ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ!
Αρκετά χρόνια μετά, ο Αντώνης Σαμαράκης παραμένει επίκαιρος. Ιδιαιτέρως δε όταν στην «ειρηνική» (;) Ελλάδα του 2007 μ.Χ. θρηνούμε, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφεται το παρόν, 64 νεκρούς από την εθνική τραγωδία των τελευταίων ημερών, ο θάνατος των οποίων οφείλεται σε πυρκαϊές!!! Ο κρατικός μηχανισμός της μεταπολίτευσης, μετά την «αλλαγή», τον «εκσυγχρονισμό» και την «επανίδρυση του κράτους», στέκεται θεατής, ανίκανος να αντιδράσει αποτελεσματικά, ανήμπορος να υπερασπιστεί τη ζωή και τις περιουσίες των ανθρώπων, τον φυσικό και ιστορικό πλούτο της χώρας μας, την ίδια την εθνική μας ασφάλεια απέναντι σε ένα νέο είδος πολεμικής επίθεσης εξαπολυομένης από έναν «άγνωστο» εχθρό, τον οποίο αδυνατούν να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν οι φανερές και μυστικές αρμόδιες υπηρεσίες αυτού του «κράτους», αν αυτό δικαιούται να χαρακτηρίζεται κράτος.
Η συλλογή πληροφοριών και ο σχεδιασμός πρόληψης ήταν μάλλον ανύπαρκτα χωρίς να διερευνηθούν και να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν σχετικές προ διμήνου προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση. Όπως απεδείχθη, κατόπιν εορτής βέβαια, αν από τότε είχαν ξεκινήσει περιπολίες στα δάση της πατρίδος μας, πολλοί εμπρηστικοί μηχανισμοί θα είχαν βρεθεί, πολλές φωτιές θα είχαν σβηστεί εν τη γεννέσει τους και πιθανόν αρκετοί εμπρηστές θα είχαν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω. Ακόμα, όμως, και όταν έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για κάτι οργανωμένο η κινητοποίηση ήταν ανεπαρκής. Γιατί δεν λειτούργησε αποτελεσματικά ο μηχανισμός Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτων Αναγκών; Μήπως γιατί ποτέ δεν είχε δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητά του; Γιατί ο στρατός δεν κλήθηκε, έστω και τότε, να περιπολεί στα δάση που ήταν ακόμα ανέπαφα από τη φωτιά; Γιατί δεν κινητοποιήθηκαν οι εφεδρείες του στρατεύματος, έστω σε εθελοντική βάση; Γιατί, εφόσον κηρύχθηκε από την κυβέρνηση κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τα μηχανήματα του Μηχανικού, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν χρησιμοποιήθηκαν και δεν χρησιμοποιούνται, έστω και σήμερα, για τη διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών; Γιατί ο Α/ΓΕΕΘΑ κλήθηκε να συντονίσει τις επιχειρήσεις την τέταρτη μέρα από τον χώρο της καταστροφής και όχι από το κέντρο επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ, έχοντας μάλιστα μόλις αναλάβει καθήκοντα αφού ο προκάτοχος του «επιστρατεύτηκε» από την κυβέρνηση ως υποψήφιος βουλευτής; Ερωτήματα κοινής λογικής.
Οι συμπατριώτες μας που εθίγησαν από αυτή την πολεμική καταστροφή σίγουρα βασανίζονται από πολλά «γιατί»; Οι υπόλοιποι Έλληνες ανησυχούν για το πότε θα έρθει η σειρά τους. Το ίδιο αγωνιώδες ερώτημα και ανησυχία με κυριεύει όταν αναλογίζομαι ότι αυτό θα μπορούσε ή μπορεί να συμβεί στα παρθένα δάση της ιδιαίτερης πατρίδας μου της Ευρυτανίας…
Ίσως, όμως, τα χειρότερα να έπονται. Ίσως, βιώνουμε την πρώτη φάση ενός στρατιωτικά οργανωμένου σχεδίου αποψίλωσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας, κατά την «προφητεία» της Προέδρου της Βουλής. Αντικρύζοντας αυτό το θαμπό και αβέβαιο σκηνικό οι Έλληνες ζητούν μία φωτεινή ελπίδα, την οποία σίγουρα δεν μπορούν να προσφέρουν εκείνοι που δεν φρόντισαν να προλάβουν το κακό με την απορρόφηση εγκεκριμένων κονδυλίων της Ε.Ε. για έργα πυροπροστασίας.
Για όσους τολμούν να σκέπτονται ελεύθερα η ελπίδα αυτή ενσαρκώνεται στην προσπάθεια του ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος ενώνει τους Έλληνες ανεξαρτήτως κομματικών αφετηριών που ανήκουν στον περασμένο αιώνα, και στο αγώνα του Γιώργου ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ, του μόνου πολιτικού άνδρα της σύγχρονης Ελλάδας που απέδειξε έμπρακτα στο Ευρωκοινοβούλιο ότι αντιστέκεται στις μεθοδεύσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της παγκοσμιας πολτοποίησης των εθνικών ταυτοτήτων των λαών, δίνοντας διαρκείς σκληρές μάχες υπέρ των εθνικών μας δικαίων και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Επιτακτική ανάγκη και οιωνός αισιοδοξίας για τη σωτηρία της Ελλάδος και των επομένων γεννεών, το μέλλον των οποίων διαχειριζόμαστε σήμερα, είναι η μαχητική, ελεγκτική παρουσία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.