το Τέτοβο, ένα παιδί 13 ετών, που κατηγορείτο για συμμετοχή στον UCK. Οι πόνοι στη σπονδυλική στήλη και στα νεφρά από την κακοποίηση που είχε υποστεί, τον θέριζαν, ενώ ουρούσε συνεχώς αίμα.
«Ανάκριση»
Το ίδιο βράδυ, τον πήγαν για ανάκριση, από τον επιθεωρητή Μπόμπι Αλεξόφσκι και μια ανακρίτρια, αγνώστου ονομασίας. Εκεί, του έδειξαν φωτογραφίες του ατόμου που είχε πλαστογραφήσει το διαβατήριό του: «Όπως καταλαβαίνεις Ζευγά, η ζωή σου τελειώνει εδώ. Αυτές οι φωτογραφίες αποδεικνύουν ότι εσύ είσαι αυτός που καταζητείται». Ο κ. Ζευγάς, απάντησε: «Κύριε εισαγγελέα, όπως βλέπετε, δεν είμαι εγώ στις φωτογραφίες. Πρώτ’ απ’ όλα, αυτός είναι φαλακρός, υπέρβαρος και με ανοιχτόχρωμα μάτια». Ο εισαγγελέας κοντοστάθηκε και συνομίλησε με την ανακρίτρια. Ήταν εμφανές ότι δεν υπήρχε η παραμικρή ομοιότητα… Όμως, αποδεικνυόταν και η διαφορά στα δακτυλικά αποτυπώματα. Όμως, ο Αλεξόφσκι, επέμεινε: «Υπέγραψε ότι είσαι εσύ να τελειώνουμε». Ο κ. Ζευγάς, αρνήθηκε και ζήτησε να του επιτρέψουν να επικοινωνήσει με το ελληνικό προξενείο, ώστε να ειδοποιηθούν και οι δικοί του στην Ελλάδα. Η απάντηση του Αλεξόφσκι, ας τη δουν στο ΥΠΕΞ: «Θα σου το πω μια φορά μόνο και κατάλαβέ το: στη Μακεδονία, δεν υπάρχει ελληνικό προξενείο κι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα για τηλεφώνημα. Εδώ είναι Μακεδονία», του είπε κλωτσώντας μια καρέκλα με θυμό.
Φοβισμένη δικηγόρος εν όψει…
Πέντε ημέρες αργότερα, εμφανίστηκε στη φυλακή μια ηλικιωμένη (και πολύ φοβισμένη) δικηγόρος, που όρισε το κράτος των Σκοπίων για την υπεράσπισή του. Στην παράκληση του κ. Ζευγά να τον βοηθήσει να επικοινωνήσει με το ελληνικό προξενείο και τους οικείους του, του απάντησε: «Ξέρετε ότι αν ειδοποιήσω το ελληνικό προξενείο, θα διακινδυνεύσω τη θέση μου. Είμαι μια δικηγόρος που ο μισθός της δεν ξεπερνά τα 100 γερμανικά μάρκα το μήνα». Ο κ. Ζευγάς επέμεινε και της είπε να ενημερώσει τουλάχιστον τηλεφωνικά κάποιους γνωστούς του στα Σκόπια και στη Βουλγαρία, που με τη σειρά τους θα ενημέρωναν την οικογένειά του και της υποσχέθηκε αμοιβή 300 γερμανικών μάρκων, λέγοντάς την παράλληλα ότι θα την απάλλασσε από την υπεράσπισή του. Μετά από μια εβδομάδα, έφτασε στα Σκόπια ο πατέρας Ζευγάς, συνοδευόμενος από έναν Σκοπιανό φίλο του Γιάννη (ο φίλος εκείνος, απολύθηκε, όλως τυχαίως, τις επόμενες ημέρες από τη δουλειά του) και κουβαλώντας τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούσαν την αθωότητα του κ. Γιάννη Ζευγά.
