«Καποδίστριας ΙΙ»: Η Ευρυτανία μας χρειάζεται όλους ενωμένους!Ύστερα κι από τις τελευταίες εξαγγελίες του αρμοδίου Υπουργού η νέα διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας με την εφαρμογή του «Καποδίστρια 2» είναι πλέον δεδομένη. Η υλοποίηση του «Κ. 2» θα περιλαμβάνει ευρύτερες συνενώσεις δήμων, καθώς και συνενώσεις νομών και θα συμπεριλάβει φυσικά και το νομό μας, με μάλλον δυσμενείς συνέπειες. Η Ευρυτανία, όμως, συγκεντρώνει χαρακτηριστικά βάσει των οποίων θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ιδιώνυμη περίπτωση. Προς τούτο υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση, η οποία είχε διατυπωθεί και στο παρελθόν, και την οποία, δυστυχώς, δεν είδαμε προβάλλουν στα σχετικά fora οι αρμόδιοι εκπρόσωποι του νομού.
Βασική προσέγγιση των εκπροσώπων μας σε σχετικές συζητήσεις, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, ήταν (α) ότι ο κυοφορούμενος θεσμός του Περιφερειάρχη θα πρέπει να είναι αιρετός και (β) ότι ο νομός Ευρυτανίας είναι ανοικτός για συνένωση-προσάρτηση σε οποιονδήποτε όμορο μεγαλύτερο νομό. Από τα ίδια δε δημοσιεύματα διαφαίνεται διαμάχη ως προς το αν θα προσαρτηθεί ο νομός μας στην Αιτωλοακαρνανία ή την Φθιώτιδα... Πέραν
τούτων, ουδέν! Δηλαδή, σε σχέση με την προοπτική της Ευρυτανίας εντός του Κ. 2 προκρίνεται το αν ο Περιφεριάρχης θα εκλέγεται ή όχι; Ίσως, αυτό να ενδιαφέρει κάποιους από τους ασχολούμενους με τα κοινά, σίγουρα πάντως δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί τους Ευρυτάνες.
Προκαλεί δε εύλογη απορία και ερωτηματικά γιατί η Ευρυτανία δεν διεκδικεί, επιτέλους, ό,τι είναι δίκαιο και συμφέρον για την ίδια αλλά αγωνιά σε ποιον όμορο νομό θα προσκοληθεί ωσάν ο πτωχός συγγενής.
Η προσφορότερη λύση για την ομαλότερη ένταξη του νομού στη νέα φάση διοικητικής αναδιάρθωσης φαίνεται να είναι η διεύρυνση του νομού με την προσάρτηση σε αυτόν ορεινών περιοχών από τους όμορους νομούς που αποτελούν φυσική γεωγραφική συνέχεια των βουνών της Ευρυτανίας, ώστε ο διευρυμένος πλέον νομός Ευρυτανίας να αντιμετωπίζεται ως ένας «ορεινός» νομός με ιδιαίτερες ανάγκες, που θα μπορεί, επίσης, να προσφέρει ιδιαίτερα προϊόντα, υπηρεσίες κι επαγγελματικές ευκαιρίες. Σημειώνεται δε ότι αυτή η πρόταση δεν ακούγεται για πρώτη φορά, αλλά είχε διατυπωθεί παλαιότερα (1998) σε σχετική ημερίδα με τίτλο «Ευρύτερη Ευρυτανία» (βλ. «Ευρυτανικός Τύπος» 10.10.2007).
