Το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να αποτελέσει μία απάντηση στο άρθρο του κ. Διον. Παρούτσα με τίτλο "Η άνοδος των συντηρητικών" που δημοσιεύθηκε στα "ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΑ ΝΕΑ" στις 10.06.2009.
http://www.evrytanika.com/article.php?id=563
Μετά από δέκα ημέρες αναλύσεων, πανθομολογείται πλέον ότι μόνοι κερδισμένοι των Ευρωεκλογών είναι όσοι ψήφισαν ΛΑ.Ο.Σ. – όχι απαραίτητα επειδή όλοι είναι πιστοί οπαδοί του – αλλά επειδή ακριβώς ήταν το μόνο κόμμα που ιεράρχησε ως πρωτεύον θέμα τη λαθρομετανάστευση, το συνέδεσε με την Ευρώπη και κυρίως πρότεινε λύσεις: α) «στεγανοποίηση» των συνόρων, β) καθορισμός του ποσοστού μεταναστών που μπορεί να αντέξει η Ελλάδα ώστε και οι μετανάστες να διαβιούν ανθρώπινα και αξιοπρεπώς και γ)άσκηση πίεσης σε Ε.Ε. και Τουρκία για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου επαναπροώθησης.
Διότι, λύσεις στα προβλήματα υπάρχουν. Ο ισχυρισμός ότι ένα τέτοιο πρόβλημα δεν έχει λύση ή ότι μόνη λύση είναι η καταπολέμηση από την Ελλάδα της φτώχειας στις χώρες προέλευσης των μεταναστών (!) πιθανόν να εξυπηρετεί άλλα σχέδια ή να καταδεικνύει έλλειψη φαντασίας και ευρύνοιας για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι, επίσης, παράτολμο, αν όχι προσβλητικό, σε μία εδραιωμένη Δημοκρατία να αποκαλείς αβασάνιστα 366.615 Έλληνες ψηφοφόρους «ακροδεξιούς», ιδιαιτέρως δε όταν ο Πρόεδρος, οι εκλεγμένοι Βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος διακηρύττουν εδώ και εννέα χρόνια ότι δεν είναι ακροδεξιοί. Μήπως η κ. Νίκη Τζαβέλλα είναι ακροδεξιά; Εκτός αν ο προοδευτισμός της αριστερόστροφης δικτατορίας των «μεγάλων» ΜΜΕ επιβάλλει να αποδεικνύεις συνεχώς ότι δεν είσαι ελέφαντας. Πριν τις ευρωεκλογές η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης ήταν ακραία θέση. Μετά τις ευρωεκλογές υιοθετήθηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ η αριστερά (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) επιμένει στην πολιτική των ανοικτών συνόρων = ξέφραγου αμπελώνα. Ορισμένοι πήραν το μήνυμα των ευρωεκλογών έστω και καθυστερημένα, άλλοι πάλι δεν το έλαβαν καθόλου.
Απέβη δε ατυχής η προσπάθεια ορισμένων να καταδείξουν ότι «ο Καρατζαφέρης είναι μόνος του». Μόνος ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι πρακτικά αδύνατο να στελεχώνει μία δεκαμελή κοινοβουλευτική ομάδα, δύο θέσεις στην Ευρωβουλή και μία Νομαρχιακή Επιτροπή σε κάθε νομό της χώρας, εξαιρώντας τις Επιτροπές και τα Όργανα του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση, ο προσωπαγής χαρακτήρας οιουδήποτε κόμματος δεν καταργείται με την αντικατάσταση του όρου «Πρόεδρος» από τον όρο «Γενικός Γραμματέας» ή από την εκπροσώπηση του κόμματος στην τηλεμαχία από τον πρώην Πρόεδρο.
Ακόμη και μετά το αποτέλεσμα του 7,15% είναι απορίας άξιον πως κάποιοι επιμένουν να ετεροπροσδιορίζουν με όρους που νομίζουν ότι εξυπηρετούν την πολιτική τους επιβίωση ένα κόμμα, το οποίο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση επιβραβεύεται για τις πραγματικά προοδευτικές θέσεις και ρηξικέλευθες ιδέες που καταθέτει στην Βουλή και την Ευρωβουλή και την πάγια θέση του για διάλογο, όταν οι αριστερο-προοδευτικοί αρνούνται κάθε πρόταση συναίνεσης και διαλόγου απορρίπτοντας μονίμως τα πάντα.
Προφανώς, ο μισαλλόδοξος συντηρητισμός κάποιων «προοδευτικών» δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν – όχι να αποδεχθούν απαραίτητα – τη νέα ριζοσπαστική πολιτική πρόταση του ΛΑ.Ο.Σ., της οποίας η κοινωνική αποδοχή αυξάνεται σταθερά.
Αναντίρρητα, τον πρώτο λόγο στην ιεράρχηση των θεμάτων που απασχολούν τον ΛΑ.Ο.Σ. έχει η Πατρίδα, με στόχο τη διαφύλαξης της εδαφικής, πολιτικής και πολιτισμικής της ακεραιότητος σε συνδυασμό με την αποτελεσματική αντιμετώπιση των εθνικών προβλημάτων (Τουρκία, Σκόπια, λαθρομετανάστευση, υπογεννητικότητα, διεκδικήσεις των γειτόνων, επαναλειτουργία του Ι.Ν. της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη κατ’ εφαρμογή Ψηφίσματος του ΟΗΕ κ.ά.). Επιπλέον, τίθεται υπέρ της ελεύθερης αλλά όχι ασύδοτης οικονομίας, η οποία θα ρυθμίζεται από τον «πατριωτικό παρεμβατισμό» με γνώμονα την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών, οι οποίοι απαρτίζουν την πατρίδα και το έθνος συμπεριλαμβανομένου του Ελληνισμού της διασποράς. Με αυτά τα δεδομένα, σαφώς, ο ΛΑ.Ο.Σ. μπορεί να τοποθετηθεί στα δεξιά του πολιτικού συστήματος όπως το γνωρίζουμε, αλλά όχι στα άκρα δεξιά, αφού δεν έκανε ποτέ λόγο για ανωτερότητα της φυλής, για «εξόντωση» των λαθρομεταναστών κτλ.
Όσον αφορά την κοινωνική πολιτική, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εισήγηση του Γ. Καρατζαφέρη να μην κατάσχεται η πρώτη κατοικία για χρέη, πρόταση που με σημαντική καθυστέρηση υιοθέτησε η κυβέρνηση για ποσό μέχρι 20.000 Ευρώ. Καινοτόμες κοινωνικές προτάσεις αποτελούν επίσης, η αντιμετώπιση της ανεργίας, η εξασφάλιση των στοιχειωδών ειδών για μία οικογένεια και η υλοποίηση της αποκέντρωσης με την ίδρυση κρατικών εργοστασίων στις ακριτικές περιοχές που θα παράγουν φθηνά είδη πρώτης ανάγκης για ασθενή βαλάντια. Πάγια θέση, επίσης,η εναντίωση στις πολυεθνικές και η απαίτηση να πωλούν και στην Ελλάδα τα προϊόντα τους στις τιμές της υπόλοιπης Ευρώπης. Υπ’ αυτή την έννοια, ο ΛΑ.Ο.Σ. θα μπορούσε να καταταχθεί στα αριστερά του Κοινοβουλίου.
