Τουρκική ένταξη στην ΕΕ: η "χαριστική βολή" στην ευρωπαϊκή ιδέα

Η τουρκική ένταξη στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση είναι μια ιδέα που ξεκίνησε και προωθείται κυρίως από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, εδώ και δεκαετίες, παρά τις σοβαρές και σταθερές αντιρρήσεις των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και σημαντικών Ευρωπαίων πολιτικών της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς (Χέλμουτ Κολ, Χέλμουτ Σμιτ, Οσκαρ Λαφονταίν, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’Εσταίν, Λωράν Φαμπιούς κλπ.). Είναι μια πολιτική εναντίον της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ, πολιτική φιλελεύθερη, αντιδημοκρατική, ατλαντική και διαλυτική του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Την πολιτική αυτή έχει αποδεχθεί και η Αθήνα μετά το 1999, ισχυριζόμενη ότι εξυπηρετεί το ελληνικό εθνικό συμφέρον και ότι οδηγεί στη λύση του κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διαφορών, στην πραγματικότητα όμως προσαρμοζόμενη σε μεγάλο βαθμό στη θέληση του αμερικανοβρετανού «ηγεμόνα» και αναπτύσσοντας διάφορα επιχειρήματα – δικαιολογίες για να το κάνει (1).Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα μπορούσε όντως να χρησιμοποιηθεί για την επίλυση των ελληνικών προβλημάτων με την Τουρκία, για να γίνει αυτό θάπρεπε Αθήνα και Λευκωσία να θέσουν σοβαρούς όρους για τη συγκατάθεσή τους στην ενταξιακή πορεία. ‘Οχι μόνο δεν έθεσαν τέτοιους όρους, αντίθετα εμφανίστηκαν διατεθειμένες, στην καλύτερη παράδοση ελληνικής υποτέλειας στους Αγγλοαμερικανούς, να αποδεχθούν εξωφρενικές ρυθμίσεις, όπως την αυτοδιάλυση του κυπριακού κράτους με το σχέδιο Ανάν, προκειμένου να διευκολύνουν την ένταξη της Τουρκίας! Σήμερα, η τουρκική ένταξη δεν είναι μοχλός πίεσης στα χέρια Ελλάδας και Κύπρου, αλλά μοχλός πίεσης επί της Ελλάδας και της Κύπρου, από τις οποίες οι Αγγλοαμερικανοί ζητούν να κάνουν μείζονες, καταστροφικές παραχωρήσεις κυριαρχίας, προκειμένου να διευκολύνουν την πρόοδο της Τουρκίας. Αυτή, η εξυπηρέτηση δηλαδή των αγγλοαμερικανικών επιδιώξεων, εις βάρος αυτού που συνηθίζουμε μέχρι τώρα να αποκαλούμε εθνικό συμφέρον, είναι και η «φιλοδοξία» μεγάλου μέρους της ελληνικής και κυπριακής πολιτικής ελίτ.Η διεύρυνση της ΕΕ ως διάλυσή της‘Οσο περισσότερο μεγαλώνει το ζώο που λέγεται Ευρώπη, τόσο δυσκολότερα διακρίνεται το μυαλό του. Αυτό το μότο χρησιμοποίησε προ ετών το γαλλικό περιοδικό Geopolitique, θέλοντας να καταδείξει τα διαλυτικά αποτελέσματα της διεύρυνσης, ειδικά και πολύ περισσότερο της διεύρυνσης στην Τουρκία, επί της συνοιχής, λειτουργίας και ρόλου της ΕΕ. Η διαρκής προσθήκη νέων κρατών στην ‘Ενωση παρέλυσε ήδη σε μεγάλοι βαθμό την πολιτική λειτουργία της, παρόξυνε τα θεσμικά της προβλήματα και κατέστησε έτι δυσχερέστερη τη ριζική μεταρρύθμισή της, που έθεσε, ήδη από το 2005, στην ημερήσια διάταξη η ψήφος του γαλλικού και του ολλανδικού λαού εναντίον της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης. Μια μεταρρύθιμιση που επιβάλει επίσης η προφανής αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, ή να παίξει οποιονδήποτε αξιοσημείωτο διεθνή ρόλο. Πόσο μάλλον συμβαίνουν αυτά, στο μέτρο που τα νέα μέλη διαφέρουν όλο και περισσότερο από τα παληά, από την άποψη του οικονομικού επιπέδου, της πολιτικής κουλτούρας τους και του τρόπου που αντιλαμβάνονται την Ευρώπη και τον ρόλο της στον κόσμο. ‘Ηδη το 2003, τα περισσότερα από τα κράτη της «νέας Ευρώπης» ετάχθησαν υπέρ των ΗΠΑ, στηρίζοντας την εισβολή στο Ιράκ, εναντίον της θαραλλέας αντίθεσης του ευρωπαϊκού πυρήνα (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο). Χρειαζόταν όλο το (ομολογουμένως τεράστιο) απόθεμα (ιστορικά εξηγήσιμης) γερμανικής ιδίως «στρατηγικής ηλιθιότητας», για να γίνουν δεκτά, ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά «νεοπροτεκτοράτα» της Αν. Ευρώπης στους κόλπους της ‘Ενωσης!Είναι προφανές ότι η διαρκής διεύρυνση αποσυνθέτει κάθε έννοια συλλογικότητας στην Ευρώπη και, επιπλέον, εμπεδώνει την απουσία δημοκρατίας στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Τι κοινό μπορεί να έχει ένας χρηματιστής στο Σίτυ, ένας ολλανδός ομοφυλόφιλος που θέλει να υιοθετεί παιδιά και μια Κούρδισσα αγρότισσα του Ντιαρμπακίρ που υποφέρει από το τουρκικό κράτος, τον πατριάρχη άντρα της και την υπανάπτυξη; Προφανώς κανένα. Μόνο ένα πολιτικό και τεχνοκρατικό προσωπικό που ζει στον «κόσμο του Νταβός», μετακινείται διαρκώς από το ένα διεθνές ξενοδοχείο στο άλλο και συμμετέχει ακατάπαυστα σε «συσκέψεις χωρίς σκέψεις», μπορεί να πιστέψει στα αλήθεια σε ένα τέτοιο «όραμα». Η «ελίτ» αυτή είναι αποκομμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς, όσο και η Μαρία Αντουανέττα από τον δικό της (2)Επειδή οι ευρωπαϊκές συνθήκες απαγορεύουν ρητά οποιαδήποτε εναρμόνιση των κοινωνικών και φορολογικών στάνταρτς και θέτουν ως θεμέλιο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος τον «ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό», η διεύρυνση σε πολύ φτωχότερες χώρες, λειτουργεί πρακτικά ευνοώντας την εξίσωση των κοινωνικών, φορολογικών και οικολογικών στάνταρτς προς τα κάτω, χρησιμοποιείται δηλ. ως όπλο για την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους της Δυτ. Ευρώπης, που είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πόσο μάλλον που δεν συνοδεύεται από χρηματοδοτικές ροές, έστω και από μακριά αντίστοιχες αυτών που πήγαν στις (πολύ πλουσιώτερες της Αν. Ευρώπης και, ακόμα περισσότερο, της Τουρκίας) Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλλία, για να βοηθήσουν (χωρίς πάντα να το καταφέρουν) την ένταξή τους σε πιο ανεπτυγμένο περιβάλλον.