Σκοπός δε μίας τέτοιας διεύρυνσης θα είναι η ανάδειξη του ιδιαίτερου χαρακτήρα και πολιτισμού της αποκλειστικά ορεινής αυτής περιφέρειας ή νομαρχίας και η εφαρμογή ενός μοντέλου ανάπτυξης προσαρμοσμένου στις ιδιομορφίες, τις ανάγκες και τις δυνατότητες μιας τέτοιας περιοχής. Μία τέτοια Ευρυτανία, με τις κατάλληλες υποδομές – την υλοποίηση των οποίων θα μπορεί να διεκδικήσει μόνο ως αυθύπαρκτη διοικητική περιφέρεια και όχι ως ο πτωχός συγγενής μίας περιφερείας στην οποία θα έχει προσκολληθεί – θα μπορέσει να αποτελέσει πρότυπο οικολογικού παραδείσου προστατευομένου από Διεθνείς Συνθήκες και Οργανισμούς για την προστασία του περιβάλλοντος, μοντέλο ανάπτυξης ήπιου εναλλακτικού ορεινού τουρισμού, έδρα Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Επιπέδου Σχολής με ειδίκευση στις υπηρεσίες ορεινού τουρισμού ή/και ορεινών βιολογικών καλλιεργειών, ορεινής δασοπονίας κ.ά.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η Ευρυτανία είναι ο πιο παραμελημένος νομός, τουλάχιστον στη Νότια Ελλάδα. Προσωπικώς, με λυπεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης από την εποχή του πατέρα μου – δεκαετία του ’50 – συνεχίζεται και σήμερα με νέους της γενιάς μας, μειώνοντας τραγικά και με γεωμετρική πρόοδο τους μονίμους κατοίκους του νομού μας. Ταυτόχρονα, η έλλειψη στοιχειωδών υποδομών (οδικό δίκτυο, σύγχρονες τηλεπικοινωνίες, επαγγελματικές δυνατότητες κ.ά.) αποτρέπουν νέους καταγόμενους από την Ευρυτανία να επανεγκατασταθούν στον τόπο καταγωγής των.
Είναι αδιανόητο για ένα νομό, τον οποίον επισκεπτόμενοι πολλοί πολιτικοί και άλλοι θαυμάζουν, εκθειάζοντας παράλληλα το μοναδικά πανέμορφο και αμόλυντο ευρυτανικό τοπίο, να μην έχει σύχρονο οδικό δίκτυο με κραυγαλέο παράδειγμα την, τουλάχιστον ύποπτη και σίγουρα εγκληματική για την τύχη του νομού, καθυστέρηση ολοκλήρωσης της «Παραμεγδοβίου Οδού» κατά έναν και πλέον αιώνα!!! Αυτά, όμως, μπορεί η Ευρυτανία να τα διεκδικήσει ως αυθύπαρκτη διευρυμένη ορεινή διοικητική περιφέρεια, διαχειριζόμενη προγράμματα προσαρμοσμένα στις ανάγκες της και όχι ως ένας ακόμη δήμος ενός μεγαλυτέρου νομού.
Στοιχεία του χαρακτήρος των Ευρυτάνων όπως η λεβεντιά, η αξιοπρέπεια, το ανυπότακτο πνεύμα, η μαχητικότητα, η ικανότητα για δημιουργία από το μηδέν σε ξένους τόπους, αλλά κυρίως η αγάπη για μία ιδιαίτερη πατρίδα γεμάτη δύσκολα προσβάσιμους και καλλιεργήσιμους ορεινούς όγκους, που λίγοι μπορούν να την κατανοήσουν, επιβάλλουν τη διεκδίκηση, έστω και τώρα, μιας καλύτερης προοπτικής για την Ευρυτανία σε κάθε επίπεδο. Αν η Ευρυτανία απορροφηθεί από κάποιον μεγαλύτερο γειτονικό νομό, είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα είναι και πάλι η «ριγμένη» της υπόθεσης, αφού είναι νόμος της κοινωνίας που ζούμε ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Οι παππούδες και οι πατεράδες μας υπήρξαν πρωτοπόροι στους αγώνες για ανεξαρτησία από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας έως και τον πρόσφατο αντιστασιακό αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανυπότακτου πνεύματος των Ευρυτάνων αποτελεί το γεγονός ότι ενώ πολλά τοπωνύμια επαναλαμβάνονται στον Ελλαδικό χάρτη, τα