Για τους λόγους αυτούς, είναι δύσκολο ακόμη και για τους προοδευτικούς να αντιληφθούν ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν μπορεί να ενταχθεί στα μεταπολιτευτικά και ψυχροπολεμικά «κλισέ», αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως ένα πατριωτικό, λαϊκό, αντιπαγκοσμιοποιητικό κόμμα, το οποίο δεν τάσσεται ούτε υπέρ της τυφλής υπακοής στα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων της υφιστάμενης Ε.Ε., ούτε υπέρ της εξόδου από αυτήν, αλλά υπέρ μιας Ενωμένης Ευρώπης των Εθνών με διακριτά σύνορα και πολιτισμικές ταυτότητες η οποία θα σταματήσει να αποτελεί Προξενείο των Η.Π.Α. στη Γηραιά Ήπειρο – θέση της Ομάδας IND/DEM στην οποία ανήκει ο ΛΑ.Ο.Σ. στην Ευρωβουλή.
Η εμμονή στην τοποθέτηση από τρίτους του ΛΑ.Ο.Σ. στα ακροδεξιά του πολιτικού κατεστημένου και η εσκεμμένη απόδοση ενός τέτοιου στρεβλού ετεροπροσδιορισμού στο 7,15% του εκλογικού σώματος, απορρέουν από την ιδεολογική δικτατορία της αριστεράς όπου ό,τι πατριωτικό – εθνικό βαπτίζεται ακροδεξιό· όπου η αντιμετώπιση της ασύδοτης λαθρομετανάστευσης, που τελικά υποβιβάζει την ποιότητα ζωής νομίμων και λαθραίων μεταναστών, βαπτίζεται ξενοφοβία· όπου η διαφύλαξη της πολιτιστικής ταυτότητας της κάθε χώρας χαρακτηρίζεται οπισθοδρομική και αντίκειται στην «προοδευτική» διεθνιστική ισοπέδωση των πάντων μέσω της εύπεπτης υποκουλτούρας και του αντιαισθητικού graffiti από τραίνα ως ανακαινισμένες Πανεπιστημιακές Σχολές, όπου ο φασισμός της προοδευτικής αριστεράς σε συνεργασία με το κατεστημένο της ΔΑΠ και της «δημοκρατικής» παράταξης δεν επέτρεψαν την κάθοδο στις φοιτητικές εκλογές της φοιτητικής οργάνωσης του ΛΑ.Ο.Σ. (Φ.Ο.Σ.).
Ενίοτε, ο φασισμός και οι ακρότητες προέρχονται και εξ αριστερών. Γρηγορείτε!
Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Ευρωεκλογές 2009 Η ψήφος μας έχει δύναμη, η παραλία μπορεί να περιμένει!
Τέσσερις μόλις ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές δύο είναι τα κυρίαρχα ερωτήματα. Πρώτον, αν θα πρέπει να ψηφίσουμε. Δεύτερον, εφόσον το αποφασίσουμε, ποιό κόμμα να ψηφίσουμε.
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο. Αναμφισβήτητα το καλύτερο πολιτικό σύστημα είναι η Δημοκρατία και στις μέρες μας η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Βεβαίως, αυτή μπορεί να στερείται της αμεσότητος που υπήρχε όταν κάθε αρχαίος Αθηναίος επροσκαλείτο στο βήμα της Πνύκας με τη φράση «Τίς αγορεύειν βούλεται;». Αυτό έχει αντικατασταθεί εν μέρει από το Διαδίκτυο. Συνεπώς, στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ο πολίτης έχει μία και μόνη ευκαιρία να επηρεάσει άμεσα τα πράγματα και τις εξελίξεις. Τα πέντε λεπτά που αφιερώνει μέσα στο παραβάν. Με την ψήφο του μπορεί να επιδοκιμάσει ή να αποδοκιμάσει τα πολιτικά πρόσωπα – κόμματα ανάλογα με τα πεπραγμένα τους. Η αποχή ή το λευκό όσο κι αν αποτελεί μορφή διαμαρτυρίας ή αποδοκιμασίας δεν έχει την ίδια ισχύ όσο η ενσυνείδητη αποστέρηση της ψήφου από ένα κόμμα και η επιλογή ενός άλλου, επιλογή η οποία καταγράφεται. Η ψήφος είναι το ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο όπλο του πολίτη στη δημοκρατία. Κι αυτή την ευκαιρία, όσον αφορά τις Ευρωεκλογές, την έχει μία φορά κάθε πέντε χρόνια!
Ως προς το δεύτερο. Έχει επικρατήσει εσφαλμένως η αντίληψη ότι η ψήφος στις Ευρωεκλογές είναι χαλαρή, ως προς την επιλογή κόμματος. Δεν είναι καθόλου έτσι. Διότι δεν είναι καθόλου χαλαρή η οικονομική και εργασιακή πολιτική που χαράσσεται από την ΕΕ και την ΟΝΕ, διότι το κεκαλυμένο Ευρωσύνταγμα – η νέα Ευρωσυνθήκη δεν είναι καθόλου χαλαρή ως προς τα δικαιώματα των πολιτών και τις συνταγματικές διατάξεις κάθε κράτους-μέλους, τα οποία αποδυναμώνονται χάριν του Ευρωσυντάγματος, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται καθόλου χαλαρά το γεγονός ότι ξοδεύουμε το τελευταίο ΚΠΣ με χαμηλή απορροφητικότητα, δεν είναι καθόλου χαλαρά τα πρόστιμα που μας επιβάλλονται για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και δεν θα είναι καθόλου χαλαρή η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ με 99 Ευρωβουλευτές (υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα πλην ΛΑΟΣ), καθώς και η ένταξη των Σκοπίων ως «Μακεδονία» στην ΕΕ, όπως ήδη αναγνωρίζεται από συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους Πράσινους, και τον «Ριζοσπάστη» από το 1932.