Διεύρυνση: εργαλείο μετατροπής της ΕΕ σε ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών υποτελή του ΝΑΤΟΜε δύο λόγια, η διεύρυνση έχει ως συνέπεια τη μετατροπή της Ευρώπης σε αυτό που πάντα επεδίωκε η Βρετανία, μια μεγάλη ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών, στην εμπέδωση του μονεταριστικού, νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος του Μάαστριχτ και στην υποταγή της Ευρώπης στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στις ΗΠΑ. Δύο δηλώσεις του απερίγραπτου Μπαρόζο, που ανταμείφθηκε για την υποστήριξή του στην εισβολή του Ιράκ, τοποθετούμενος επικεφαλής της ΕΕ, αντιπροσωπευτικότατο σύμβολο της ευρωπαϊκής υποτέλειας και παρακμής, είναι απολύτως χαρακτηριστικές. «Όλοι ξέρουμε ότι οι επόμενες γενηές θα ζήσουν χειρότερα» ήταν η μία, «χρειαζόμαστε μια αυτοκρατορία» ήταν η άλλη. Η ΕΕ είναι η οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κάλυψη της αυτοκρατορίας. Μόνο που αυτή η «αυτοκρατορία» δεν είναι καν ευρωπαϊκή, ο πυρήνας της εξουσίας της, οι πράγματι αποφασίζοντες είναι εκατό ευρωατλαντικές τράπεζες και επιχειρήσεις, που ελέγχουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν, όπως επίσης, για θέματα στρατηγικής, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.Μια διεύρυνση υπέρ της Ευρώπης δεν θα ήταν αδύνατη, μια τέτοια διεύρυνση όμως θα προϋπέθετε ριζική αλλαγή του οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, αποσαφήνιση του πολιτικού σχεδίου πίσω από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ανεξαρτοποίηση από τις ΗΠΑ, μεγάλες χρηματοδοτικές ροές, είδει σχεδίου Μάρσαλ, προς τις νέες χώρες και μια μορφή λελογισμένου προστατευτισμού, μερική τουλάχιστον αναθεώρηση της πλήρους ελευθερίας διεθνών ανταλλαγών που επέβαλαν τρεις δεκαετίες συνεπούς διεθνούς νεοφριλελευθερισμού. Τίποτα από αυτά δεν είναι στη σημερινή τουλάχιστο ημερήσια διάταξη της Ευρώπης. Επιπλέον, η διεύρυνση δεν έχει τέλος. Μετά την Τουρκία γίνεται λόγος για το Ισραήλ, το Μαγκρέμπ, την Ουκρανία, την Υπερκαυκασία. Αυτό δεν είναι Ευρώπη. Είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας, με μέσο και εργαλείο τα σχεδόν κατηργημένα ευρωπαϊκά κράτη και την Ευρώπη σε μια θέση υποτελούς, που θυμίζει, επί της ουσίας, τις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας υπό τον Φίλιππο της Μακεδονίας ή τους Ρωμαίους.Ακόμα όμως κι αν όσα υποστηρίξαμε πιο πάνω είναι όλα λάθος, παραμένει γεγονός η κατηγορηματική και σταθερή αντίθεση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών στην τουρκική ένταξη. Δεν είναι όμως δυνατόν να συνεχισθεί η «ευρωπαϊκή οικοδόμηση» ερήμην τους. ‘Οπως πραγματοποιείται, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όχι μόνο δεν είναι «ευρωπαϊκή», αλλά εξελίσσεται όλο και περισσότερο στην κατάργηση της δημοκρατίας στην ήπειρο, στην εισαγωγή ενός μεταμοντένρου ολοκληρωτισμού που μπορεί, κάποια στιγμή, να μετατραπεί σε κανονικό ολοκληρωτισμό, περισσότερο ταιριαστό με την Αυτοκρατορία. Η όποια δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας εξαφανίζεται από το επίπεδο του έθνους-κράτους, εν ονόματι της υπερεθνικής ολοκλήρωσης, δεν επανεμφανίζεται όμως σε δημοκρατικά πλαίσια, αλλά συνήθως ως στοιχείο ισχύος αντιδημοκρατικών ευρωπαϊκών θεσμών.Τουρκικός «εκδημοκρατισμός», «εξευρωπαϊσμός» και επεκτατισμόςΤο επιχείρημα των ελληνικών ελίτ την τελευταία δεκαετία είναι ότι, δια της εντάξεως, η Τουρκία θα «εξευρωπαϊσθεί» και θα «εκδημοκρατισθεί», ο στρατός της θα περιθωριοποιηθεί και, ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών, θα παύσει να είναι επεκτατική. Θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μόνο που είναι τελείως συζητήσιμη η εκδοχή ότι μια χώρα που εντάσσεται στην ΕΕ δημοκρατικοποιείται, πέραν του ότι αυτός ο υπολογισμός αντιστρέφει στην πραγματικότητα τα «κριτήρια της Κοπεγχάγης», σύμφωνα με τα οποία η δημοκρατία είναι προϋπόθεση για να μπει μια χώρα σε ενταξιακή διαπραγμάτευση. Αν η δημοκρατία εξηρτάτο από την απερίγραπτη ευρωπαϊκή Κομισιόν, πιθανώς δεν θα διέφερε και πολύ από το καθεστώς του Λουδοβίκου ΙΔ’. Η δημοκρατία υπήρξε, ιστορικά, προϊόν συνέργειας πληβειακών μαζών και ριζοσπαστών διανοουμένων, δεν συνοψίζεται στον τύπο της, ούτε είναι ένα τραμ που παίρνεις για να πας στον προορισμό σου, όπως την περιέγραψε, στις αρχές της δεκαετίας, ο ηγέτης των Τούρκων ισλαμιστών Ταγίπ Ερντογάν. Βλέποντας κανείς το φοβισμένο βλέμμα του μέσου Τούρκου πολίτη στους δρόμους της χώρας του, αναλογιζόμενος το απολυταρχικό παρελθόν της Τουρκίας, το ότι είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που δεν γνώρισαν επανάσταση στην ιστορία τους και σκεπτόμενος το μεγάλο ποσοστό της κουρδικής μειονότητας, συνειδητοποιεί τα προβλήματα της τουρκικής δημοκρατίας. Και μόνο το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει αναθέσει στο «κόμμα της μαντήλας» τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, την ίδια ώρα που απαγορεύει στα δικά της σχολεία (ανοήτως και απαραδέκτως κατά τη γνώμη μας) τη «μαντήλα» (Γαλλία), δείχνει το μέγεθος των εκρηκτικών αντιφάσεων και του υφέρποντος παραλογισμού της τουρκικής ενταξιακής πορείας. Το ίδιο δείχνει και η επιλογή των ισλαμιστών να εντάξουν την Τουρκία όχι σε μια μεσανατολική ή ισλαμική, αλλά στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση!Εν πάσει περιπτώσει το βέβαιο είναι ότι η δημοκρατία, και αν ακόμα προκύψει, δεν οδηγεί αναγκαστικά στη διεθνή ειρήνη. Το γνωρίζουμε από την εποχή της Αρχαίας Αθήνας έως τις σύγχρονες εισβολές των Αγγλοαμερικανών και τη ρατσιστική αποικιοκρατία του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, τα μεγάλα προβλήματα σημειώθηκαν με ισχυρές πολιτικές κυβερνήσεις (Μεντερές, Ετσεβίτ, Οζάλ, Τσιλέρ), όχι όταν κυριαρχούσαν οι κεμαλιστές στρατιωτικοί. Το μόνο που δείχνει η συχνή επίκληση διαφόρων υποτίθεται αυτονόητων επιχειρημάτων, που όχι αυτονόητα, αλλά ούτε καν σωστά δεν είναι, από τους ‘Ελληνες πολιτικούς, «αναλυτές», «διανοούμενους» και πανεπιστημιακούς, είναι το πολύ χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο και ο «ετερόφωτος», υποτελής χαρακτήρας της σκέψης τους.Μια καταστροφή για το ελληνικό εθνικό συμφέρονΜπορεί κάποτε στο μέλλον να μην υπάρχει τουρκική απειλή και επεκτατισμός σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη. Μέχρι νάρθει όμως αυτός ο όμορφος, καλός κόσμος, καλό θάταν να προσέχει αυτή η χώρα μην πάθει καμιά καταστροφή.‘Οπως σημειώνει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ένα σημείωμα που δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του στα αρχεία του (αλλά και σύμφωνα με πληθώρα άλλων μαρτυριών) ο βασικός λόγος για τον οποίο θέλησε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ήταν γιατί μια τέτοια ένταξη θα μετέτρεπε μια επίθεση κατά της Ελλάδας επίθεση κατά της Ευρώπης. Με άλλα λόγια, γιατί μετατρέπει το ελληνοτουρκικό σε ευρωτουρκικό σύνορο. Σήμερα, οι ελληνοκτουρκικές διαφορές είναι διαφορές μιας τρίτης χώρας και ενός μέλους της ΕΕ. Αύριο θα είναι διαφορές δύο μελών της ΕΕ – με την Τουρκία μάλιστα να παίζει, λόγω πληθυσμού αν μη τι άλλο, πολύ σπουδαιότερο ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα. ‘Οπως άλλωστε γνωρίζουμε, η συμμετοχή των δύο κρατών σε έναν διεθνή οργανισμό όπως το ΝΑΤΟ, δεν απέτρεψε τη μεταξύ τους σύγκρουση για το κυπριακό.Υποστηρίζοντας την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, η Αθήνα χάνει το μεγαλύτερο στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της ‘Αγκυρας, ότι δηλαδή ανήκει σε μια ισχυρή ‘Ενωση στην οποία δεν ανήκει η Τουρκία. Και επιπλέον, συμβάλει στην καταστροφή αυτής της περιφερειακής ‘Ενωσης στην οποία αποβλέπει για μια πληθώρα λόγων! Επιπλέον, η ένταξη της Τουρκίας θα σημάνει αργά ή γρήγορα την ελεύθερη διακίνηση Τούρκων πολιτών στην Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και τη Θράκη. Επιθυμούμε μια τέτοια ελεύθερη διακίνηση;Μέχρι τώρα άλλωστε, η εμπειρία, τελικός κριτής κάθε «θεωρίας», είναι σαφής. Από το 1999, όταν η Ελλάδα άρχισε να υποστηρίζει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ, δεν υπήρξε καμμιά βελτίωση στις διμερείς σχέσεις, το αντίθετο, εκτός αν θεωρηθεί επιτυχία αυτής της πολιτικής η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Μόνο που η ΕΕ δεν μπορούσε να αποφύγει την ένταξη της Κύπρου γιατί α) δεν θα βρισκόταν εύκολα ελληνική βουλή που να εγκρίνει τη μεγάλη διεύρυνση αποκλείοντας την Κύπρο και β) γιατί χωρίς ένταξη της Κύπρου δεν θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για ένταξη της Τουρκίας. ‘Αλλωστε είναι ούτως ή άλλως προς ώφελος της ΕΕ η ένταξη της Κύπρου. Είναι μάλλον αναξιοπρεπές το γεγονός ότι οι ‘Ελληνες και Κύπριοι πολιτικοί, εμφορούμενοι συχνά από νοοτροπία αναξιοπρεπών ζητιάνων, δεν το επισημαίνουν καν αυτό.Εν πάσει περιπτώσει, αν η Αθήνα πίστευε αυτά που έλεγε, πίστευε δηλαδή ότι η ευρωτουρκική συνεννόηση θα ήταν προς ώφελος της επίλυσης των διαφορών, όφειλε να θέσει ως προϋπόθεση την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής της, την άρση του casus belli και τη διάλυση των μέσων της απειλής, την άρση των διεκδικήσεων στο Αιγαίο και μέτρα αμοιβαίου ελέγχου των εξοπλισμών, προτού αρχίσουν οι συνομιλίες ένταξης. ‘Οχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά ενοχλήθηκε όταν ο Γάλλος Πρωθυπουργός Ντομινίκ Ντε Βιλπέν και η μετέπειτα Καγκελλάριος της Γερμανίας ‘Αγκελα Μέρκελ έθεσαν ως προϋπόθεση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων την αναγνώριση της Κύπρου. Λυπάται κανείς να κάνει τέτοιες διαπιστώσεις, αν θέλει όμως να είναι ειλικρινής είναι υποχρεωμένος να διαπιστώσει ότι, τόσο η Ελληνική, όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία ακολουθούν δυστυχώς, εν έτει 2009, και σε συνθήκες σοβαρής κρίσεως της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ μια διπλωματία «καραγκιόζη» και μια πολιτική υποτέλειας στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο (και εμμέσως το Ισραήλ) που κινδυνεύουν, όπως και στο παρελθόν, να πληρώσουν πολύ ακριβά.