Άγραφα, λόγω της ιδιαίτερης ιστορίας τους, απαντώνται μόνο στην περίκλειστη από ορεινούς όγκους Ευρυτανία. Αδικούμε την προγονική μας παρακαταθήκη αν θεωρούμε ότι συμπατριώτες μας σε άλλα μέρη της Ελλάδος από βορά έως νότο, μπόρεσαν και αντιστάθηκαν στον «Καποδίστρια 1» παραμένοντας «Κοινότητες», ενώ οι Ευρυτάνες με αυτή την ιστορική παρακαταθήκη και προσφορά στην Ελλάδα δεν μπορούν να ανατρέψουν σχέδια τεχνοκρατών των Βρυξελλών, της Αθήνας ή από όπου αλλού προέρχονται, που στοχεύουν όχι στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και την ανάπτυξη των νέων διοικητικών περιοχών που θα προκύψουν, αλλά στον συγκεντρωτικό, ολοκληρωτικό έλεγχό τους από την Ελληνική και κατ’ ουσίαν από την Ευρωπαϊκή κεντρική διοίκηση με συνέπεια τον τελειωτικό μαρασμό τους. Αν μας έχει μείνει κάτι για να υπερηφανευόμαστε σήμερα σε αυτή τη χώρα είναι η ιστορική μας κληρονομία, ιδιαιτέρως δε όσον αφορά την ανάδειξη και την υπεράσπιση αξιών και αρχών όπως η δημοκρατία και η ελευθερία, σωματική και, κυρίως, πνευματική. Οι αρχές αυτές ήταν τα θεμέλια για την ανάπτυξη του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού και του αποκαλουμένου σήμερα «Ευρωπαϊκού κεκτημένου».
Εναλλακτική πρόταση για τον νομό μας υπάρχει! Αρκεί να τη διεκδικήσουμε. Στο κάτω-κάτω ως ο νομός με τη μεγαλύτερη, ίσως, και κυρίως με τη συνεχιζόμενη εσωτερική μετανάστευση λόγω ανυπαρξίας κινήτρων και υποδομών για τους νέους δεν τους οφείλουμε κι άλλα. Αντίθετα, μας οφείλουν!
Εν όψει της προδιαγεγραμμένης – ούτως ή άλλως – καταργήσεως του νομού, δεν περισσεύει χώρος για μικροπολιτικές επιδιώξεις και σκοπιμότητες. Η Ευρυτανία μας έχει ανάγκη όλους, ενωμένους και μαχητικούς!
Γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η άμεση συγκρότηση διακομματικής επιτροπής με συμμετοχή εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων και πολιτιστικών φορέων του νομού και επικεφαλής τους εκπροσώπους του νομού σε κοινοβουλευτικό και νομαρχιακό επίπεδο, η οποία θα προβάλλει και θα προωθήσει με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο – ακόμη και σε Ευρωπαϊκό – την πρόταση για διεύρυνση των υφισταμένων ορίων του νομού με σκοπό τη δημιουργία μίας ιδιαίτερης «ορεινής περιφέρειας» με κίνητρα για την παραμονή και την εγκατάσταση πληθυσμού σε αυτή και την περαιτέρω ανάπτυξή της με δραστηριότητες επικεντρωμένες στην ορεινή της μορφολογία.
εκδηλώσεως της Κυριακής βεβήλωσαν το μνημείο των θυμάτων της ΕΛΔΥΚ το 1974 που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αγίου Πολυκάρπου και Πελασγίας στο Περιστέρι. «Έχουμε χορτάσει από εχθρούς και επιθέσεις, για να μας πτοήσει κάτι τέτοιο», δήλωσαν οι διοργανωτές της εκδήλωσης συνεχίζοντα λέγοντας «ότι η εκδήλωση θα διεξαχθεί κανονικά το πρωί της Κυριακής».
εκδηλώσεως της Κυριακής βεβήλωσαν το μνημείο των θυμάτων της ΕΛΔΥΚ το 1974 που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αγίου Πολυκάρπου και Πελασγίας στο Περιστέρι. «Έχουμε χορτάσει από εχθρούς και επιθέσεις, για να μας πτοήσει κάτι τέτοιο», δήλωσαν οι διοργανωτές της εκδήλωσης συνεχίζοντα λέγοντας «ότι η εκδήλωση θα διεξαχθεί κανονικά το πρωί της Κυριακής».