Τί θα ψηφίσουμε λοιπόν;
Όχι την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διότι υπερασπίζονται σαφώς τις πολιτικές της ΕΕ, οι οποίες δεν ξέρουμε καν από που πηγάζουν και τι εξυπηρετούν. Διότι εξαιτίας της ανικανότητος και των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν παρουσιάζουμε τη χαμηλότερη απορροφητικότητα στα ΚΠΣ (η Ισπανία και η Πορτογαλία μπήκαν στην ΕΕ φτωχότεροι από εμάς και τώρα μας έχουν αφήσει πίσω). Γιατί και οι δύο έκριναν ότι οι Έλληνες πολίτες δεν είναι ώριμοι να αποφασίσουν δια δημοψηφισμάτων για το αν θέλουν το Ευρωσύνταγμα, για το αν θέλουν να ενταχθούν στο Ευρώ (ΟΝΕ), για το αν θέλουν το αβάσταχτο σύμφωνο σταθερότητος του Μάαστριχτ (το οποίο υπερψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ). Οι Έλληνες που θεμελίωσαν τη Δημοκρατία είναι λιγότερο ώριμοι από τους Ολλανδούς και τους Γάλλους; Γιατί και οι δύο (και ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) υπερψήφισαν στο Στρασβούργο την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν, στο οποίο αντιτάχθηκε ηρωϊκά ο Τάσος Παπαδόπουλος και οι Κύπριοι, ενώ και οι δύο υποστηρίζουν την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ. Γιατί και οι δύο εμπλέκονται σε σκάνδαλα, τα οποία συγκάλυψαν και μας κατήντησαν την πιο διεφθαρμένη χώρα της ΕΕ. Γιατί και οι δύο αρνούνται να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο εθνικό-κοινωνικό πρόβλημα της ΕΕ και της Ελλάδος - τη λαθρομετανάστευση! Τελικά, σε τί διαφέρουν;
Σίγουρα όχι το ΚΚΕ γιατί, πολύ απλά, δεν επιθυμεί τη συμμετοχή της Ελλάδος στην ΕΕ. Επιπλέον, γιατί τόσο η ιστορία του στο θέμα των Σκοπίων, όσο και η στάση του στην Ευρωβουλή φαλκιδεύει τα εθνικά μας συμφέροντα (στήριξη του Σχεδίου Ανάν, η καταψήφιση σειράς τροπολογιών του Γ. Καρατζαφέρη, για την προστασία των μειονοτήτων των Σκοπίων, για την απαγόρευση χρήσης ανακριβών προκλητικών όρων από γειτονικές χώρες, για την καθιέρωση του ονόματος «Βαρντάσκα» για τα Σκόπια (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) κλπ). Αφού, λοιπόν, δεν θέλει την ΕΕ, δεν χρειάζεται να βρίσκεται στην Ευρωβουλή και να ψηφίζει αντεθνικά.
Δεν θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ διότι τάσσεται υπέρ μιας παγκοσμιοποιημένης πολτοποιημένης πολυπολιτισμικότητας, προσπαθώντας να καταστήσει τους Έλληνες μειονότητα στη χώρα τους, συντάσσεται με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην επιβολής αβάσταχτων αντικοινωνικών πολιτικών (Μάαστριχτ), ενώ στην ΕΕ ανήκει στην ίδια ομάδα με το ΚΚΕ εδώ και 28 χρόνια. Άρα προς τι η φαγομάρα στο εσωτερικό;
Δεν θα ψηφίσουμε Οικολόγους γιατί ο πραγματικός λόγος ύπαρξής τους αποκαλύφθηκε περίτρανα από την εφημερίδα «Espresso» και δεν θα ψηφίσουμε τη Δράση των Μάνου-Κοντογιαννόπουλου, γιατί αποτελεί ολοφάνερα προσωπική τους απέλπιδα επιδίωξη για παραμονή στο πολιτικό σκηνικό αφού πέρασαν και οι δύο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Θα ψηφίσουμε εθνικά, δυναμικά και κυρίως ευρωπαϊκά, ανανεώνοντας την εμπιστοσύνη μας στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και τον Ευρωβουλευτή που έκανε ρεκόρ παρεμβάσεων και τροπολογιών υπέρ της Ελλάδος και συγκαταλέχθηκε στην τετράδα των καλύτερων ρητόρων στην Ευρωβουλή, τον Γ. Καρατζαφέρη. Ο ΛΑΟΣ, δια του Προέδρου του Γ. Καρατζαφέρη και του Πρέσβη Γ. Γεωργίου, έχει να επιδείξει πέντε χρόνια ακούραστης προσπάθειας σε δύο άξονες: 1) Την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων και την επιδίωξη μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής προσαρμόζοντας τις πολιτικές της ΕΕ στις ανάγκες των Ελλήνων, 2) Συμμετέχοντας στην ομάδα των Ευρωσκεπτικιστών (IND-DEM=Ανεξαρτησία-Δημοκρατία) μάχονται για μία Ευρωπαϊκη Ένωση διακριτών εθνικών κρατών, η οποία θα επανέλθει στο όραμα των ιδρυτών της και θα απεξαρτηθεί από τις ΗΠΑ.
Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί ότι μεταξύ των τροπολογιών που κατέθεσε ο Γ. Καρατζαφέρης επ’ ευκαιρία της έκθεσης ενταξιακής πορείας της Τουρκίας ήταν να αναγνωρισθούν οι γενοκτονίες των Ποντίων, Μικρασιατών, Κωνσταντινουπολιτών, να ξεκαθαρισθεί η τύχη των 1.619 αγνοουμένων της Κύπρου, να αποσυρθούν τα κατοχικά στρατεύματα από την Κύπρο, να τεθεί εκτός νόμου η φασιστική τουρκική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι, να αναγνωρισθεί αμέσως η Κύπρος από την Τουρκία κ.ά., τροπολογίες οι οποίες είχαν μόνο μερική στήριξη από τους υπόλοιπους Έλληνες Ευρωβουλευτές. Άραγε με τί από τα παραπάνω διαφωνούσαν εκείνοι που δεν στήριξαν τον κ. Καρατζαφέρη;
Επιπλέον, με πρωτοβουλία του κ. Καρατζαφέρη επεσκέφθησαν Ευρωβουλευτές τρεις φορές την Ελλάδα (Βεργίνα, Θερμοπύλες, Αγαθονήσι) οι οποίοι εξέδωσαν ψηφίσματα υπέρ της Ελληνικότητας της Μακεδονίας. Αν αυτά τα πέτυχε ένας Ευρωβουλευτής σε μία από τις μικρότερες ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, γεννώνται τα εύλογα ερώτηματα: Γιατί δεν έκαναν έστω τα μισά οι υπόλοιποι Ευρωβουλευτές των μεγάλων ομάδων; Τί είναι ικανοί να πετύχουν δύο ικανότατοι Ευρωβουλευτές του ΛΑΟΣ, όπως η κ. Τζαβέλλα και ο κ. Πλεύρης στην επόμενη πενταετία;
Τέλος, οι στόχοι που θέτει ο ΛΑΟΣ για την επόμενη πενταετία είναι ξεκάθαροι. Η ΕΕ πρέπει να προσδιορίσει σαφώς τα νοτιοανατολικά σύνορά της. Εάν αυτό γίνει, στη συνέχεια θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε άλλη βάση οι σχέσεις με την Τουρκία, όσον αφορά την επανεισδοχή λαθρομεταναστών, την απειλή πολέμου (casus belli) αν η Ελλάδα αυξήσει το θαλάσσιο χώρο της στα 12 ν.μ., την κατοχή στην Κύπρο, τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, ως παραβιάσεις, κατοχή και απειλές όχι πλέον κατά της Ελλάδος και της Κύπρου αλλά κατά της ΕΕ! Ψηφίζουμε λοιπόν ΛΑΟΣ, στηρίζουμε τις επιλογές του Γ. Καρατζαφέρη, του μόνου Έλληνα πολιτικού αρχηγού με εθνικό όραμα και πραγματικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό που απέδειξε ότι δεν μένει μόνο στα λόγια αλλά επιτυγχάνει έργα που για άλλους φαντάζουν αδύνατα ή αδιανόητα.