Στρατιωτική φυλακή
Αμέσως μετά, άρχισαν τα ψυχολογικά βασανιστήρια. Ο συμπολίτης μας, έπρεπε να αποφυλακιστεί, καθώς η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στις ελληνικές υπηρεσίες. Είχε δει όμως πολλά στις φυλακές… Από την άλλη, δεν μπορούσαν να τον ξεκάνουν χωρίς πολύ σοβαρές πολιτικές & διπλωματικές επιπτώσεις. Έτσι, βάλθηκαν να τον τρελάνουν. Κι ενώ η βοή από τους βομβαρδισμούς στα γύρω αλβανικά χωριά ακουγόταν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα, ο κ. Ζευγάς μεταφέρθηκε σε στρατιωτική φυλακή. «Έλληνα, νόμισες ότι θα σε αφήσουμε; Ξέρεις πως σιχαινόμαστε τους Έλληνες. Τώρα θα δεις τι θα πει στρατιωτική φυλακή. Στάθηκες τυχερός, τώρα θα δούμε πόσο θα αντέξεις». Ο κ. Ζευγάς οδηγήθηκε σε ένα κελί 2,5Χ2,5, με Αλβανόφωνους κρατούμενους από το αλβανικό χωριό Λούμποτεν (όπου το 2001 έγιναν από τους Σκοπιανούς φρικτά εγκλήματα πολέμου), όλους φρικτά και συστηματικά κακοποιημένους και βασανισμένους. Συνέχεια άνοιγε η πόρτα του κελιού και πέταγαν μέσα αιμόφυρτους ανθρώπους, μερικοί μάλιστα υπερήλικες, που μόλις ανέπνεαν. Εκεί έμαθε για τις πολλές δολοφονίες Αλβανόφωνων από Σκοπιανούς παρακρατικούς, (μεταξύ τους και ενός 6χρονου παιδιού, του Ερτζάν Αλιού), για τις συλλήψεις ανήλικων, για τα φρικτά βασανιστήρια, ενώ αργότερα έμαθε ότι κάποιοι ηλικιωμένοι Αλβανόφωνοι δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και απεβίωσαν στη φυλακή. Οι ευρωπαϊκές αλλά και η αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια γνωρίζουν, αλλά σιωπούν…
Νέα προφυλάκιση
Λίγες ημέρες αργότερα, με νέο έγγραφο διατάχθηκε η επιμήκυνση της προφυλάκισης για ακόμα ένα μήνα. «Εσύ Έλληνα θα βγεις μετά από 100 χρόνια από αυτό το κελί». Στα τέλη Αυγούστου, ήρθε εκ νέου στα Σκόπια ο πατέρας Ζευγάς. Πριν δει τον πατέρα του, ο κ. Γιάννης Ζευγάς οδηγήθηκε στον αξιωματικό υπηρεσίας της στρατιωτικής φυλακής. Αυτός, αφού τον έβαλε να διαβάσει τα στοιχεία του διαβατηρίου του, του είπε: «Πριν από λίγο διάβασες ότι είσαι γεννημένος στην Καβάλα. Άρα είσαι δικός μας, Μακεδόνας και όχι Έλληνας. Γιατί ρε προδότη μιλάς ελληνικά και όχι τη γλώσσα μας, τη μακεδονική; Τώρα που θα πας στον πατέρα σου θα μιλήσεις στα σλαβικά και όχι στα ελληνικά, αλλιώς όταν γυρίσεις, θα σου σπάσουμε το κεφάλι». Η συνάντηση έγινε, αλλά χωρίς ομιλίες…
Βασανιστήρια από Σκοπιανούς
Η αλληλεγγύη των Αλβανόφωνων στον κ. Ζευγά στη φυλακή, ήταν μεγάλη. Μέχρι και μίνι εξέγερση πήγε να προκληθεί, όταν κακοποιήθηκε και αυτό έγινε γνωστό. Όταν κατέφτασε ο Αλεξόφσκι για να τον ανακρίνει εκ νέου, ο κ. Ζευγάς γνώριζε πλέον ότι δεν μπορούσαν να του κάνουν τίποτα, καθώς η Ιντερπόλ των Βρυξελών πίεζε συνεχώς για την απελευθέρωσή του, απορώντας για την κωλυσιεργία των Σκοπιανών (στη φωτό το έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. προς τη βελγική αστυνομία που διευκρινίζει ότι ο κ. Ζευγάς δεν είναια αυτός που αναζητά η βελγική αστυνομία και ζητά την παρέμβασή της στις αρχές των Σκοπίων για την απελευθέρωσή του). Όμως, ο Αλεξόφσκι, προσπαθούσε να βγάλει κάτι: «Εσύ Ζευγά σαν Μακεδόνας, μπορείς να μας πεις πόσοι απόδημοι Μακεδόνες κατοικούν στην Ελλάδα και στην Καβάλα; Οι Έλληνες σας