Αύγουστος 2009
Το άρθρο αυτό θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος της ελληνικής έκδοσης της επιθεώρησης Monthly Review, στα πλαίσια αφιερώματος στις ευρωτουρκικές σχέσεις

Σημειώσεις

(1) Είναι πιθανό ότι υπάρχουν λίγοι ‘Ελληνες πολιτικοί που πιστεύουν ειλικρινά αυτά που λένε για την ευεργετική επίδραση της τουρκικής ενταξιακής πορείας για τα ελληνοτουρκικά (π.χ. Γιώργος Παπανδρέου). Είναι προφανές όμως ότι οι περισσότεροι μας κοροϊδεύουν σε αυτό, όπως και στα περισσότερα άλλα θέματα. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά. Μια ματιά στο ‘Ιντερνετ να ρίξει θα βρει πολλές και σοβαρές μελέτες για τις επιπτώσεις της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι μόνες χώρες όπου το θέμα δεν έχει μελετηθεί (απλώς η χώρα εφαρμόζει όσα της υπαγορεύει η Ουάσιγκτων) είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, οι δύο χώρες δηλαδή που θα επηρεασθούν περισσότερο από την ένταξη της Τουρκίας. Την καλύτερη απόδειξη ότι πρόκειται για άσκηση υποτέλειας και όχι αυτόνομη εθνική πολιτική την προσέφερε ο ίδιος ο εμπνευστής της πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Επί των ημερών της κυβέρνησής του και με Υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου εγκαινιάστηκε αυτή η πολιτική και αναπτύχθηκε η «ιδεολογία» που τη στηρίζει, ότι δηλ. οδηγεί στον εκδημοκρατισμό και «εξευρωπαϊσμό» της Τουρκίας, άρα στην παραίτηση από τον επεκτατισμό της, άρα στη διαρκή ειρήνη. Προ δύο ετών όμως, ο ίδιος ο κ. Σημίτης αποφάσισε να ταχθεί υπέρ της «ειδικής σχέσης» και εναντίον της «ένταξης», χωρίς να μπει στοιν στοιχειώδη κόπο να εξηγήσει σε μας, τους φτωχούς υπηκόους του, που ενδέχεται να είχαμε πεισθεί από τα δικά του επιχειρήματα, γιατί τώρα του φαίνονται λάθος. Στην πραγματικότητα, μοιάζει πιθανότερο ότι ο κ. Σημίτης συμφώνησε και εν συνεχεία διαφώνησε με την ένταξη, ανεξαρτήτως της αξίας των επιχειρημάτων του, προσαρμοζόμενος απλώς στη μεταβαλλόμενη πολιτική βούληση του γερμανικού κατεστημένου, με το οποίο συνδέεται περισσότερο απότι οι περισσότεροι άλλοι ‘Ελληνες πολιτικοί, που προτιμάνε Ουάσιγκτον. Και η Ουάσιγκτον, πριν από οτιδήποτε άλλο, απαιτεί από οποιονδήποτε ‘Ελληνα πολιτικό, «δήλωση υποστήριξης της τουρκικής ένταξης», είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει σε αυτή την πολιτική. Ακόμα κι ο Αντώνης Σαμαράς, που επιχειρεί να εκφράσει την πιο «εθνική» πτέρυγα της ΝΔ, υιοθέτησε το σύνθημα «πλήρης ένταξη, πλήρης συμμόρφωση», στην «προγραμματική» ομιλία του στο ‘Ιδρυμα Καραμανλή. Η «πλήρης συμμόρφωση» απευθύνεται στους πολίτες, η «πλήρης ένταξη» στις ΗΠΑ.

(2) Φίλοι που εργάζονταν στην έδρα του ΟΟΣΑ στο Παρίσι και στην Κομισιόν στις Βρυξέλλες, μου εξηγούσαν ότι δεν υπήρχε ούτε ένας (αρ. 1) μεταξύ χιλιάδων γαλλικής καταγωγής υπάλληλος ή αξιωματούχος που να ψήφισε όχι στο δημοψήφισμα του 2005. ‘Οταν έγινε γνωστόι το αποτέλεσμα μάλιστα, οι Γάλλοι κυκλοφορούσαν με έντονα αισθήματα ντροπής για τη χώρα τους!

http://konstantakopoulos.blogspot.com/

«ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟΥΡΚΟΥΣ»!

Γραμμή για Ιλχάν και Χατζηοσμάν δίνει το τουρκικό TRT
22.09.2009
Με τηλεοπτικό σποτάκι που απευθύνεται στον μέσο μουσουλμάνο της Θράκης.
Το ΤRΤ παίζει μια διαφήμιση, οι «Τούρκοι να ψηφίσουν τους Τούρκους» και συγκεκριμένα, τα ανδρόγυνα, δηλαδή η γυναίκα ή ο άνδρας να ψηφίσει την υποψηφιότητα του Αχμέτ Χατζηοσμάν και του Ιλχάν Αχμέτ. Η γραμμή είναι αυτή», μας λένε άνθρωποι του χώρου που είδαν το σποτ και ενώ το τουρκικό προξενείο πιστεύει ότι πρέπει να υπολογιστούν σωστά οι ψήφοι ανά χωριό για να ενισχυθούν στηριχθούν και οι υποψήφιοι στην Ξάνθη, αλλά κι ένα ποσοστό να πάει και στον Μ. Μουσταφά σε περίπτωση που ο ΣΥΝ συγκεντρώσει τα υπόλοιπα. Ένα άλλο σενάριο δίνει γραμμή και για τον Κοτζά Μουμίν Ριτβάν του ΠΑΣΟΚ ο οποίος δημιουργεί υποθήκες για την επόμενη φορά. Φέτος κατεβαίνουν στην Θράκη 14 υποψήφιοι βουλευτές σ’ όλα τα κόμματα διεκδικώντας να καταλάβουν κάποιες από τις έδρες των νομών Ξάνθης και Ροδόπης και να περάσουν το κατώφλι της Βουλής των τριακοσίων. Στόχος, η αύξηση της δύναμης επιρροής. Η αγωνία είναι να μην μείνει η μειονότητα με τους δύο βουλευτές από ένα σε κάθε νομό, αλλά να αυξήσει την δύναμη επιρροής της με την εκλογή κι άλλων μειονοτικών, γι’ αυτό γίνεται καταμέτρηση με μαθηματική ακρίβεια και πλύση εγκεφάλου με κάθε τρόπο, ώστε αν υπολογισθούν όλα καλά, αφού το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων λειτουργεί σαν μάζα. Να μοιραστούν έτσι οι ψήφοι που να υποσκελιστούν οι δυνατοί χριστιανοί υποψήφιοι και η μειονότητα να εκφραστεί ως πλειονότητα… Εξ άλλου οι χριστιανικοί ψήφοι διασπείρονται και σε μικρά κόμματα και σε κηρύγματα εθνικιστικά που περισσεύουν αυτήν περίοδο στην Θράκη. Τελείως διαφορετικά είναι τα εκλογικά πράγματα στην περιοχή όπου δεν υπάρχει αυτό που λέμε ιδεολογικό υπόβαθρο, πλατφόρμα σκέψεων και ιδεών για το καλύτερο αύριο της χώρας, σύγκριση προσώπων, προγραμμάτων δυνατοτήτων, αλλά όλα ισοπεδώνονται από το …«Τούρκος να ψηφίσει Τούρκο»… Και τα κόμματα που ξέρουν ανέχονται αυτές τις τακτικές και πρακτικές, αλλά και από την άλλη πλευρά το χριστιανικό στοιχείο μάλλον φαίνεται ότι ξυπνά από τον λήθαργο και τον εφησυχασμό και βλέπει ότι στήνονται ερήμην του παιγνίδια που δεν θάθελε να τα δει να παίρνουν σάρκα και οστά και να τον περιθωριοποιούν. Η δύναμη της κάλπης που θα εκφραστεί από τον καθένα προσωπικά είναι μεγάλη και καταλυτική. Μη την αφήσετε να πάει χαμένη επειδή κάποιοι νοιώσατε πικρία αδιαφορία ή δεν θα θέλατε να δώσετε μια ευκαιρία να εκφραστεί και πάλι η Ροδόπη σε κεντρικό επίπεδο. Κι επειδή το σύνθημα του ΤRΤ και του κάθε καναλιού που θέλει να παρέμβει τόσο απροκάλυπτα στα εσωτερικά μας, μας βρίσκει αντίθετους εμείς θα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολίτες της Θράκης πρέπει να σκεφθούν το συμφέρον τους στην ελληνική πατρίδα όπου ζουν γιατί δεν βρίσκονται στην τουρκική εθνοσυνέλευση, αλλά επιλέγουν εκπροσώπους για το ελληνικό κοινοβούλιο και δεν θα πρέπει να διαρραγούν σχέσεις, να κλείσουν δρόμοι και να φανούν αχάριστοι σε όσα υιοθετήθηκαν αυτά τα χρόνια είτε σαν μειονοτική πολιτική, είτε σαν οικοδόμηση σχέσεων, είτε σαν συνύπαρξη.
Μελαχροινή Μαρτίδου
http://xronos.gr/reportage/detail.php?ID=49075

Ο ΛΑ.Ο.Σ. στην Ευρυτανία - Αποκλειστική συνέντευξη του Θάνου Πλεύρη στα "Ευρυτανικά Νέα"

18 Σεπ 2009, 11:15

Αρ. φυλ. 357/16-9-09
Γιάννης Μακρής, Θανάσης Ντρίβας και Ελένη Τσιγαρίδα, οι υποψήφιοι
Στο Καρπενήσι βρέθηκε την περασμένη Πέμπτη ο υποψήφιος βουλευτής στην Α' Αθηνών κ. Θάνος Πλεύρης, στα πλαίσια περιοδειών των κορυφαίων στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ., για την ενίσχυση των ψηφοδελτίων του κόμματος της περιφέρειας. Ωστόσο, η προγραμματισμένη του ομιλία δεν πραγματοποιήθηκε.
Ο κ. Πλεύρης, είχε συνάντηση με τους τρείς υποψηφίους του κόμματος στην κεντρική πλατεία Καρπενησίου, με τους οποίους συνομίλησε και ενημερώθηκε για τα θέματα του νομού μας, τα οποία θα θέσει στον Γιώργο Καρατζαφέρη. Επισήμως από το ΛΑ.Ο.Σ., ανακοινώθηκε και το ψηφοδέλτιο στην Ευρυτανία. Υποψήφιοι βουλευτές είναι οι: Μακρής Γιάννης του Νικολάου, Θανάσης Ντρίβας του Γεωργίου (φωτο) ενώ στην θέση του κ. Γιώργου Μεριγκούνη τοποθετήθηκε η κ. Ελένη Τσιγαρίδα του Σπύρου.
Πέραν των μεγάλων προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την πρόσβαση του νομού, την περιβαλλοντική πολιτική και ανεπάρκεια στην Ευρυτανία αλλά και τα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη, ο κ. Πλεύρης ενημερώθηκε και για την πολιτική κατάσταση στην Ευρυτανία.Δεν θέλησε να σχολιάσει τα τοπικά δρώμενα, ωστόσο αναφέρθηκε στους συνομιλητές του για τα γενικά θέματα. Κυρίαρχο πολιτικό θέμα για το ΛΑ.Ο.Σ. είναι το Σκοπιανό και η μεταναστευτική πολιτική της χώρας, για τα οποία κατέθεσε τις θέσεις και τις προτάσεις του κόμματος.Στην συνέντευξη που παραχώρησε στα "Ευρυτανικά Νέα" είναι ξεκάθαρος για το θέμα των συνεργασιών. “Συνεργαζόμαστε με τον οποιονδήποτε, ακόμη και με το ΠΑΣΟΚ αν υπάρξει συμφωνία σε βασικές αρχές του κόμματος”, μας λέει. Ενώ χαρακτηρίζει τον Κώστα Καραμανλή "αγενή" για την θέση του ότι "... δεν συνεργάζεται με τα άκρα".
"συνεργαζόμαστε και με το ΠΑΣΟΚ ... αν τα βρούμε στο μεταναστευτικό, στα εθνικά και στην φιλολαϊκή πολιτική"
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Θάνος ΠλεύρηςΥποψήφιος βουλευτής τουΛΑ.Ο.Σ. στην Α’ Αθνηνας
Καταρχήν χαίρομαι που είμαι στην πόλη σας. Στα πλαίσια των εκλογών κάνουμε, τα πιο προβεβλημένα στελέχη, και μια βόλτα από την επαρχία προκειμένου να ενισχύσουμε τους ανθρώπους μας εδώ για τον αγώνα. Εμείς πιστεύουμε ότι θα έχουμε ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς έχουμε μια σταθερή ανοδική πορεία. Δεν ξέρουμε αυτό πόσο μπορεί να είναι, αλλά σίγουρα θεωρούμε πως θα είναι πάνω από το ποσοστό που είχαμε στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Στόχος μας είναι, να προσεγγίσουμε όσο γίνεται το ποσοστό των ευρωεκλογών. Πιστεύουμε ότι, κεντρικό ζήτημα παραμένει η οικονομική κρίση, θέμα για το οποίο έχουμε και συγκεκριμένες προτάσεις, όπως εξέθεσε ο πρόεδρός μας ο κ. Καρατζαφέρης, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Για μας στην κεντρική ατζέντα είναι πάντα τα εθνικά θέματα, της μη σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων, η μη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και όχι λύσεις τύπου Ανάν στο Κυπριακό, και οπωσδήποτε τα θέματα ασφάλειας και καταστολής της εγκληματικότητας. Εσείς βέβαια εδώ στην Ευρυτανία και προς τιμήν σας, είστε από τους νομούς με την χαμηλότερη εγκληματικότητα.
-Αντικειμενικά πρόβλημα οικονομικό έχει η χώρα;