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο. Αναμφισβήτητα το καλύτερο πολιτικό σύστημα είναι η Δημοκρατία και στις μέρες μας η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Βεβαίως, αυτή μπορεί να στερείται της αμεσότητος που υπήρχε όταν κάθε αρχαίος Αθηναίος επροσκαλείτο στο βήμα της Πνύκας με τη φράση «Τίς αγορεύειν βούλεται;». Αυτό έχει αντικατασταθεί εν μέρει από το Διαδίκτυο. Συνεπώς, στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ο πολίτης έχει μία και μόνη ευκαιρία να επηρεάσει άμεσα τα πράγματα και τις εξελίξεις. Τα πέντε λεπτά που αφιερώνει μέσα στο παραβάν. Με την ψήφο του μπορεί να επιδοκιμάσει ή να αποδοκιμάσει τα πολιτικά πρόσωπα – κόμματα ανάλογα με τα πεπραγμένα τους. Η αποχή ή το λευκό όσο κι αν αποτελεί μορφή διαμαρτυρίας ή αποδοκιμασίας δεν έχει την ίδια ισχύ όσο η ενσυνείδητη αποστέρηση της ψήφου από ένα κόμμα και η επιλογή ενός άλλου, επιλογή η οποία καταγράφεται. Η ψήφος είναι το ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο όπλο του πολίτη στη δημοκρατία. Κι αυτή την ευκαιρία, όσον αφορά τις Ευρωεκλογές, την έχει μία φορά κάθε πέντε χρόνια!
Ως προς το δεύτερο. Έχει επικρατήσει εσφαλμένως η αντίληψη ότι η ψήφος στις Ευρωεκλογές είναι χαλαρή, ως προς την επιλογή κόμματος. Δεν είναι καθόλου έτσι. Διότι δεν είναι καθόλου χαλαρή η οικονομική και εργασιακή πολιτική που χαράσσεται από την ΕΕ και την ΟΝΕ, διότι το κεκαλυμένο Ευρωσύνταγμα – η νέα Ευρωσυνθήκη δεν είναι καθόλου χαλαρή ως προς τα δικαιώματα των πολιτών και τις συνταγματικές διατάξεις κάθε κράτους-μέλους, τα οποία αποδυναμώνονται χάριν του Ευρωσυντάγματος, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται καθόλου χαλαρά το γεγονός ότι ξοδεύουμε το τελευταίο ΚΠΣ με χαμηλή απορροφητικότητα, δεν είναι καθόλου χαλαρά τα πρόστιμα που μας επιβάλλονται για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και δεν θα είναι καθόλου χαλαρή η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ με 99 Ευρωβουλευτές (υποστηρίζεται από όλα τα κόμματα πλην ΛΑΟΣ), καθώς και η ένταξη των Σκοπίων ως «Μακεδονία» στην ΕΕ, όπως ήδη αναγνωρίζεται από συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, τους Οικολόγους Πράσινους, και τον «Ριζοσπάστη» από το 1932.
Τί θα ψηφίσουμε λοιπόν;
Όχι την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διότι υπερασπίζονται σαφώς τις πολιτικές της ΕΕ, οι οποίες δεν ξέρουμε καν από που πηγάζουν και τι εξυπηρετούν. Διότι εξαιτίας της ανικανότητος και των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν παρουσιάζουμε τη χαμηλότερη απορροφητικότητα στα ΚΠΣ (η Ισπανία και η Πορτογαλία μπήκαν στην ΕΕ φτωχότεροι από εμάς και τώρα μας έχουν αφήσει πίσω). Γιατί και οι δύο έκριναν ότι οι Έλληνες πολίτες δεν είναι ώριμοι να αποφασίσουν δια δημοψηφισμάτων για το αν θέλουν το Ευρωσύνταγμα, για το αν θέλουν να ενταχθούν στο Ευρώ (ΟΝΕ), για το αν θέλουν το αβάσταχτο σύμφωνο σταθερότητος του Μάαστριχτ (το οποίο υπερψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ). Οι Έλληνες που θεμελίωσαν τη Δημοκρατία είναι λιγότερο ώριμοι από τους Ολλανδούς και τους Γάλλους; Γιατί και οι δύο (και ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) υπερψήφισαν στο Στρασβούργο την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν, στο οποίο αντιτάχθηκε ηρωϊκά ο Τάσος Παπαδόπουλος και οι Κύπριοι, ενώ και οι δύο υποστηρίζουν την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ. Γιατί και οι δύο εμπλέκονται σε σκάνδαλα, τα οποία συγκάλυψαν και μας κατήντησαν την πιο διεφθαρμένη χώρα της ΕΕ. Γιατί και οι δύο αρνούνται να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο εθνικό-κοινωνικό πρόβλημα της ΕΕ και της Ελλάδος - τη λαθρομετανάστευση! Τελικά, σε τί διαφέρουν;Σίγουρα όχι το ΚΚΕ γιατί, πολύ απλά, δεν επιθυμεί τη συμμετοχή της Ελλάδος στην ΕΕ. Επιπλέον, γιατί τόσο η ιστορία του στο θέμα των Σκοπίων, όσο και η στάση του στην Ευρωβουλή φαλκιδεύει τα εθνικά μας συμφέροντα (στήριξη του Σχεδίου Ανάν, η καταψήφιση σειράς τροπολογιών του Γ. Καρατζαφέρη, για την προστασία των μειονοτήτων των Σκοπίων, για την απαγόρευση χρήσης ανακριβών προκλητικών όρων από γειτονικές χώρες, για την καθιέρωση του ονόματος «Βαρντάσκα» για τα Σκόπια (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) κλπ). Αφού, λοιπόν, δεν θέλει την ΕΕ, δεν χρειάζεται να βρίσκεται στην Ευρωβουλή και να ψηφίζει αντεθνικά.
Δεν θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ διότι τάσσεται υπέρ μιας παγκοσμιοποιημένης πολτοποιημένης πολυπολιτισμικότητας, προσπαθώντας να καταστήσει τους Έλληνες μειονότητα στη χώρα τους, συντάσσεται με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην επιβολής αβάσταχτων αντικοινωνικών πολιτικών (Μάαστριχτ), ενώ στην ΕΕ ανήκει στην ίδια ομάδα με το ΚΚΕ εδώ και 28 χρόνια. Άρα προς τι η φαγομάρα στο εσωτερικό;
Δεν θα ψηφίσουμε Οικολόγους γιατί ο πραγματικός λόγος ύπαρξής τους αποκαλύφθηκε περίτρανα από την εφημερίδα «Espresso» και δεν θα ψηφίσουμε τη Δράση των Μάνου-Κοντογιαννόπουλου, γιατί αποτελεί ολοφάνερα προσωπική τους απέλπιδα επιδίωξη για παραμονή στο πολιτικό σκηνικό αφού πέρασαν και οι δύο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Θα ψηφίσουμε εθνικά, δυναμικά και κυρίως ευρωπαϊκά, ανανεώνοντας την εμπιστοσύνη μας στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και τον Ευρωβουλευτή που έκανε ρεκόρ παρεμβάσεων και τροπολογιών υπέρ της Ελλάδος και συγκαταλέχθηκε στην τετράδα των καλύτερων ρητόρων στην Ευρωβουλή, τον Γ. Καρατζαφέρη. Ο ΛΑΟΣ, δια του Προέδρου του Γ. Καρατζαφέρη και του Πρέσβη Γ. Γεωργίου, έχει να επιδείξει πέντε χρόνια ακούραστης προσπάθειας σε δύο άξονες: 1) Την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων και την επιδίωξη μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής προσαρμόζοντας τις πολιτικές της ΕΕ στις ανάγκες των Ελλήνων, 2) Συμμετέχοντας στην ομάδα των Ευρωσκεπτικιστών (IND-DEM=Ανεξαρτησία-Δημοκρατία) μάχονται για μία Ευρωπαϊκη Ένωση διακριτών εθνικών κρατών, η οποία θα επανέλθει στο όραμα των ιδρυτών της και θα απεξαρτηθεί από τις ΗΠΑ.
Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί ότι μεταξύ των τροπολογιών που κατέθεσε ο Γ. Καρατζαφέρης επ’ ευκαιρία της έκθεσης ενταξιακής πορείας της Τουρκίας ήταν να αναγνωρισθούν οι γενοκτονίες των Ποντίων, Μικρασιατών, Κωνσταντινουπολιτών, να ξεκαθαρισθεί η τύχη των 1.619 αγνοουμένων της Κύπρου, να αποσυρθούν τα κατοχικά στρατεύματα από την Κύπρο, να τεθεί εκτός νόμου η φασιστική τουρκική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι, να αναγνωρισθεί αμέσως η Κύπρος από την Τουρκία κ.ά., τροπολογίες οι οποίες είχαν μόνο μερική στήριξη από τους υπόλοιπους Έλληνες Ευρωβουλευτές. Άραγε με τί από τα παραπάνω διαφωνούσαν εκείνοι που δεν στήριξαν τον κ. Καρατζαφέρη;
Επιπλέον, με πρωτοβουλία του κ. Καρατζαφέρη επεσκέφθησαν Ευρωβουλευτές τρεις φορές την Ελλάδα (Βεργίνα, Θερμοπύλες, Αγαθονήσι) οι οποίοι εξέδωσαν ψηφίσματα υπέρ της Ελληνικότητας της Μακεδονίας. Αν αυτά τα πέτυχε ένας Ευρωβουλευτής σε μία από τις μικρότερες ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, γεννώνται τα εύλογα ερώτηματα: Γιατί δεν έκαναν έστω τα μισά οι υπόλοιποι Ευρωβουλευτές των μεγάλων ομάδων; Τί είναι ικανοί να πετύχουν δύο ικανότατοι Ευρωβουλευτές του ΛΑΟΣ, όπως η κ. Τζαβέλλα και ο κ. Πλεύρης στην επόμενη πενταετία;
Τέλος, οι στόχοι που θέτει ο ΛΑΟΣ για την επόμενη πενταετία είναι ξεκάθαροι. Η ΕΕ πρέπει να προσδιορίσει σαφώς τα νοτιοανατολικά σύνορά της. Εάν αυτό γίνει, στη συνέχεια θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε άλλη βάση οι σχέσεις με την Τουρκία, όσον αφορά την επανεισδοχή λαθρομεταναστών, την απειλή πολέμου (casus belli) αν η Ελλάδα αυξήσει το θαλάσσιο χώρο της στα 12 ν.μ., την κατοχή στην Κύπρο, τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, ως παραβιάσεις, κατοχή και απειλές όχι πλέον κατά της Ελλάδος και της Κύπρου αλλά κατά της ΕΕ! Ψηφίζουμε λοιπόν ΛΑΟΣ, στηρίζουμε τις επιλογές του Γ. Καρατζαφέρη, του μόνου Έλληνα πολιτικού αρχηγού με εθνικό όραμα και πραγματικό ευρωπαϊκό προσανατολισμό που απέδειξε ότι δεν μένει μόνο στα λόγια αλλά επιτυγχάνει έργα που για άλλους φαντάζουν αδύνατα ή αδιανόητα.
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009
Το αληθινό πρόσωπο του Μιχάλη Τρεμόπουλου
Βίντεο - σοκ για τους οικολόγους πράσινους
28.5.2009
Θεσσαλονίκη, 13 Νοεμβρίου 2006. Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», ενός βιβλίου που αξιοποιείται έντονα από τη σκοπιανή προπαγάνδα για την απόδειξη ενός παιδικού παραμυθιού που γίνεται πιστευτό από όλους όσοι αγνοούν την Ιστορία. Δηλαδή, για την ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους διάφορου από το ελληνικό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται για ελληνικό αναγνωστικό, αλλά για εγχειρίδιο γραμμένο στο ιδίωμα των Σκοπίων. Δίπλα στο πάνελ ένα πανό όπου δέσποζε το πρόσωπο του Γκότσε Ντέλτσεφ, του εθνικού ήρωα της FYROM. Ανάμεσα στους παρουσιαστές του βιβλίου ο εκπρόσωπος του κόμματος Ουράνιο Τόξο κ. Βοσκόπουλος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικά Μακεδόνας για πολιτικούς λόγους», ο κ. Ονσούνογλου που συστήθηκε ως «Οθωμανός», ο κ. Τριαρίδης που είπε ότι είναι «ελληνόγλωσσος Σαλονικιός» και... ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος! Ο εσχάτως διάσημος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων.
Η τηλεοπτική σιωπή
Σε αυτή την εκδήλωση, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελληνική, ο κ. Τρεμόπουλος μίλησε πολύ ανοιχτά για τα εθνικά μας θέματα, την έννοια της πατρίδας, τη Μακεδονία, τα Σκόπια, τις μειονότητες και τα ζητήματα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων και των συλλογικοτήτων. Αυτά αποφεύγει να τα επαναλάβει, αν και έχει δεχτεί επανειλημμένως προκλήσεις και προσκλήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ από συνομιλητές, κυρίως του ΛΑΟΣ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι επί του Μακεδονικού απόψεις του είναι μάλλον αντιδημοφιλείς, ενώ ο γενικός και αόριστος όρος «οικολογία» είναι συμπαθέστατος και συνιστά δημοσκοπικό... πασπαρτού. Ομως, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς πολιτικού διαλόγου που οφείλουν να κάνουν τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Τρεμόπουλος οφείλει στο κοινό, αλλά και στον εαυτό του, ξεκάθαρες εξηηγήσεις, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Οπως ακριβώς στάθηκε εκείνη τη δύσκολη μέρα όπου παρουσιάζοντας το «Μακεδονικό Αναγνωστικό» δέχτηκε τις ερωτήσεις αντιφρονούντων εθνικιστών, απλών Θεσσαλονικιών νέων, ηλικιωμένων και δημόσιων προσώπων, χωρίς να αποφύγει καμία απάντηση. Περιήλθε, λοιπόν, με κάπως «κινηματογραφικό» τρόπο στην κατοχή μας το βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου και παραθέτουμε κάποια σημαντικά σημεία από τις παρεμβάσεις του κ. Τρεμόπουλου προς κρίση του κοινού.
«Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική»
Στην εκκίνηση της δικής του εισήγησης ο κ. Τρεμόπουλος όρισε την πατρίδα με έναν τρόπο που ενδέχεται να ξενίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η παιδική μας ηλικία: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση τους διοργανωτές αυτής της συνέντευξης Τύπου, η οποία έχει στόχο να παρουσιάσει αυτό το βιβλίο. Ηδη έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα και προκάλεσε αντίστοιχο ενδιαφέρον από κάποιους πολιτικά περιθωριακούς κύκλους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι στην αιχμή του δόρατος ενός κλίματος που έχει μάθει να πουλάει και να ζει από τον πατριωτισμό. Η ιστορία του θεσμού του έθνους-κράτους έχει δύο, δυόμισι αιώνες βάθος. Βέβαια, άλλα είναι τα σύνολα εκείνα πάνω στα οποία ένας άνθρωπος αποκτούσε και αποκτά ταυτότητα. Βέβαια, για να χαραχθούν κάποιες γραμμές συνόρων έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Αυτό που μένει είναι η πραγματικά σοφή προσέγγιση, επιστημονική μεν, αλλά πολύ απλή, ότι πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Εκεί ξαναρχόμαστε και τελικά αυτό είναι που αγαπάμε και αυτό εμείς τουλάχιστον είμαστε διαθέσιμοι να υπερασπίσουμε».Στη συνέχεια, η τοποθέτησή του θα μπορούσε να απογοητεύσει όλους τους Ελληνες που έχουν εδραία πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους μας. Ο αρχηγός του κόμματος Οικολόγοι Πράσινοι... έγραψε ιστορία αναφέροντας ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης». Παραθέτουμε την ακριβή απομαγνητοφώνηση των λόγων του: «Για μας, το να ασχολείται κανείς με την τοπική Ιστορία δεν είναι μόνο ένα χρέος στο να αποκαθιστά κάποια κομμάτια της Ιστορίας, είτε της πόλης της Θεσσαλονίκης είτε της χώρας. Ακριβώς επειδή κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης.»Βέβαια, η Θεσσαλονίκη, το 1912, όταν μπήκε ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν ελληνική. Εγινε ελληνική και έπρεπε να γίνει με μια διαδικασία, η οποία ανέδειξε και εξέθρεψε ένα στρώμα που έχει μάθει να κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ταυτόχρονα να δημιουργεί εκείνες τις ιδεολογίες αλλά και τις συγκεκριμένες πρακτικές και μάλιστα πολιτικές συμπεριφορές, για τις οποίες αυτή η πόλη, με ειλικρίνεια, θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον για ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Γιατί είχαμε και εδώ, στη διάρκεια του μεσοπολέμου, ανάπτυξη εκείνων των κινημάτων που πάτησαν και στην αντίστοιχη ανάπτυξη κινημάτων, του φασισμού, του ναζισμού. Εδώ ήταν το φυτώριο όπου αναπτύχθηκε πανελλαδικά η γνωστή, σε αυτούς που τουλάχιστον ασχολούνται με την πολιτική Ιστορία, “Εθνική Ενωση Ελλάς” που κατάφερε να έχει μέχρι και 27 παραρτήματα σε ολόκληρη τη χώρα».
«Κρητικοί χωροφύλακες καταπίεζαν Οθωμανούς»
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σημειώθηκε ένταση μεταξύ του πάνελ και του κοινού. Αποχωρώντας, ένας από τους διαφωνούντες με τις θέσεις των εισηγητών του «Μακεδονικού Αναγνωστικού» είπε στον κ. Τρεμόπουλο: «Το όνομά σας είναι Τρεμόπουλος. Τρέμετε!» Η απάντηση του κ. Τρεμόπουλου σίγουρα θα φανεί εξαιρετικά προσβλητική σε εκατομμύρια συμπολίτες μας: «Τρέμουν οι εχθροί μου. Και αν θέλετε να ξέρετε, τις καταλήξεις αυτές σε -όπουλος στη δυτική Μακεδονία τις δώσανε Πελοποννήσιοι γραφιάδες. Γιατί αυτός ο τόπος, είτε κατοικούνταν από Ελληνες είτε από Εβραίους, Οθωμανούς, οτιδήποτε, υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και από τους Κρητικούς χωροφύλακες. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί μονοκοντυλιά».Σε αυτή τη δευτερολογία του, ο διασημότερος οικολόγος στη χώρα είπε ξεκάθαρα κάτι που μάλλον αποφεύγει να διατυπώσει ανοιχτά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Υποστηρίζει απόλυτα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Αν τον ερμηνεύουμε σωστά, τότε κάλλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Τρεμόπουλος έφη: «Αυτοί που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες του 1923, αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μιλούν στο όνομα της συνύπαρξης, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της ανεκτικότητας, είναι αυτοί που υπερασπίζονται εκδηλώσεις σαν τη σημερινή. »Οποιος εδώ βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να αναπτύξει τις όποιες απόψεις του, να παραμυθιαστεί για άλλη μία φορά, να αποδείξει στον εαυτό του και τους γύρω του πόσο πολύ πατριώτης και ήρωας είναι, θα έπρεπε να μας λέει και “ευχαριστώ”. Ακριβώς επειδή δόθηκε η δυνατότητα στο φιλόξενο τούτο χώρο να ανθίσει η άλλη άποψη της άλλης Θεσσαλονίκης. Δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τις πλειοψηφίες, κύριέ μου, και δεν είμαστε εμείς αυτοί που δεν είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ούτε έχετε μπροστά σας εκπροσώπους κάποιας άλλης χώρας. Εχετε ανθρώπους που υπερασπίζονται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Το δικαίωμα στην ανοχή, τη διαφορά. Αυτά είναι άγνωστες λέξεις για ένα μεγάλο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Ενα μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ακριβώς η ιδεολογία αυτή είναι που επαναλαμβάνεται και κυριαρχεί πολλές φορές και διαμορφώνει και διαστρεβλώνει νεότερες συνειδήσεις.»Η αγάπη για την πατρίδα σου, για μένα, αν θέλετε, είναι αγάπη για την πόλη αυτή. Γνωρίζω την Ιστορία και ταυτίζομαι με αυτήν και την υπερασπίζομαι από κάθε εχθρό, όχι τη στιγμή της σύγκρουσης σε κάποια σύνορα, αλλά εδώ και τώρα, από αυτούς που την υποβαθμίζουν, είτε όσον αφορά την ποιότητα ζωής είτε όσον αφορά την ποιότητα των σχέσεων ή την ποιότητα της δημοκρατίας. Επί τόσα χρόνια, μονοπωλείτε με κυρίαρχο λόγο, διαμορφώνετε συνειδήσεις, παραμυθιάζεστε και παραμυθιάζετε τις νέες γενιές και δεν δέχεστε έστω και αυτή τη στιγμή να ακουστεί με τον πιο σεμνό τρόπο που έχω δει σε αυτή την πόλη να κατατίθεται μια άλλη άποψη. Αυτό ήρθα εδώ να υπερασπίσω».