καταπιέζουν; Πόσα σχολεία υπάρχουν όπου διδάσκεται η μακεδονική γλώσσα;» Η απάντηση του κ. Ζευγά, οδήγησε στο βασανισμό του: «Μακεδονία είναι μόνο η Ελλάδα και δεν υπάρχουν σχολεία που να διδάσκουν τη δική σας γλώσσα, ούτε υπάρχουν Σλάβοι στην Ελλάδα». Οι δεσμοφύλακες έπιασαν τον κ. Ζευγά και έβαλαν το κεφάλι του ανάμεσα στην πόρτα και στον τοίχο, ενώ ένας σωφρονιστικός υπάλληλος τον πατούσε στο κεφάλι με τη μπότα του. Αμέσως, ο κ. Ζευγάς έπαθε ρινορραγία και όταν τον πέταξαν μισολιπόθυμο μετά στο κελί, παρουσίασε συμπτώματα υψηλής αρτηριακής πίεσης. Ακολούθησε χαμός, καθώς μόλις οι συγκρατούμενοί του είδαν την κατάστασή του, άρχισαν να κτυπούν τις πόρτες των κελιών και ζήτησαν φάρμακα από τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι τα χορήγησαν αμέσως.Στις αρχές Σεπτεμβρίου, του ανακοινώθηκε άλλη μια (καταχρηστική) παράταση της προφυλάκισής του. Του δόθηκαν αυτή τη φορά όμως επίσημα έγγραφα, όπου αποδεικνυόταν ότι όλοι οι αρμόδιοι στα Σκόπια γνώριζαν από την πρώτη στιγμή την αθωότητά του. Μόλις του ανακοινώθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου ότι θα αποφυλακιστεί, οι Αλβανοί συγκρατούμενοί του, του είπαν: «Γιάννη, εσύ πέρασες ακόμη χειρότερα από εμάς, όμως είσαι ο μόνος που ξέρει τι έγινε μέσα σ’ αυτές τις φυλακές και θέλουμε όταν φτάσεις στην Ελλάδα να μην ξεχάσεις τι περνάνε οι μειονότητες σε αυτή τη χώρα. Κι εσείς οι Έλληνες έχετε εδώ 300.000 μειονότητα, που και αυτοί υποφέρουν, αλλά κανείς δεν τολμάει να μιλήσει επειδή φοβούνται για τη ζωή τους… Γιάννη πρόσεχε. Είσαι ο μόνος Ευρωπαίος που ξέρει τι έγινε εδώ. Μην ξεχάσεις τίποτε, πρόσεχε μέχρι να μπεις στην Ελλάδα. Αυτοί είναι ικανοί να σε σκοτώσουν στο δρόμο».
* Δεκάδες Αλβανόφωνοι των Σκοπίων, που είδαν τα σπίτια τους να καίγονται το 2001 κατά τη διάρκεια της αιματηρής επιδρομής των Σκοπιανών παρακρατικών στο Λούμποτεν, έχουν εξουσιοδοτήσει επισήμως τον κ. Ζευγά να τους εκπροσωπεί ενώπιον των αρμόδιων διεθνών αρχών.
http://www.elora.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=1790:2009-12-08-19-01-05&catid=7:--&Itemid=2
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Απειλείται η εθνική μας κυριαρχία; Τί θέλει να πει ο ποιητής Γ Παπανδρέου;
Θέμα "εθνικής κυριαρχίας" λόγω δημοσιονομικών προβλημάτων έθεσε ο Γ.Παπανδρέου - Απάντηση Α.Σαμαρά
09-12-2009 19:12:03
Θέμα "εθνικής κυριαρχίας» θέτει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε ότι αφορά το δημοσιονομικό αδιέξοδο. Μιλώντας στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου επανέλαβε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασίσμενη να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Ο πρωθυπουργός κάλεσε και τα Μέσα Ενημέρωσης να παίξουν το δικό τους ρόλο στην προβολή της θετικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό αναφερόμενος στα τελευταία επεισόδια.«Ζητώ και από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης να συμβάλουν στη θετική εικόνα της πατρίδας μας στο εξωτερικό. Είναι και εθνικό μας καθήκον, μπροστά στην απαξίωση της εικόνας μας των τελευταίων ετών. Μια απαξίωση, που τραυματίζει όλους μας, τη Δημοκρατία μας και την οικονομία μας».