Αντικειμενικά, βεβαίως έχει πρόβλημα οικονομικό η χώρα. Το πιο απλό που θα σας πω είναι ότι εισπράττουμε 60 δις. ευρώ ενώ παράγουμε και καταναλώνουμε ετησίως 100 δις. Δηλαδή κάθε χρόνο δανειζόμαστε 40 δις. Σαφέστατα υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Δεν θέλω να είμαι βέβαια “Κασσάνδρα” όπως είναι κάποιοι άλλοι, υπάρχουν λύσεις. Όμως αυτό που πρέπει να ξέρει ο κόσμος, είναι ότι οι διεθνής κρίση επιτείνει το πρόβλημα, αλλά και αυτή να μην υπήρχε πάλι θα είχε προτάσεις η ελληνική οικονομία. Λύσεις υπάρχουν, αλλά βρίσκονται κατά την άποψή μας στην ενίσχυση των παραγωγικών δυνάμεων και του απεγκλωβισμού από το δημόσιο. Έχουμε ένα σπάταλο και μεγάλο δημόσιο και αφήνουμε τις παραγωγικές τάξεις. Για μένα εκεί είναι που πρέπει να πέφτουν τα λεφτά. Δυνατότητες υπάρχουν. Άλλωστε είμαστε μια πλούσια χώρα.
-Συμφωνείτε λοιπόν με την απόφαση του πρωθυπουργού να πάμε σε εκλογές τώρα;

Καταρχήν, εμείς λέγαμε πως όποτε και να γίνουν εκλογές είμαστε έτοιμοι. Πιστεύουμε ότι για τη ΝΔ, αν ήμουν νεοδημοκράτης, θα διαφωνούσα με αυτή την απόφαση γιατί ίσως είναι ο μόνος πρωθυπουργός που προκηρύσσει πρόωρες εκλογές όταν το κλίμα είναι το χειρότερο δυνατό για την κυβέρνηση. Τώρα για την πατρίδα που μας ενδιαφέρει, η αλήθεια είναι ότι αυτό το νοσηρό κλίμα το οποίο υπήρχε και από την στιγμή που δεν είχε δύναμη ο πρωθυπουργός να επιβάλλει την τάξη στην κοινοβουλευτική του ομάδα, γιατί για μένα αυτός είναι ο βασικός λόγος των πρόωρων εκλογών και όχι το θέμα του Μαρτίου με την απειλή από το ΠΑΣΟΚ, ότι θα προκαλέσει εκλογές με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στη Νέα Δημοκρατία υπήρχε πρόβλημα στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Υπό αυτή την έννοια ίσως είναι καλύτερα που πάμε σε εκλογές.
-Βλέπετε αυτοδυναμία σε κάποιο κόμμα;

Δύσκολα θα υπάρξει κατά την άποψή μας αυτοδυναμία. Θεωρούμε ότι θα είναι πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, βάσει όλων των ενδείξεων ή θα υπάρξει το σενάριο, άσχετα και αν το αποτρέπουν τα δύο μεγάλα κόμματα, της συγκυβέρνησης, στο οποίο εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει γιατί θεωρούμε ότι οι πιέσεις θα είναι πολύ μεγάλες. Η συγκυβέρνηση δύο μεγάλων κομμάτων, βολεύει τους ξένους να κλείσουν όλα τα εθνικά θέματα και βολεύει κιόλας τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κλείσουν τα ασφαλιστικά και τα εργατικά, πάντα βέβαια εις βάρος των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα και των εργαζομένων για τα ασφαλιστικά. Θεωρώ λοιπόν πάρα πολύ πιθανό το σενάριο της συγκυβέρνησης.
-Άλλες συνεργασίες βλέπετε;

Ο κ. Καραμανλής είπε ότι δεν συνεργάζεται με τα άκρα, εννοώντας το ΛΑ.Ο.Σ.Θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός που δεν μας έχει συνηθίσει σε κατά κάποιο τρόπο αγενείς, θα πω, επιθέσεις γιατί μας είπε λαϊκιστές, ανεύθυνους και ακραίους. Η πραγματικότητα ποια είναι; Μας λέει ακραίους για ποιο λόγο, για την μεταναστευτική μας πολιτική; Μα μετά τις ευρωεκλογές ο ίδιος υιοθέτησε ουσιαστικά αυτή την πολιτική. Μας λέει ακραίους που είπαμε να ποινικοποιηθεί η κουκούλα, το έκανε νόμο. Που είπαμε ότι πρέπει να καταργηθεί το άσυλο και να υπάρξει τάξη στα πανεπιστήμια, το ίδιο είπε και στη ΔΕΘ. Ή μήπως μας λέει ακραίους γιατί δεν θέλει μια σύνθετη ονομασία στο Σκοπιανό; Μα και ο ίδιος ο ηγήτορας της ΝΔ και ο γεννήτορας ο πολιτικός, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο παλιός, έλεγε όχι στην διπλή ονομασία. Άρα ο Καραμανλής ασκεί μια επικοινωνιακή πολιτική και πιστεύουμε ότι αυτή η επίθεση θα κλιμακώνεται σε βάρος μας, προκειμένου να κοπούν οι διαρροές από την Ν.Δ. προς το ΛΑ.Ο.Σ. Θεωρούμε όμως ότι ο κόσμος πλέον έχει καταλάβει.
-Όσον αφορά το ενδεχόμενο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού;

Προφανώς, σε οποιοσδήποτε τυχόν συνδυασμό κομμάτων βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την άποψή μας θα ήταν καταστροφικό. Ωστόσο εμείς είμαστε από αυτούς που λέμε ότι θέλουμε πολλά κόμματα στη Βουλή. Δεν μας αρέσει αυτό το οποίο συμβαίνει στην αριστερά, απλώς θεωρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια τελείως διαφορετική νοοτροπία προσέγγισης των πραγμάτων από εμάς. Υπό αυτή την έννοια θεωρούμε ότι θα είναι επικίνδυνο οποιαδήποτε κυβερνητική του παρουσία και άλλωστε εμείς είχαμε πει ξεκάθαρα, ότι το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η ανοχή στα γεγονότα του Δεκεμβρίου είναι κάτι επικίνδυνο.
-Με το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεστε;