Μεταπτυχιακό στα Σκόπια
Ενδέχεται κάποιος αναγνώστης να απορήσει με τη στάση του κ. Τρεμόπουλου απέναντι στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν βρισκόταν στην παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», δεν θα χρειαζόταν να απορήσει. Ο κ. Τρεμόπουλος αποκάλυψε τι τον συνέδεσε με το γειτονικό κρατίδιο: «Βρέθηκα στα Σκόπια πολύ νωρίς, επειδή αυτό επέβαλε και το μεταπτυχιακό μου, γύρω στο 1991. Ο Θανάσης Παρίσης ήταν πολύτιμος συνεργάτης. Ενα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά στα Σκόπια ήταν “Και εγώ είμαι Μακεδόνας. Και εσύ δεν πρέπει να βρεις έναν προσδιορισμό ώστε να μην υπάρχει σύγχυση;” Η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: “Εσύ έχεις μια ταυτότητα. Είσαι Ελληνας και δευτερευόντως Μακεδόνας. Οταν εγώ δεν θέλω να είμαι ούτε Ελληνας, ούτε Αλβανός, ούτε Σέρβος, ούτε Βούλγαρος, τότε τι είμαι;” Εχει λοιπόν υποχρέωση να σεβαστεί κάποιος αυτό το ερώτημα και να δώσει εκείνες τις απαντήσεις που είναι αντίστοιχες με το πνεύμα της ανοχής στη διαφορά που θα υπερασπιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία». Σε αυτό το κλίμα και με τέτοιου είδους εισηγήσεις εξελίχθηκε η εκδήλωση για την παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού». Με πολλή ένταση, πολύ λόγο για την καταπίεση των «εθνικά Μακεδόνων» από το επίσημο ελληνικό κράτος, με πολλές αναφορές στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ταυτόχρονα και με διάθεση να διαφοροποιηθούν οι ομιλητές από το γενικό περί πατριωτισμού αίσθημα του ελληνικού λαού.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ
Δημοσίευση της εφημερίδος Espresso την 28.05.2009
Δείτε το σχετικό video: http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=1003659&pg=1
28.5.2009
Θεσσαλονίκη, 13 Νοεμβρίου 2006. Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», ενός βιβλίου που αξιοποιείται έντονα από τη σκοπιανή προπαγάνδα για την απόδειξη ενός παιδικού παραμυθιού που γίνεται πιστευτό από όλους όσοι αγνοούν την Ιστορία. Δηλαδή, για την ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους διάφορου από το ελληνικό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται για ελληνικό αναγνωστικό, αλλά για εγχειρίδιο γραμμένο στο ιδίωμα των Σκοπίων. Δίπλα στο πάνελ ένα πανό όπου δέσποζε το πρόσωπο του Γκότσε Ντέλτσεφ, του εθνικού ήρωα της FYROM. Ανάμεσα στους παρουσιαστές του βιβλίου ο εκπρόσωπος του κόμματος Ουράνιο Τόξο κ. Βοσκόπουλος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικά Μακεδόνας για πολιτικούς λόγους», ο κ. Ονσούνογλου που συστήθηκε ως «Οθωμανός», ο κ. Τριαρίδης που είπε ότι είναι «ελληνόγλωσσος Σαλονικιός» και... ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος! Ο εσχάτως διάσημος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων.
Η τηλεοπτική σιωπή
Σε αυτή την εκδήλωση, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελληνική, ο κ. Τρεμόπουλος μίλησε πολύ ανοιχτά για τα εθνικά μας θέματα, την έννοια της πατρίδας, τη Μακεδονία, τα Σκόπια, τις μειονότητες και τα ζητήματα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων και των συλλογικοτήτων. Αυτά αποφεύγει να τα επαναλάβει, αν και έχει δεχτεί επανειλημμένως προκλήσεις και προσκλήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ από συνομιλητές, κυρίως του ΛΑΟΣ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι επί του Μακεδονικού απόψεις του είναι μάλλον αντιδημοφιλείς, ενώ ο γενικός και αόριστος όρος «οικολογία» είναι συμπαθέστατος και συνιστά δημοσκοπικό... πασπαρτού. Ομως, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς πολιτικού διαλόγου που οφείλουν να κάνουν τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Τρεμόπουλος οφείλει στο κοινό, αλλά και στον εαυτό του, ξεκάθαρες εξηηγήσεις, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Οπως ακριβώς στάθηκε εκείνη τη δύσκολη μέρα όπου παρουσιάζοντας το «Μακεδονικό Αναγνωστικό» δέχτηκε τις ερωτήσεις αντιφρονούντων εθνικιστών, απλών Θεσσαλονικιών νέων, ηλικιωμένων και δημόσιων προσώπων, χωρίς να αποφύγει καμία απάντηση. Περιήλθε, λοιπόν, με κάπως «κινηματογραφικό» τρόπο στην κατοχή μας το βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου και παραθέτουμε κάποια σημαντικά σημεία από τις παρεμβάσεις του κ. Τρεμόπουλου προς κρίση του κοινού.
«Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική»
Στην εκκίνηση της δικής του εισήγησης ο κ. Τρεμόπουλος όρισε την πατρίδα με έναν τρόπο που ενδέχεται να ξενίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η παιδική μας ηλικία: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση τους διοργανωτές αυτής της συνέντευξης Τύπου, η οποία έχει στόχο να παρουσιάσει αυτό το βιβλίο. Ηδη έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα και προκάλεσε αντίστοιχο ενδιαφέρον από κάποιους πολιτικά περιθωριακούς κύκλους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι στην αιχμή του δόρατος ενός κλίματος που έχει μάθει να πουλάει και να ζει από τον πατριωτισμό. Η ιστορία του θεσμού του έθνους-κράτους έχει δύο, δυόμισι αιώνες βάθος. Βέβαια, άλλα είναι τα σύνολα εκείνα πάνω στα οποία ένας άνθρωπος αποκτούσε και αποκτά ταυτότητα. Βέβαια, για να χαραχθούν κάποιες γραμμές συνόρων έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Αυτό που μένει είναι η πραγματικά σοφή προσέγγιση, επιστημονική μεν, αλλά πολύ απλή, ότι πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Εκεί ξαναρχόμαστε και τελικά αυτό είναι που αγαπάμε και αυτό εμείς τουλάχιστον είμαστε διαθέσιμοι να υπερασπίσουμε».Στη συνέχεια, η τοποθέτησή του θα μπορούσε να απογοητεύσει όλους τους Ελληνες που έχουν εδραία πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους μας. Ο αρχηγός του κόμματος Οικολόγοι Πράσινοι... έγραψε ιστορία αναφέροντας ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης». Παραθέτουμε την ακριβή απομαγνητοφώνηση των λόγων του: «Για μας, το να ασχολείται κανείς με την τοπική Ιστορία δεν είναι μόνο ένα χρέος στο να αποκαθιστά κάποια κομμάτια της Ιστορίας, είτε της πόλης της Θεσσαλονίκης είτε της χώρας. Ακριβώς επειδή κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης.»Βέβαια, η Θεσσαλονίκη, το 1912, όταν μπήκε ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν ελληνική. Εγινε ελληνική και έπρεπε να γίνει με μια διαδικασία, η οποία ανέδειξε και εξέθρεψε ένα στρώμα που έχει μάθει να κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ταυτόχρονα να δημιουργεί εκείνες τις ιδεολογίες αλλά και τις συγκεκριμένες πρακτικές και μάλιστα πολιτικές συμπεριφορές, για τις οποίες αυτή η πόλη, με ειλικρίνεια, θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον για ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Γιατί είχαμε και εδώ, στη διάρκεια του μεσοπολέμου, ανάπτυξη εκείνων των κινημάτων που πάτησαν και στην αντίστοιχη ανάπτυξη κινημάτων, του φασισμού, του ναζισμού. Εδώ ήταν το φυτώριο όπου αναπτύχθηκε πανελλαδικά η γνωστή, σε αυτούς που τουλάχιστον ασχολούνται με την πολιτική Ιστορία, “Εθνική Ενωση Ελλάς” που κατάφερε να έχει μέχρι και 27 παραρτήματα σε ολόκληρη τη χώρα».