Αναφερόμενος στην κατάσταση της οικονομίας, ο κ. Παπανδρέου καταλόγισε στην κυβέρνηση της ΝΔ «εγκληματικές πολιτικές που μας έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο και δημιούργησαν το τεράστιο βάρος αναξιοπιστίας» και επεσήμανε ότι η κυβέρνηση εδώ και 60 μέρες έχει αποδυθεί σε μια τεράστια προσπάθεια για αλλαγή της εικόνας, παρομοιάζοντας μάλιστα την κατάσταση με εκείνη που είχε παραλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου το 1993.
«Το δημοσιονομικό αδιέξοδο απειλεί την εθνική κυριαρχία» είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, ξεκαθαρίζοντας ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την εξυγίανση των οικονομικών.Επανέλαβε μάλιστα τη φράση του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου «ή θα αφανίσουμε το χρέος ή το χρέος θα αφανίσει εμάς».
Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι μέρος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι και η διαφθορά στο Δημόσιο.
Ανακοίνωσε ότι αύριο θα γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια από τον οποίο θα ζητήσει συνάντηση όλων των πολιτικών αρχηγών, ώστε να συζητηθεί ουσιαστικά το πρόβλημα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας.
Σε απάντησή του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς κάλεσε την κυβέρνηση Να σταματήσει να κατηγορεί την πρηγούμενη κυβέρνηση και να εργαστεί επιτέλους. Πρόβλημα αρνητικών εκθέσεων για την οικονομία υπάρχει, αλλά δεν ευθύνεται γι αυτό η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά η τωρινή αφού βλέπουν ότι δεν κάνει τίποτα για να βγάλει την χώρα απο το αδιέξοδο" είπε ο Α.Σαμαράς.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
09-12-2009 19:12:03
Θέμα "εθνικής κυριαρχίας» θέτει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε ότι αφορά το δημοσιονομικό αδιέξοδο. Μιλώντας στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου επανέλαβε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασίσμενη να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να βγάλει τη χώρα από την κρίση.Ο πρωθυπουργός κάλεσε και τα Μέσα Ενημέρωσης να παίξουν το δικό τους ρόλο στην προβολή της θετικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό αναφερόμενος στα τελευταία επεισόδια.«Ζητώ και από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης να συμβάλουν στη θετική εικόνα της πατρίδας μας στο εξωτερικό. Είναι και εθνικό μας καθήκον, μπροστά στην απαξίωση της εικόνας μας των τελευταίων ετών. Μια απαξίωση, που τραυματίζει όλους μας, τη Δημοκρατία μας και την οικονομία μας».
Αναφερόμενος στην κατάσταση της οικονομίας, ο κ. Παπανδρέου καταλόγισε στην κυβέρνηση της ΝΔ «εγκληματικές πολιτικές που μας έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο και δημιούργησαν το τεράστιο βάρος αναξιοπιστίας» και επεσήμανε ότι η κυβέρνηση εδώ και 60 μέρες έχει αποδυθεί σε μια τεράστια προσπάθεια για αλλαγή της εικόνας, παρομοιάζοντας μάλιστα την κατάσταση με εκείνη που είχε παραλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου το 1993.
«Το δημοσιονομικό αδιέξοδο απειλεί την εθνική κυριαρχία» είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, ξεκαθαρίζοντας ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την εξυγίανση των οικονομικών.Επανέλαβε μάλιστα τη φράση του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου «ή θα αφανίσουμε το χρέος ή το χρέος θα αφανίσει εμάς».
Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι μέρος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι και η διαφθορά στο Δημόσιο.