Εμείς αυτή τη στιγμή λέμε το εξής: ότι έχουμε κάποιες προγραμματικές θέσεις. Αντιλαμβανόμαστε τη δύναμή μας. Όταν έχεις 3, 4, 5, 6, 7% δεν θα επιβάλλεις στο κόμμα που έχει 40% όλη τη προγραμματική σου ατζέντα. Εάν όμως με οποιοδήποτε κόμμα θα μπορούσαμε να έχουμε μια προγραμματική σύγκληση και για μας τα μείζον θέματα είναι τα εθνικά, το μεταναστευτικό και η φιλολαϊκή πολιτική, αν μπορούσε να υπάρξει κάποια προσέγγιση εκεί, δεν θα ήταν πρόβλημα να συνεργαστούμε με τον οποιοδήποτε, ακόμη και με το ΠΑΣΟΚ.
-Εσείς που πολιτεύεστε;

Εγώ πολιτεύομαι στην Α’ Περιφέρεια Αθηνών. Εκεί τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα στους τομείς που σας είπα, αλλά θεωρούμε ότι η οικονομική κρίση πλήττει όλους είτε βρίσκονται στα μεγάλα αστικά κέντρα είτε στην επαρχία και εκεί θα είναι και οι βασικές μας κατευθύνσεις. Πιστεύουμε σε καλύτερα ποσοστά για το ΛΑ.Ο.Σ. και αυτό ήδη φαίνεται.

Η ανοχή των Τούρκων στο δουλεμπόριο

Φωτογραφίες - ντοκουμέντο από το λεττονικό ελικόπτερο της FRONTEX στην Κομισιόν Αποκαλυπτικές είναι οι διαδοχικές λήψεις, που «τράβηξε» το λεττονικό ελικόπτερο της FRONTEX. Από αυτές προκύπτει, με βάση την ώρα και το γεωγραφικό στίγμα, ότι το σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής απλώς συνοδεύει έως τα ελληνικά χωρικά ύδατα λέμβο δουλεμπόρων, που μεταφέρει εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες από τα τουρκικά παράλια στο Φαρμακονήσι.

Ντοκουμέντα της ανοχής, τουλάχιστον, την οποία επιδεικνύουν οι τουρκικές Αρχές στη δράση των δουλεμπόρων, που μεταφέρουν παράνομα μετανάστες στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, διαθέτει πλέον η Κομισιόν. Οι φωτογραφίες, μαζί με αναλυτική περιγραφή των κινήσεων περιπολικού της τουρκικής ακτοφυλακής, που εμφανίζεται να μην εμποδίζει δουλεμπορικό σκάφος να αποπλεύσει από τις τουρκικές ακτές, περιλαμβάνονται σε αναφορά του πληρώματος λεττονικού ελικοπτέρου, που συμμετέχει στη δύναμη FRONTEX. Το ελικόπτερο, ενώ κατέγραφε το περιστατικό, δέχθηκε τουρκική παρενόχληση μέσω ασυρμάτου. Την ανάγκη η Τουρκία και η Λιβύη να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να συνεργαστούν προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λαθραίας διακίνησης μεταναστών, υπογραμμίζει εξάλλου γαλλική πρόταση στο Συμβούλιο υπουργών Δικαιοσύνης της Ε.Ε.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100073_20/09/2009_330154