«Κρητικοί χωροφύλακες καταπίεζαν Οθωμανούς»
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σημειώθηκε ένταση μεταξύ του πάνελ και του κοινού. Αποχωρώντας, ένας από τους διαφωνούντες με τις θέσεις των εισηγητών του «Μακεδονικού Αναγνωστικού» είπε στον κ. Τρεμόπουλο: «Το όνομά σας είναι Τρεμόπουλος. Τρέμετε!» Η απάντηση του κ. Τρεμόπουλου σίγουρα θα φανεί εξαιρετικά προσβλητική σε εκατομμύρια συμπολίτες μας: «Τρέμουν οι εχθροί μου. Και αν θέλετε να ξέρετε, τις καταλήξεις αυτές σε -όπουλος στη δυτική Μακεδονία τις δώσανε Πελοποννήσιοι γραφιάδες. Γιατί αυτός ο τόπος, είτε κατοικούνταν από Ελληνες είτε από Εβραίους, Οθωμανούς, οτιδήποτε, υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και από τους Κρητικούς χωροφύλακες. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί μονοκοντυλιά».Σε αυτή τη δευτερολογία του, ο διασημότερος οικολόγος στη χώρα είπε ξεκάθαρα κάτι που μάλλον αποφεύγει να διατυπώσει ανοιχτά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Υποστηρίζει απόλυτα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Αν τον ερμηνεύουμε σωστά, τότε κάλλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Τρεμόπουλος έφη: «Αυτοί που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες του 1923, αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μιλούν στο όνομα της συνύπαρξης, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της ανεκτικότητας, είναι αυτοί που υπερασπίζονται εκδηλώσεις σαν τη σημερινή. »Οποιος εδώ βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να αναπτύξει τις όποιες απόψεις του, να παραμυθιαστεί για άλλη μία φορά, να αποδείξει στον εαυτό του και τους γύρω του πόσο πολύ πατριώτης και ήρωας είναι, θα έπρεπε να μας λέει και “ευχαριστώ”. Ακριβώς επειδή δόθηκε η δυνατότητα στο φιλόξενο τούτο χώρο να ανθίσει η άλλη άποψη της άλλης Θεσσαλονίκης. Δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τις πλειοψηφίες, κύριέ μου, και δεν είμαστε εμείς αυτοί που δεν είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ούτε έχετε μπροστά σας εκπροσώπους κάποιας άλλης χώρας. Εχετε ανθρώπους που υπερασπίζονται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Το δικαίωμα στην ανοχή, τη διαφορά. Αυτά είναι άγνωστες λέξεις για ένα μεγάλο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Ενα μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ακριβώς η ιδεολογία αυτή είναι που επαναλαμβάνεται και κυριαρχεί πολλές φορές και διαμορφώνει και διαστρεβλώνει νεότερες συνειδήσεις.»Η αγάπη για την πατρίδα σου, για μένα, αν θέλετε, είναι αγάπη για την πόλη αυτή. Γνωρίζω την Ιστορία και ταυτίζομαι με αυτήν και την υπερασπίζομαι από κάθε εχθρό, όχι τη στιγμή της σύγκρουσης σε κάποια σύνορα, αλλά εδώ και τώρα, από αυτούς που την υποβαθμίζουν, είτε όσον αφορά την ποιότητα ζωής είτε όσον αφορά την ποιότητα των σχέσεων ή την ποιότητα της δημοκρατίας. Επί τόσα χρόνια, μονοπωλείτε με κυρίαρχο λόγο, διαμορφώνετε συνειδήσεις, παραμυθιάζεστε και παραμυθιάζετε τις νέες γενιές και δεν δέχεστε έστω και αυτή τη στιγμή να ακουστεί με τον πιο σεμνό τρόπο που έχω δει σε αυτή την πόλη να κατατίθεται μια άλλη άποψη. Αυτό ήρθα εδώ να υπερασπίσω».
Μεταπτυχιακό στα Σκόπια
Ενδέχεται κάποιος αναγνώστης να απορήσει με τη στάση του κ. Τρεμόπουλου απέναντι στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν βρισκόταν στην παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», δεν θα χρειαζόταν να απορήσει. Ο κ. Τρεμόπουλος αποκάλυψε τι τον συνέδεσε με το γειτονικό κρατίδιο: «Βρέθηκα στα Σκόπια πολύ νωρίς, επειδή αυτό επέβαλε και το μεταπτυχιακό μου, γύρω στο 1991. Ο Θανάσης Παρίσης ήταν πολύτιμος συνεργάτης. Ενα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά στα Σκόπια ήταν “Και εγώ είμαι Μακεδόνας. Και εσύ δεν πρέπει να βρεις έναν προσδιορισμό ώστε να μην υπάρχει σύγχυση;” Η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: “Εσύ έχεις μια ταυτότητα. Είσαι Ελληνας και δευτερευόντως Μακεδόνας. Οταν εγώ δεν θέλω να είμαι ούτε Ελληνας, ούτε Αλβανός, ούτε Σέρβος, ούτε Βούλγαρος, τότε τι είμαι;” Εχει λοιπόν υποχρέωση να σεβαστεί κάποιος αυτό το ερώτημα και να δώσει εκείνες τις απαντήσεις που είναι αντίστοιχες με το πνεύμα της ανοχής στη διαφορά που θα υπερασπιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία». Σε αυτό το κλίμα και με τέτοιου είδους εισηγήσεις εξελίχθηκε η εκδήλωση για την παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού». Με πολλή ένταση, πολύ λόγο για την καταπίεση των «εθνικά Μακεδόνων» από το επίσημο ελληνικό κράτος, με πολλές αναφορές στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ταυτόχρονα και με διάθεση να διαφοροποιηθούν οι ομιλητές από το γενικό περί πατριωτισμού αίσθημα του ελληνικού λαού.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ
Δημοσίευση της εφημερίδος Espresso την 28.05.2009
Δείτε το σχετικό video: http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=1003659&pg=1