Ανακοίνωσε ότι αύριο θα γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια από τον οποίο θα ζητήσει συνάντηση όλων των πολιτικών αρχηγών, ώστε να συζητηθεί ουσιαστικά το πρόβλημα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας.
Σε απάντησή του ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς κάλεσε την κυβέρνηση Να σταματήσει να κατηγορεί την πρηγούμενη κυβέρνηση και να εργαστεί επιτέλους. Πρόβλημα αρνητικών εκθέσεων για την οικονομία υπάρχει, αλλά δεν ευθύνεται γι αυτό η προηγούμενη κυβέρνηση αλλά η τωρινή αφού βλέπουν ότι δεν κάνει τίποτα για να βγάλει την χώρα απο το αδιέξοδο" είπε ο Α.Σαμαράς.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Να συγκριθούν με έναν Κουμάντο
Του Aλέξη Παπαχελά
Μεγαλώσαμε με τον μύθο του καθηγητή με κεφαλαίο Κ που δίδασκε, πέρα από τα μαθήματά του, και γενναιότητα. Οι πιο παλιοί διηγούντο ιστορίες με τον Τσάτσο, που οι φοιτητές του τον κουβάλησαν στην πλάτη έπειτα από μια πατριωτική ομιλία εν μέσω Κατοχής ή τον Σβώλο που μαγνήτιζε το ακροατήριό του. Και βεβαίως μετά είχαμε τον Κουμάντο, τον Καράγιωργα, τον Λευτέρη Παπαγιαννάκη.Τι κοινό είχαν αυτοί οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι; Πως δεν φοβούνταν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να κάνουν αντίσταση όταν το κόστος ήταν οδυνηρά μεγάλο γι’ αυτούς. Οι πιο πρόσφατοι ήρωές μας είχαν όμως και ένα ακόμη χαρακτηριστικό: ήταν ταυτόχρονα οι πιο σκληροί και αυστηροί κριτές της εξουσίας όταν παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα οιουδήποτε, αλλά και οι πιο σκληροί πολέμιοι της αυθαιρεσίας και της βίας η οποία καλύπτεται υπό τον μανδύα της δήθεν αμφισβήτησης.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο πήρε δυστυχώς τον κατήφορο ύστερα από τον μοιραίο νόμο πλαίσιο που είχε συνταχθεί με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά κατέληξε σε ένα άρρωστο σύστημα διαπλοκής μεταξύ καθηγητών - κομμάτων και φοιτητοπατέρων. Ο πρύτανης είχε ανάγκη τα κόμματα για να εκλεγεί, ο φοιτητής τον φοιτητοπατέρα για να περάσει κανένα μάθημα, ο καθηγητής φοβόταν τον φοιτητοπατέρα για να μη φάει ξύλο και ο φαύλος κύκλος της μετριότητος συνεχιζόταν για πολλά χρόνια. Στον πάτο του κατήφορου είχαμε το φαινόμενο των μικρών μαφιών που διοικούσαν τμήματα του πανεπιστημίου, έκαναν τις «δουλειές» τους και φέρονταν στο πανεπιστήμιο σαν να είναι ο σταύλος του σπιτιού τους.
Τη θέση των καθηγητών με κεφαλαίο Κ έπαιρναν πολλές φορές «ανθρωπάκια» που φοβούνταν τον ίσκιο τους και όλη τους η ενέργεια ξοδευόταν σε μια συνεχή συνδιαλλαγή με φοιτητικές παρατάξεις, συμμορίες βίας κ.λπ. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή και τα βλέπουμε κάθε τόσο στις οθόνες μας.
Πολλοί όμως πολίτες που πονάνε το δημόσιο πανεπιστήμιο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού (που πληρώνει κάθε χρόνο από την τσέπη του το 12% των πανεπιστημιακών δαπανών για την αποκατάσταση ζημιών) έχουν αποφασίσει πως «ώς εκεί και μη παρέκει». Θέλουν τα αυτονόητα: πανεπιστήμια που φυλάσσονται από δικούς τους φύλακες απ’ όσους θέλουν να τα σπάσουν, ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά όχι ουσιών ή εύφλεκτων υλών, πανεπιστημιακό άσυλο που προστατεύει τους πάντες απέναντι στην αυθαιρεσία τόσο του κράτους όσο και διαφόρων συμμοριών. Δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και θα έχει μεγάλο κόστος γι’ αυτούς που θα μπουν μπροστά. Από την άλλη, όμως, η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε από τα πολλά βολεμένα «ανθρωπάκια» που έφτασαν χωρίς να το καταλάβουν ή να το αξίζουν στην κορυφή.Καιρός να αναδειχθούν, ειδικά από τα πανεπιστήμια, εκείνοι που αξίζουν να συγκριθούν με έναν Σβώλο, έναν Κουμάντο, έναν Καράγιωργα...
