Η πτώση των αριστερών – «προοδευτικών»

Το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να αποτελέσει μία απάντηση στο άρθρο του κ. Διον. Παρούτσα με τίτλο "Η άνοδος των συντηρητικών" που δημοσιεύθηκε στα "ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ" στις 10.06.2009.
http://www.evrytanika.com/article.php?id=563

Μετά από δέκα ημέρες αναλύσεων, πανθομολογείται πλέον ότι μόνοι κερδισμένοι των Ευρωεκλογών είναι όσοι ψήφισαν ΛΑ.Ο.Σ. – όχι απαραίτητα επειδή όλοι είναι πιστοί οπαδοί του – αλλά επειδή ακριβώς ήταν το μόνο κόμμα που ιεράρχησε ως πρωτεύον θέμα τη λαθρομετανάστευση, το συνέδεσε με την Ευρώπη και κυρίως πρότεινε λύσεις: α) «στεγανοποίηση» των συνόρων, β) καθορισμός του ποσοστού μεταναστών που μπορεί να αντέξει η Ελλάδα ώστε και οι μετανάστες να διαβιούν ανθρώπινα και αξιοπρεπώς και γ)άσκηση πίεσης σε Ε.Ε. και Τουρκία για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου επαναπροώθησης.
Διότι, λύσεις στα προβλήματα υπάρχουν. Ο ισχυρισμός ότι ένα τέτοιο πρόβλημα δεν έχει λύση ή ότι μόνη λύση είναι η καταπολέμηση από την Ελλάδα της φτώχειας στις χώρες προέλευσης των μεταναστών (!) πιθανόν να εξυπηρετεί άλλα σχέδια ή να καταδεικνύει έλλειψη φαντασίας και ευρύνοιας για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι, επίσης, παράτολμο, αν όχι προσβλητικό, σε μία εδραιωμένη Δημοκρατία να αποκαλείς αβασάνιστα 366.615 Έλληνες ψηφοφόρους «ακροδεξιούς», ιδιαιτέρως δε όταν ο Πρόεδρος, οι εκλεγμένοι Βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος διακηρύττουν εδώ και εννέα χρόνια ότι δεν είναι ακροδεξιοί. Μήπως η κ. Νίκη Τζαβέλλα είναι ακροδεξιά; Εκτός αν ο προοδευτισμός της αριστερόστροφης δικτατορίας των «μεγάλων» ΜΜΕ επιβάλλει να αποδεικνύεις συνεχώς ότι δεν είσαι ελέφαντας. Πριν τις ευρωεκλογές η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης ήταν ακραία θέση. Μετά τις ευρωεκλογές υιοθετήθηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ η αριστερά (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) επιμένει στην πολιτική των ανοικτών συνόρων = ξέφραγου αμπελώνα. Ορισμένοι πήραν το μήνυμα των ευρωεκλογών έστω και καθυστερημένα, άλλοι πάλι δεν το έλαβαν καθόλου.
Απέβη δε ατυχής η προσπάθεια ορισμένων να καταδείξουν ότι «ο Καρατζαφέρης είναι μόνος του». Μόνος ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι πρακτικά αδύνατο να στελεχώνει μία δεκαμελή κοινοβουλευτική ομάδα, δύο θέσεις στην Ευρωβουλή και μία Νομαρχιακή Επιτροπή σε κάθε νομό της χώρας, εξαιρώντας τις Επιτροπές και τα Όργανα του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση, ο προσωπαγής χαρακτήρας οιουδήποτε κόμματος δεν καταργείται με την αντικατάσταση του όρου «Πρόεδρος» από τον όρο «Γενικός Γραμματέας» ή από την εκπροσώπηση του κόμματος στην τηλεμαχία από τον πρώην Πρόεδρο.
Ακόμη και μετά το αποτέλεσμα του 7,15% είναι απορίας άξιον πως κάποιοι επιμένουν να ετεροπροσδιορίζουν με όρους που νομίζουν ότι εξυπηρετούν την πολιτική τους επιβίωση ένα κόμμα, το οποίο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση επιβραβεύεται για τις πραγματικά προοδευτικές θέσεις και ρηξικέλευθες ιδέες που καταθέτει στην Βουλή και την Ευρωβουλή και την πάγια θέση του για διάλογο, όταν οι αριστερο-προοδευτικοί αρνούνται κάθε πρόταση συναίνεσης και διαλόγου απορρίπτοντας μονίμως τα πάντα.
Προφανώς, ο μισαλλόδοξος συντηρητισμός κάποιων «προοδευτικών» δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν – όχι να αποδεχθούν απαραίτητα – τη νέα ριζοσπαστική πολιτική πρόταση του ΛΑ.Ο.Σ., της οποίας η κοινωνική αποδοχή αυξάνεται σταθερά.