Η μυστική αποστολή 37 βατραχανθρώπων

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ 37 βατραχανθρώπων φθάνει κρυφά στην Κύπρο τις ημέρες της εισβολής. Επιφέρουν βαρύτατα πλήγματα στον εχθρό, με μεγαλύτερο, τη βύθιση του αντιτορπιλικού Αμίτ Πασά. Μόνο τρεις από την ομάδα τους όμως θα μείνουν ζωντανοί. Σήμερα, 35 χρόνια μετά, ο 55χρονος Μανώλης, ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης και μιλά με πόνο για εκείνες τις μέρες. Η μόνη αναγνώριση που έτυχε για τις ηρωικές πράξεις, μια πλακέτα που του έδωσε ο Μακάριος, όταν νοσηλευόταν τραυματίας στο νοσοκομείο. Έκτοτε δεν ξαναήλθε στο νησί που αγαπά. Θέλει να έρθει, αλλά μόνο για προσκυνήσει στο μνήμα του Εθνάρχη, όπως μας λέει ο πολύτεκνος και φτωχός οικογενειάρχης που ζει στη Σαντορίνη.Η μυστική αποστολή των «Βατράχων»Από τους 37 που έφτασαν στην Κύπρο από την Ελλάδα, επέζησαν οι τρειςΦΡΙΞΟΣ ΔΑΛΙΤΗΣ«Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ευχαριστεί τον έφεδρο επικελευστή του πολεμικού ναυτικού της ομάδας υποβρυχίων καταστροφών Δαρζέντα Εμμανουήλ του Γεωργίου εκ Πύργου Θήρας Καλλίστης νομού Κυκλάδων διά την δράση του στη Μεγαλόνησο ενάντια στους Τούρκους και του απονέμει το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας της πόλεως της Λευκωσίας». Κύπρος 27/10/1974 Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.ΟΙ ΛΙΓΕΣαυτές γραμμές, είναι η μοναδική αναγνώριση για την προσφορά του στις μάχες κατά των Τούρκων εισβολέων το 1974. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε, οι μνήμες φορτίζουν συγκινησιακά τον Μανώλη. Τα όσα πέρασε εκείνες τις μέρες στην Κύπρο, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ψυχή του. Ένα κομμάτι του εαυτού του, μένει πάντα εδώ. Στα χώματα της Κύπρου που πότισε με το αίμα του και άφησε σε αυτό άλλους 34 συντρόφους της ομάδας του. Η φωνή τρεμάμενη, βουρκώνουν τα μάτια, σαν ιστορία ξετυλίγεται και ξαναζωντανεύει μέσα από τις αφηγήσεις. Είναι ακόμα τόσα ζωντανά και δυνατά τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις μέρες. Ο Μανώλης είναι ο ένας εκ των τριών βατραχανθρώπων, της ομάδας των υποβρύχιων καταστροφών από την Ελλάδα, που έφτασαν κρυφά στην Κύπρο ως Ειδική Δύναμη της ΕΔΥΚ για ενίσχυση της άμυνας της Κύπρου, που επέζησε, αν και τραυματίστηκε βαριά σε αμφίβια μάχη, από τους 37 στο σύνολο. Σήμερα είναι 55χρόνων και ζει στο νησί της Σαντορίνης.Από τότε, δεν επέστρεψε ξανά στην Κύπρο. Δεν μπορεί. Αυτό το νησί που τόσο αγαπά, ακόμα τον πληγώνει. Μονάχα το μνήμα του Μακαρίου, θέλει να προσκυνήσει κάποια στιγμή, όπως λέει. Του μοναδικού εκπρόσωπου της Πολιτείας σε Κύπρο και Ελλάδα που τους ευχαρίστησε. Αυτή η τιμητική πλακέτα είναι και η μοναδική αναγνώριση των ηρωικών πράξεών τους. Η ελληνική Πολιτεία ποτέ δεν αναγνώρισε τη συμμετοχή τους στην εισβολή, καθώς είχαν σταλεί κρυφά στην Κύπρο. Κανένα επίδομα, καμία αναγνώριση.«Εμείς ήρθαμε στην Κύπρο περίπου τρεις μήνες πριν από την εισβολή. Ήρθαμε κρυφά σαν ειδική δύναμη της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Δεν είμαστε δικαιολογημένοι. Ήρθαμε σαν μια ενίσχυση της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος τότε, με την αναταραχή που υπήρχε στην Κύπρο, τις απόπειρες κατά του προέδρου Μακαρίου», αναφέρει ο κ. Μανώλης Δαρζέντας. «Εμείς σαν ειδική Ελληνική Δύναμη, βατραχάνθρωποι ήμασταν, συμμετείχαμε σε αποστολές δολιοφθοράς τους εχθρού. Ανατινάξαμε αποθήκες καυσίμων, αποθήκες πυρομαχικών, ίλες αρμάτων, τουρκικά ραντάρ, αλλά η μεγαλύτερή μας επιτυχία ήταν με την ανατίναξη του τουρκικού αντιτορπιλικού Αμίτ Πασά, το οποίο έβαζε κατά των θέσεών μας. Οι Τούρκοι υποστήριξαν ότι το βύθισαν αυτοί κατά λάθος διότι το πήραν για ελληνικό, αλλά η αλήθεια είναι άλλη και γνωρίζουν πολύ καλά τι συνέβη», προσθέτει με καμάρι.«Ήμασταν 37 άτομα βατραχάνθρωποι και γλυτώσαμε τρεις. Οι υπόλοιποι 34 είναι απώλειες. Χάθηκαν σε διάφορες αποστολές. Εγώ τραυματίστηκα σε μία αμφίβια μάχη. Ανατινάξαμε ένα ραντάρ τουρκικό στην Κερύνεια. Ήμασταν εφτά άτομα στην ομάδα εκείνη τη μέρα και γλυτώσαμε μόνο οι δύο. Έγινε μάχη αμφίβια, στην οποία τραυματίστηκα και εγώ με καμάκι. Νοσηλεύτηκα έξι μήνες στο Νοσοκομείο στη Λευκωσία και άλλους έξι μήνες στο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για αποθεραπεία. Με μετέφεραν μετά με Νοράτλας», αφηγείται ο κ. Μανώλης.Έφτασαν με υποβρύχιο«Με είχαν για αγνοούμενο οι δικοί μου» Η ΑΠΟΣΤΟΛΗτης ομάδας στην Κύπρο έγινε με πάσα μυστικότητα. Η παρουσία τους δεν έπρεπε να γίνει σε καμία περίπτωση γνωστή. Γι’ αυτό τους απαγορευόταν ακόμα και να έχουν αλληλογραφία με τις οικογένειές τους. «Για δύο χρόνια περίπου με είχαν για αγνοούμενο οι δικοί μου», αναφέρει. «Τότε όταν είχαμε έρθει στην Κύπρο, επειδή είχαμε φτάσει μυστικά και δεν έπρεπε να ξέρει κανείς για την παρουσία μας στο νησί, για να μην μας εντοπίσουν, απαγορευόταν ακόμη και η αλληλογραφία. Τηλέφωνα δεν υπήρχαν. Η κάθε επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους, είχε διακοπεί. Μετά τραυματίστηκα. Έξι μήνες στο Νοσοκομείο Λευκωσίας για διαμπερές τραύμα από καμάκι, μετά έξι μήνες στο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Όλο αυτό το διάστημα, από την ημέρα δηλαδή που ήρθαμε στην Κύπρο, οι δικοί μου δεν ήξεραν πού βρίσκομαι, ούτε αν ζω ή αν είχα πεθάνει. Είχα μόνο προλάβει να κάνω ένα τηλεφώνημα πριν μας βάλουν στο υποβρύχιο για να μας φέρουν στην Κύπρο στην αδελφή μου και της είπα ότι πάμε Κύπρο, αλλά δεν κατάλαβε ακριβώς περί τίνος επρόκειτο», αναφέρει. Στην Ελλάδα επέστρεψε αρχές του 1975, μετά την νοσηλεία του για έξι μήνες στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του πήρε και την τιμητική πλακέτα εκ μέρους του Προέδρου Μακαρίου. «Εδώ στην Ελλάδα κανείς δεν μάς αναγνώρισε. Κανείς από εμάς δεν πήρε μία σύνταξη, ένα επίδομα.Ούτε από εμάς που ζήσαμε, ούτε από τους συγγενείς αυτών που σκοτώθηκαν. Δεν αναγνωρίζουν τη συμμετοχή μας στον πόλεμο. Δεν το κάναμε μόνο από καθήκον. Το κάναμε από αγάπη για την πατρίδα μας», αναφέρει με παράπονο. Πρόσφατα, το Τοπικό Συμβούλιο του Δημοτικού Διαμερίσματος Πύργου Καλλίστης, ως ένδειξη τιμής προς το πρόσωπο του Μανώλη Δαρζέντα, αποφάσισε ομόφωνα να αναρτηθεί στα Γραφεία του Δημοτικού τους Διαμερίσματος το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας της πόλεως της Λευκωσίας, ως ελάχιστος φόρος τιμής.Σήμερα ο Μανώλης είναι 55 χρονών. Από τότε δεν ήρθε ξανά στην Κύπρο. «Την αγαπάω την Κύπρο. Ξέρετε έχασα τριάντα τέσσερις άνδρες εκεί. Δεν θα περάσω καλά. Με επηρεάζει. Μόνο στο μνήμα του Μακαρίου ήθελα να έρθω να προσκυνήσω. Δεν έχω ούτε την οικονομική δυνατότητα. Ένας φτωχός οικογενειάρχης με πέντε παιδιά είμαι», αναφέρει.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Αναρτήθηκε από sub92 στις 8:25 μμ
Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/09/37.html