kathimerini.gr
Ο Γεώργιος Κουμάντος (12 Φεβρουαρίου 1925 - 16 Αυγούστου 2007) ήταν καθηγητής αστικού δικαίου στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών.Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιός του Αναστασίου Κουμάντου, νομικού στο επάγγελμα, και σπούδασε νομικά στη νομική σχολή του πανεπιστήμιο Αθηνών . Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, για την οποία και φυλακίστηκε. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα και το 1960 έγινε υφηγητής του αστικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1968 απολύθηκε απο την πανεπιστημιακή του θέση λόγω των αντιδικτατορικών του φρονημάτων.[1] Για την συμμετοχή του στην "Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων" συνελλήφθη και εξορίστηκε το 1972 αρχικά στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας και εν συνεχεία στο Θέρμο Τριχωνίδας. Μετά την πτώση της Χούντας επανήλθε στη θέση του και το 1975 εξελέγη καθηγητής του αστικού δικαίου. Το 1993 έγινε ομότιμος καθηγητής.[1]Ως νομικός έχει συγγράψει πλήθος επιστημονικών έργων ενώ έχει συμμετάσχει και σε αρκετές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές ως μέλος ή πρόεδρος, σημαντικότερη των οποίων ήταν αυτή για την σύνταξη του νέου νόμου περι πνευματικής ιδιοκτησίας, στην οποία ήταν πρόεδρος. Επίσης έχει διατελέσει πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πνευματική Ιδιοκτησία, Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νομικής Συνεργασίας και της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, ad hoc δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ.α.[2] Στις εκλογές του 2000 διορίστηκε απο την κυβέρνηση Σημίτη στην θέση του υπηρεσιακού υπουργού εσωτερικών.[3] Είχε τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα "Η Καθημερινή", της οποίας ήταν αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο.[2]Απεβίωσε στις 16 Αυγούστου 2007 στην Αθήνα. Για τον θάνατό του δηλώσεις έκαναν οι Κάρολος Παπούλιας, πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρίστος Κίττας, πρύτανης, κ.α.
http://el.wikipedia.org/
Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_2036.html#ixzz0ZCQZpO4f
Μεγαλώσαμε με τον μύθο του καθηγητή με κεφαλαίο Κ που δίδασκε, πέρα από τα μαθήματά του, και γενναιότητα. Οι πιο παλιοί διηγούντο ιστορίες με τον Τσάτσο, που οι φοιτητές του τον κουβάλησαν στην πλάτη έπειτα από μια πατριωτική ομιλία εν μέσω Κατοχής ή τον Σβώλο που μαγνήτιζε το ακροατήριό του. Και βεβαίως μετά είχαμε τον Κουμάντο, τον Καράγιωργα, τον Λευτέρη Παπαγιαννάκη.Τι κοινό είχαν αυτοί οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι; Πως δεν φοβούνταν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να κάνουν αντίσταση όταν το κόστος ήταν οδυνηρά μεγάλο γι’ αυτούς. Οι πιο πρόσφατοι ήρωές μας είχαν όμως και ένα ακόμη χαρακτηριστικό: ήταν ταυτόχρονα οι πιο σκληροί και αυστηροί κριτές της εξουσίας όταν παραβίαζε τα ανθρώπινα δικαιώματα οιουδήποτε, αλλά και οι πιο σκληροί πολέμιοι της αυθαιρεσίας και της βίας η οποία καλύπτεται υπό τον μανδύα της δήθεν αμφισβήτησης.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο πήρε δυστυχώς τον κατήφορο ύστερα από τον μοιραίο νόμο πλαίσιο που είχε συνταχθεί με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά κατέληξε σε ένα άρρωστο σύστημα διαπλοκής μεταξύ καθηγητών - κομμάτων και φοιτητοπατέρων. Ο πρύτανης είχε ανάγκη τα κόμματα για να εκλεγεί, ο φοιτητής τον φοιτητοπατέρα για να περάσει κανένα μάθημα, ο καθηγητής φοβόταν τον φοιτητοπατέρα για να μη φάει ξύλο και ο φαύλος κύκλος της μετριότητος συνεχιζόταν για πολλά χρόνια. Στον πάτο του κατήφορου είχαμε το φαινόμενο των μικρών μαφιών που διοικούσαν τμήματα του πανεπιστημίου, έκαναν τις «δουλειές» τους και φέρονταν στο πανεπιστήμιο σαν να είναι ο σταύλος του σπιτιού τους.