Αναντίρρητα, τον πρώτο λόγο στην ιεράρχηση των θεμάτων που απασχολούν τον ΛΑ.Ο.Σ. έχει η Πατρίδα, με στόχο τη διαφύλαξης της εδαφικής, πολιτικής και πολιτισμικής της ακεραιότητος σε συνδυασμό με την αποτελεσματική αντιμετώπιση των εθνικών προβλημάτων (Τουρκία, Σκόπια, λαθρομετανάστευση, υπογεννητικότητα, διεκδικήσεις των γειτόνων, επαναλειτουργία του Ι.Ν. της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη κατ’ εφαρμογή Ψηφίσματος του ΟΗΕ κ.ά.). Επιπλέον, τίθεται υπέρ της ελεύθερης αλλά όχι ασύδοτης οικονομίας, η οποία θα ρυθμίζεται από τον «πατριωτικό παρεμβατισμό» με γνώμονα την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών, οι οποίοι απαρτίζουν την πατρίδα και το έθνος συμπεριλαμβανομένου του Ελληνισμού της διασποράς. Με αυτά τα δεδομένα, σαφώς, ο ΛΑ.Ο.Σ. μπορεί να τοποθετηθεί στα δεξιά του πολιτικού συστήματος όπως το γνωρίζουμε, αλλά όχι στα άκρα δεξιά, αφού δεν έκανε ποτέ λόγο για ανωτερότητα της φυλής, για «εξόντωση» των λαθρομεταναστών κτλ.
Όσον αφορά την κοινωνική πολιτική, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εισήγηση του Γ. Καρατζαφέρη να μην κατάσχεται η πρώτη κατοικία για χρέη, πρόταση που με σημαντική καθυστέρηση υιοθέτησε η κυβέρνηση για ποσό μέχρι 20.000 Ευρώ. Καινοτόμες κοινωνικές προτάσεις αποτελούν επίσης, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η εξασφάλιση των στοιχειωδών ειδών για μία οικογένεια και η υλοποίηση της αποκέντρωσης με την ίδρυση κρατικών εργοστασίων στις ακριτικές περιοχές που θα παράγουν φθηνά είδη πρώτης ανάγκης για ασθενή βαλάντια. Πάγια θέση, επίσης,η εναντίωση στις πολυεθνικές και η απαίτηση να πωλούν και στην Ελλάδα τα προϊόντα τους στις τιμές της υπόλοιπης Ευρώπης. Υπ’ αυτή την έννοια, ο ΛΑ.Ο.Σ. θα μπορούσε να καταταχθεί στα αριστερά του Κοινοβουλίου.
Για τους λόγους αυτούς, είναι δύσκολο ακόμη και για τους προοδευτικούς να αντιληφθούν ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν μπορεί να ενταχθεί στα μεταπολιτευτικά και ψυχροπολεμικά «κλισέ», αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως ένα πατριωτικό, λαϊκό, αντιπαγκοσμιοποιητικό κόμμα, το οποίο δεν τάσσεται ούτε υπέρ της τυφλής υπακοής στα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων της υφιστάμενης Ε.Ε., ούτε υπέρ της εξόδου από αυτήν, αλλά υπέρ μιας Ενωμένης Ευρώπης των Εθνών με διακριτά σύνορα και πολιτισμικές ταυτότητες η οποία θα σταματήσει να αποτελεί Προξενείο των Η.Π.Α. στη Γηραιά Ήπειρο – θέση της Ομάδας IND/DEM στην οποία ανήκει ο ΛΑ.Ο.Σ. στην Ευρωβουλή.
Η εμμονή στην τοποθέτηση από τρίτους του ΛΑ.Ο.Σ. στα ακροδεξιά του πολιτικού κατεστημένου και η εσκεμμένη απόδοση ενός τέτοιου στρεβλού ετεροπροσδιορισμού στο 7,15% του εκλογικού σώματος, απορρέουν από την ιδεολογική δικτατορία της αριστεράς όπου ό,τι πατριωτικό – εθνικό βαπτίζεται ακροδεξιό· όπου η αντιμετώπιση της ασύδοτης λαθρομετανάστευσης, που τελικά υποβιβάζει την ποιότητα ζωής νομίμων και λαθραίων μεταναστών, βαπτίζεται ξενοφοβία· όπου η διαφύλαξη της πολιτιστικής ταυτότητας της κάθε χώρας χαρακτηρίζεται οπισθοδρομική και αντίκειται στην «προοδευτική» διεθνιστική ισοπέδωση των πάντων μέσω της εύπεπτης υποκουλτούρας και του αντιαισθητικού graffiti από τραίνα ως ανακαινισμένες Πανεπιστημιακές Σχολές, όπου ο φασισμός της προοδευτικής αριστεράς σε συνεργασία με το κατεστημένο της ΔΑΠ και της «δημοκρατικής» παράταξης δεν επέτρεψαν την κάθοδο στις φοιτητικές εκλογές της φοιτητικής οργάνωσης του ΛΑ.Ο.Σ. (Φ.Ο.Σ.).
Ενίοτε, ο φασισμός και οι ακρότητες προέρχονται και εξ αριστερών. Γρηγορείτε!