Τη θέση των καθηγητών με κεφαλαίο Κ έπαιρναν πολλές φορές «ανθρωπάκια» που φοβούνταν τον ίσκιο τους και όλη τους η ενέργεια ξοδευόταν σε μια συνεχή συνδιαλλαγή με φοιτητικές παρατάξεις, συμμορίες βίας κ.λπ. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή και τα βλέπουμε κάθε τόσο στις οθόνες μας.
Πολλοί όμως πολίτες που πονάνε το δημόσιο πανεπιστήμιο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού (που πληρώνει κάθε χρόνο από την τσέπη του το 12% των πανεπιστημιακών δαπανών για την αποκατάσταση ζημιών) έχουν αποφασίσει πως «ώς εκεί και μη παρέκει». Θέλουν τα αυτονόητα: πανεπιστήμια που φυλάσσονται από δικούς τους φύλακες απ’ όσους θέλουν να τα σπάσουν, ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά όχι ουσιών ή εύφλεκτων υλών, πανεπιστημιακό άσυλο που προστατεύει τους πάντες απέναντι στην αυθαιρεσία τόσο του κράτους όσο και διαφόρων συμμοριών. Δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και θα έχει μεγάλο κόστος γι’ αυτούς που θα μπουν μπροστά. Από την άλλη, όμως, η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε από τα πολλά βολεμένα «ανθρωπάκια» που έφτασαν χωρίς να το καταλάβουν ή να το αξίζουν στην κορυφή.Καιρός να αναδειχθούν, ειδικά από τα πανεπιστήμια, εκείνοι που αξίζουν να συγκριθούν με έναν Σβώλο, έναν Κουμάντο, έναν Καράγιωργα...
kathimerini.gr
Ο Γεώργιος Κουμάντος (12 Φεβρουαρίου 1925 - 16 Αυγούστου 2007) ήταν καθηγητής αστικού δικαίου στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών.Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιός του Αναστασίου Κουμάντου, νομικού στο επάγγελμα, και σπούδασε νομικά στη νομική σχολή του πανεπιστήμιο Αθηνών . Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, για την οποία και φυλακίστηκε. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα και το 1960 έγινε υφηγητής του αστικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1968 απολύθηκε απο την πανεπιστημιακή του θέση λόγω των αντιδικτατορικών του φρονημάτων.[1] Για την συμμετοχή του στην "Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων" συνελλήφθη και εξορίστηκε το 1972 αρχικά στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας και εν συνεχεία στο Θέρμο Τριχωνίδας. Μετά την πτώση της Χούντας επανήλθε στη θέση του και το 1975 εξελέγη καθηγητής του αστικού δικαίου. Το 1993 έγινε ομότιμος καθηγητής.[1]Ως νομικός έχει συγγράψει πλήθος επιστημονικών έργων ενώ έχει συμμετάσχει και σε αρκετές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές ως μέλος ή πρόεδρος, σημαντικότερη των οποίων ήταν αυτή για την σύνταξη του νέου νόμου περι πνευματικής ιδιοκτησίας, στην οποία ήταν πρόεδρος. Επίσης έχει διατελέσει πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πνευματική Ιδιοκτησία, Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νομικής Συνεργασίας και της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, ad hoc δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ.α.[2] Στις εκλογές του 2000 διορίστηκε απο την κυβέρνηση Σημίτη στην θέση του υπηρεσιακού υπουργού εσωτερικών.[3] Είχε τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα "Η Καθημερινή", της οποίας ήταν αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο.[2]Απεβίωσε στις 16 Αυγούστου 2007 στην Αθήνα. Για τον θάνατό του δηλώσεις έκαναν οι Κάρολος Παπούλιας, πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρίστος Κίττας, πρύτανης, κ.α.
http://el.wikipedia.org/
Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_2036.html#ixzz0ZCQZpO4f
Έτσι τιμάται η μνήμη ενός δολοφονημένου εφήβου;
Έτσι ήθελε να δει τη σημαία μας ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος; Για ποιο λόγο αμαυρώνεται η ημέρα μνήμης; Ποιος ωφελείται;
Απελευθέρωσαν σκόπιμα τον ιό;
Ανθρωποκτόνος καπιταλισμός και νεοφιλελευθερισμός! Και κάποιοι μας μιλούν για «εταιρική ευθύνη»! Η απάτη της νέας γρίπης (των χοίρων) αποκαλύπτεται συνεχώς, ενώ παράλληλα, η απροθυμία των Ευρωπαίων πολιτών να εμβολιαστούν, αναδεικνύει κάτι πολύ υγιές: οι πολίτες αντιδρούν και δεν υποτάσσονται στα κελεύσματα των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών και των γραφειοκρατών-λαδοπόντικων, που τους υπηρετούν. Κι ας γίνεται προπαγανδιστικά λόγος για πανδημία... Ήδη, κάποιες φαρμακευτικές τρέχουν και δεν φτάνουν... Όπως όλα δείχνουν, πλησιάζει η ώρα που θα αποκαλυφθεί η αλήθεια: ότι ο εργαστηριακός ιός της γρίπης των χοίρων απελευθερώθηκε σκόπιμα, ώστε να πουλήσουν οι εταιρείες τα εμβόλια. Ήδη, η γαλλική κυβέρνηση έχει προσφύγει από το περασμένο καλοκαίρι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κατά των εταιρειών Baxter, Roche & Pharma στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτά τουλάχιστον έγραψε ο γαλλικός Τύπος. Και δεν τα λένε αυτά μόνο οι Γάλλοι. Ανάλογες ενστάσεις έχει εκφράσει και το American Medical Association, ενώ πολλές είναι και οι καταγγελίες από ιατρούς στο αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης (United States Department of Justice). Όπως όλα δείχνουν, τα διεθνή ΜΜΕ συμμετείχαν στην ευρεία εξαπάτηση του ευρωπαϊκού κοινού. Και το θέμα πήρε τη διάσταση που οι διεφθαρμένοι CEO ήθελαν... Κάποιες χώρες δεν πάτησαν την πεπονόφλουδα και απαγόρευσαν τα εμβόλια. Οι κυβερνήσεις της Νέας Ζηλανδίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Σουηδίας και του Μεξικού, απαγόρευσαν τη χορήγηση εμβολίων. «Για να πουληθούν τα φάρμακά μαςπρέπει να εφεύρουμε αρρώστιες», είπε κάποιος στα μέσα του Σεπτεμβρίου 2005, σε Πανευρωπαϊκή Ιατρική Σύνοδο, που διεξήχθη στη Μάλτα, με χορηγούς πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, σύμφωνα τουλάχιστον με τη γαλλική εφημερίδα «Le Monde Diplomatique». Εκεί, ο γενικός διευθυντής του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας τόνισε ότι «δεν γνωρίζουμε πότε αλλά μία πανδημία γρίπης αναμένεται να πραγματοποιηθεί. Λείπει μόνον μία συνθήκη για την πραγματοποίηση αυτού του γεγονότος, ένας ιός ικανός να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο», ενώ, σύμφωνα με τον τύπο, ακούστηκε και το εξής φοβερό: «ο αντιγριπικός εμβολιασμός συνιστάται, διότι θωρακίζει τονοργανισμό και σαν ψυχολογική συνήθεια»! Κάποιοι μας θέλουν όπως και να έχει, άρρωστους, ενώ μας ζητούν να παίρνουμε φάρμακα για αυθυποβολή. 
